გული სევდას ვეღარ იტევს

"მოდიხარ სახლში, იმზადებ ყავას, ჯდები, ირგვლივ კი სიჩუმეა.. და ყველა ჩვენთაგანი თვითონ ირჩევს, რა არის ეს: მარტოობა თუ თავისუფლება..." გარეთ, ქუჩაში წვიმს, ისევე, როგორც შიგნით, ჩემში, ჩემს სულში. გარეთ წვიმის წვეტებით სათითაოდ ივსება გუბეები,

მარიონეტი

კიდევ ერთი დილა...ისევ გაათენე,არ დაგძინებია,..მთელი ღამე მათ,დედამიწაზე მოხეტიალე სულებს ელაპარაკებოდი...ბევრი რამ გითხრეს...ისინი ყოველ ღამე მოდიან შენთან და ძილის საშუალებას არ გაძლევენ...ეს სულაც არ არის ცუდი,შენ მათზე ყველაფერი

ფსიქო(ფატის) დღიური

მე ვარ ფატი, 13 წლის, დღეს დედამ ვიღაც ექიმი მომიყვანა სახლში.რაღაც უცნაურ კითხვებს სვამდა, მგონი დებილი ვგონივარ… თან ისეთი უცნაური სახელი ჰქვია… ისეთი ფერები აქვს, გულს მირევს. მისი ფერები უმრავლესობის სახელიც კი არ ვიცი. ძალიან ჭყეტელა ფერებია,

მოგონებების ზღვაში (2)

ძნელი გამოსაცნობი არიყო თუ ვინ შეიძლება ყოფილიყო შეტყობინების ავტორი. არვიცი რატომ მაგრამ რაღაცნაირად გულს გაუხარდა.. ლაშა შესაშური გარეგნობისაა.. ლამაზი სახის ნაკვთები, დიდრონი მწვანე თვალები, ნავარჯიშები სხეული..მმმმ.... დიდიხანი ვფიქრობდი მასზე,

უსახელო გრძნობა (1)

გაკვეთილები ნორმალურად ჩატარდა. ბიჭები რაღაც საქმეზე წავიდნენ. კატო და ნინა კი თავიანთ გზაზე. აღოჩნდა რომ ერთ უბანში ცხოვრობდნენ. გზასი ბევრი ისაუბრეს და ბევრი საერთო აღმოაჩინეს. საკონტაქტო ნომრები გაცვალეს და დაემშვიდობნენ.სახლში ასული დაიკოს და

მაღლა მთაში, ანგელოზი დავინახე!(11)

უცბად შეეხო მისი ცხელი ტუჩები და წამით სხვაგან გაუფრინდა გონება.სხეული გაუთბა და მამაკაცის ძლიერ მკლავებში მოქცეულმა ყველაზე დაცულად იგრძნო თავი.არასოდეს დაუფლებია ის გრძნობა,რომელიც ახლა დაეუფლა.სასიამოვნოდ გააჟრჟოლა და მთელი სახე აუწითლდა.მაინც

ლევან ხაჩიშვილი (8)

ორშაბათს კი როგორც ყოველთვის სკოლასთან დავინახეთ ბიჭები.რატომღაც ძალიან გამიხარდა მათი დანახვა ჯერ მათ ნახვაზე ასე არ ავმჩატებულვარ და მოვშვებულვარ.რა მომივიდა მე თქვითონაც ვერ გავიგე.-პრივეტ.-ვთქვი მე და ბიჭები გადავკოცნე.-პრივეტ.-მითხრა

რუტინა...

რუტინა მალე ბოლოს მომიღებს, დილით ადგობა,წასვლა სკოლაში. ეს გამოცდების ციებ-ცხელება, თან არც დათმობა მინდა არაფრის. რაღაც დებილი მედლის მონა ვარ, და,ალბათ, მალე თან წამიყოლებს.

პროლოგი, ანუ ვიწყებ!

პირველ რიგში, მოგესალმებით. ბევრი ვიფიქრე, დავრეგისტრირებულიყავი თუ არა საიტზე. ვწერ დიდი ხანია, მაგრამ ჩუმად, ჩემთვის და აქამდე უახლოეს ადამიანებსაც კი არ ვაძლევდი უფლებას ჩემი ჩანაწერები წაეკითხათ. ისტორიებს, რომლებსაც ვწერ, ჩემ ნაწილად აღვიქვამ

ვერსად გამექცევი 27

როცა გონს მოვედი თვალები ოდნავ გავახილეე... ჩემს ოთახში ვიყავი... კრესლოში საბა იჯდა თავ ჩაღუნული და აშკარად ღემა ფიქრებში იყო წასული.. ვერცკი შეამჩნია ჩემი გონზე მოსვლა და მეც მასთან საუბრის სურვილი არ მქონდა ამიტომ თვალები დავხუჭე და ველოდებოდი