დაუპატიჟებელი სტუმარი (5)

–ბედნიერებისგან ზემოქმედებულს გეპატიება, -ღიმილით ჩაუკრა თვალი გოგონას, –მე და ტირანი დავიტოვებთ, დღეიდან ორ ბავშვს უნდა მოვუარო. ეშმაკურად ჩაიხითხითა გოგონამ და ბრაზისგან წამოწითლებულ ხვიბლიანს ენა ოდნავ შესამჩნევად გადმოუგდო.

გვირილებს რას ვერჩი

გვირილებს რას ვერჩი,მაინც ვერ მეტყვიან ოდესმე რამეს თუ გრძნობდი,ჩემო, და ძველებურად როგორც წიგნს მტვრიანს სულს მტვრისგან ვწმენდავ რომ კვლავ დავწერო..გვირილებს რას ვერჩი,ვერასდროს გავიგებ, მატყუებდი თუ მართლა გიყვარდი... მე ამ სიყვარულს 'იქაც'

სიყვარული სიცოცხლის ფასად 6

ხელს და ადგილზე გავშეშდი როცა სისხლიანი ჭრილობა დავინახე ბრმანაწლავთან ახლოს..გაშეშებული მივუახლოვდი ახლოს და ჭრილობიდან სისხლიანი ხელი ავაღებინე..დანით იყო მიყენებული, ფართო მაგრამ არა ღრმა ჭრილობა იყო, რაც იმაზე მიანიშნებდა რომ "მსხვერპლმა" მალევე

განსაჯე გული და არა კლუბი (ნაწილი I)

დანიელას მაღვიძარას საზარელი ხმა ყურებში ჩაესმა, რამაც დამძიმებული, ერთმანეთზე მიწებებული ქუთუთოების დაცილება აიძულა. დილა ცივი და ღრუბლიანი იყო, ისევე როგორც წინა ხუთი.მარცხნივ, მეზობელ საწოლში მილისენტი რაღაცას ლუღლუღებდა. გუშინ საღამოს ისევ

მეორადი ბედნიერება [14]

დილით უჩვეულო შეგრძნებით გაეღვიძა ანნას. თბილ სხეულზე მიხუტებულს გულიც უცნაურად უძგერდა. წელზე მჭიდროდ მოეხვია ბიჭს ხელი, თავი საზურგეზე ჰქონდა გადავარდნილი. გაეღიმა, ოდნავ წამოიწია და შეაღვიძა.

ქორწინება ანდერძით 5

კარისკენ წავედი, არ ვენდობოდი მაგრამ მაინც წავედი, ცნობისმოყვარეობა მძია მაგრამ ალბათ უფრო იმან რომ არ მინდოდა ის დამნაშავე ყოფილიყო, ის მე კაცის იდეალად წარმომედგინა, მან ხომ გაბოსგან მიხსნა, მან ხომ მძიმე სიტუაციიდან ამ ქორწინებით გამომიყვანა, ის

ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 1)

-რა?-დენდარტყმულივით წამოვვარდი-ჩქარა გოგო, ჩქარა-ვეძახდი მომღიმარ ტასოს, ის კი გაღიმებული უყურებდა თითოეულ ჩემ ქცევას. როგორც კი მოვემზადე, მაშინვე ჩავირბინე ქვემოთ, მამას ვაკოცე და ვუთხარი -მა დღესაა მიღება და წავედი მე, უნდა ჩავეწერო -კარგი

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი მესამე

დილით ავდექი და ვიბანავე ჩავიცვი მოკლე მალინისფერი შორტი იმავე ფერის მოკლემკლავიანი მაისური თმა კოსად შევიკარი და ფეხზე შავი კეტები ჩავიცვი. ვცადე ლაშას (დაცვას) გავქცეოდი თუმცა დივანზე იჯდა -შენ რა რობოტი ხარ? ასე ადრე რატომ იღვიძებ? - ვკითხე და

ნუ გეშინია

ნუ გეშინია აღარ ვერ ცუდად, კვლევაც დავდივარ საკუთარ ფეხით. ნუ გეშინია კვლავ მსტუმრობს მუზა, რომ დაგიწერო ახალი ლექსი.

შეთავსებით ძიძა (თავი 10)

-უფ, გადავრჩი!-ამოვიქშინე ხმის კანკალით და შუბლზე მიწებებული თმა გადავიწიე. არეული ნაბიჯით ჩსვუყევი კიბეებს და ის იყო სადარბაზოდან გავედი, თავში ნათქვამი რომ გადავხარშე და ყურები ისე დამიგუბდა, ვეღარაფერს ვეღარ აღვიქვამდი. -რაო-ო?! რა