მოტაცება შეკვეთით 4

გასაღები ავიღე და წავედი, ეკა და მია სახლში მივიყვანე, დედას დავუბარე რომ სახლში მალე დავბრუნდებოდი და არ ენერვიულა, მე კი ნიკასა ტასოსკენ გავემართე. გზაში გამიმართლა და პატრული არ შემხვედრია. თითქმის მისული ვიყავი ნიკამ რომ დამირეკა.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 29)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...!ცოტახანი კიდევ ისაუბრეს ბიჭებმა. -კაი წავედი მე სოფო უნდა ვნახო და მერე გნახავთ რაა. -მეც წავალ ლელუკასთან-გაიღიმა

დააფასე საკუთარი თავი (7)

3 დღეა შორიდან მკითხულობს,თუ მიყურებს ტკივილიანი მზერით და ისიც სულ რამოდენიმე წამის განმავლობაში.აღარც მეხუტება,აღარც მკოცნის და აღარც იმ ღიმილით მიღიმის ასე რომ მიყვარს.ი,კი ნამდვილად ზუსტად ასეთი შეგრძნება მაქვს.არ ვიცი როდის მოასწრო ამ თავმა ასე

ჩვენი ქორწინება ჯოჯოხეთია!!! (3)

მთელი გზა ვფიქრობდი... მე, 17 წლის თაკო-გამათხოვეს, ქმარმა სახლიდან გამაგდო, თავი ძმაკაცდან შევაფარე, ჩემი ქმარი მომადგა და ისევ უკან მივყავარ, ახლა კი ვიგებ, რომ ახალ სახლში ვიცხოვრებ...

გოგო რომელიც 11 წელია მიყვარს დავკარგე

11 წელია მიყვარს გოგო რომელიც თავიდან ვერ ამოვიგდე.ბევრჯელ ვეცადე მისი დავიწყება,დავიწყებას იმიტომ ვცდილობდი რომ უბრალოდ ვერანაირად ვერ დაუახლოვდი. რა თქმა უნდა მის გარდა სხვა გოგოებიც მომწოდა მაგრამ ეს უბრალო მოწონება იყო და სხვა არაფერი. ბოლოს

Bad Boys. (თავი 5)

მელოდია არ იყო მნშვნელოვანი, უბრალოდ ერთმანეთთან სიახლოვე მოგვწონდა. მომწონდა მისი მოძრაობა, მისი მზერა როდესაც შემთხვევით უხერხულად შევეხებოდი, მისი ნაგლობა, მაგრამ აჩქარებული გულის ცემა ჰყიდიდა მას და მის ემოციებს..

10 აზრი, რომელიც თავიდან უნდა ამოიგდო, თუ გინდა რამეს მიაღწიო

1. არ მიმართლებს, ყველაფერი ჩვენი აღქმა და დამოკიდებულებებია. იმ ადამიანებსაც ჰქონიათ წარუმატებლობები, ვინც თქვენ იღბლიან ადამიანებად მიგაჩნიათ, უბრალოდ ისინი დაბრკოლებებს როგორც გამოწვევებს ისე იღებენ და არა როგორც სასჯელს. საკმარისია,

ნატალი (11)

ეს ამბავი ხუთი წლის წინ მოხდა.მაშინ უბანში და საერთოდ თბილიში სანდროს სასტავი იყო და მაგათ გარეშე საქმე არ ირჩეოდა.მოკლედ რომ ვთქვათ მთელ თბილისს განაგებდნენ თავიაანთ პონტში.არ არსებობდა მათთვის არც დანდობა, არც გაგება და არაფერი. აკეთებდნენ იმას

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია (3)

სახლში გახარებული შევვარდი.. სათითაოდ მოვეხვიე ყველას დავუკოცნე ლოყები.. -რა ხდება მარიტა? რა გიხარია ესე ძალიან? -სამსახური დავიწყე დე.... -გილოცავ შვილო, სად დაიწყე დე?

დაბრუნება(20)

კარის გასაღებათ წავედი. -გამარჯბა,მობრძანდით-ზღურბლზე მდგარ ყიფიანებს მივესალმე.შემოვიდნენ. -ლიზა ჩემო კარგო ეს შენ-მაკამ გამომიწოდა ლუტეციის პარკი. -მადლობა,რატომ შეწუხდით-გავუღიმე.