ბრმააა, ძვირფასო , სიყვარული .. !

მაშინ 5 კლასსში ვიყავი , როცა პირველად ჩემთან გადმოვიდა კლასსში , ჭკვიანი და უზომოდ ნიჭიერიი იყო , კარგი ხასიათის და გარეგნობის დათი ნიჭარაძე ! ძალიან კარგი მშობლები ყავდა , კარგი სწავლის მიუხედავად ძალიან ცელქი ბავშვი იყო , ამიტომ დედამისი იჯდა

უთარიღო დღეები (13)

კაფეში წავედით მე და დადეშელი. სიცივე კი იყო, მაგრამ ფეხით გავლიეთ კაფემდე მისასვლელი გზა, რომელიც გოგინაშვილების სახლიდან სულაც არ იყო შორი. ხელი გადამხვია და ასე სანახევროდ ჩახუტებულები მივდიოდით ქუჩაში. შეგრძნება იყო რაღაც დაუვიწყარი,

ოცნებები ხდება!!!- ანუ ბრძოლა გრძელდება(1)

1995 წლის თებერვალი.შესანიშნავი თვე. ზამთრის ბოლო თვე. როდესაც დედამიწის ზედაპირი თეთრ საბანს გადაიფარებს, როდესაც ეზოო ბავშვების ჟრიამულმა მოიცვა, როდესაც გადაპენტილია არე-მარე, წყვილები თოვლის ფიფების ქვეშ სეირნობენ. ზოგითვის სიყვარულის, ზოგისთვის

აი... რა მაკლდა ჰავაიზე [3]

უშველეთ ! იხრჩობააა !!! დაიწყო კივილი და ხელების სავსავი! -მალე არ გესმით ?! უკან მიტრიალდა და გემზე რომ ვერავინ შენიშნა მის გარდა ნერიულად აათამაშა თმაში ხელები.. მერე მალევე გაახსენდა ობიქეტი, რომელიც წყალში "იხრჩობოდა" და ისევ წყლისკენ

ნატალი (6)

სანდრო მშობლებთან ერთად ცხოვრობს.დედა თინა შენგელია და მამა ნოდარ დადიანი,უკვე 30 წელია ერთად ტკბილად ცხოვრობენ.სანდროს უნდოდა ცალკე გადასვლა, მაგრამ მშობლებმა ერთადერთი შვილი ვერ გაუშვეს და მისი ცალკე გადასვლა ცოლის მოყვანამდე გადადეს.ნუ რაღას

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 18)

თამუნას ნაამბობი: ბესო მალევე მოვიდა, ჩვენც საქმე არ გვქონდა, ერთმანეთს ვუშლიდით ნერვებს და ათას სისულელეზე ვსაუბრობდით. ლელუკა ტელეფონში იყო ჩამძვრალი და დებილივით იღიმოდა, მე და უჩა ვჩხუბობდით, ხან თავზე დამახტა, ხან კალთაში ჩამიჯდა და ლელას

ბედნიერი 13 (თავი 1)

მოკლე, ყვავილებიანი სარაფანი და შავი converse მეცვა, თავზე შავი შლაპა მეხურა. ისიც კი მახსოვს გარეთ რომ გამოვდიოდი დედამ მომაძახა ვის გაუგია ასეთ მზეში,შუადღეს გარეთ წანწალიო, მაგრამ მაინც გამოვედი. ანდა რა გამაჩერებდა სახლში, დედამაც იცოდა, მაგრამ

ველური [თავი II]

გაშტერებული ათვალიერებდა მის წინ მდგომ სილუეტს,რომელიც ეჭვნარევი მზერით უყურებებდა.როგორ შეცვლილა,როგორ დაკაცებულა. „არა,რა ეხლა რომ შემიყვარდეს თავიდან“ გაიფიქრა გულში და რაღაც უსიამოვნო შეგრძნება დაეუფლა.

შემიყვარდი სულელო(ოცამეჩვიდმეტე თავი)

-მიყვარხარ(მე)ვუთხარი ღიმილით და ყელში ხმაურიანად ვაკოცე -მეც მიყვახარ(ვაკო)ჩემი საქციელი გაიმეორა და ცემს ყელს დაეწაფა.ნეტარედ მკოცნიდა და არც ფიქრობდა გაჩერებას.მეც ვეღარ ვაზროვნებდი რას ვაკეტედბი და მის თმებში დავაცოცებდი წვრილ თიტებს.ყელიდან

უშენობა

ყველაფერი აირ–დაირია და ვეღარ ვადანაშაულებ ვერავის გარდა საკუთარი თავისა .. ვეღარ გავრკვეულვარ ვერაფერში და ვცდილობ დავამსხვრიო სტერეოტიპები თუმცა არ შემიძლია შენ არ მაძლევ ამის უფლებას .. არის მომენტები , როდესაც არ მიყვარხარ მაგრამ საკმარისია შენი