ომგამოვლილები (თავი 7)

თითქოს დემეტრესთან რაღაც პასუხსიმგებლობა ეკისრა,თითქოს მასთან ანგარიშვალდებული იყო, თვლიდა რომ მასთან შეცდომა არ უნდა დაეშვა. იდგა გაურკვევლობით გაბრუებული და სირცხვილისგან თავი დაეხარა.ერთმა უგუნურმა და სპონტანურმა ნაბიჯმა ცხოვრებაში ყველაზე

ალექსანდრეს ალექსანდრა შეუყვარდა (თავი III)

გამეღვიძა. თვალი მოვავლე ოთახს და მივხვდი, რომ საავადმყოფოს პალატაში ვიწექი. ირგვლივ მიმოვიხედე და დედა დავინახე. -დდედა. წამოვილუღლუღე ჩუმად. -შვილო. დედა ტირილით წამოხტა და გულში ჩამიკრა. შვილო ძალიან შეგვეშინდა და როგორც კი გავიგეთ მაშინვე

უგულო და ბაბნიკი #4

...იმ დღის შემდეგ ერთი კვირა გავიდა და ბექაც აღარ გამოცენილა,რომ გითხრათ ტაოს ნერვიულობდა დაა დგილს ვერ პოულობდა,მოგატყუებთ...მისი დღის განრიგირ ერტფეროვანი იყო,სკოლა, მასწავლეებლი,სახლი და ესე ყოველდღე,ერთადერთი ნია იყო ვინც ცოტა

მე,შენ და წვიმა..(დასასრული)

საოცარი სანახაობა დამხვდა.. ის რასაც ნამდვილად არ ველოდი.. ჩემი ძველი პაკლონიკი აქ საიდან გაჩნდა არ ვიცი მაგრამ ახლა აქ ეგდო და სისხლის გუბეში იწვა.. გიჟივით მივვარდი და მუხლებზე დავეცი.. წამომაყენეს.. ყვირილი დავიწყე ხელი გამიშვით-ქო მაგრამ ვინ

მისაკუთრებული ბედნიერება 4

„საუზმობაც ამას ქვია” გავიფიქრე გონებაში სუფრას რომ გადავხედე და გულში გამეღიმა „ამ სახლში მყუდრო გარემოს აზრზე არარიან,წესების ცვენაა“ გავიფიქრე დანაჩანგლის დანახვისას სკამზე მოკეცილი ფეხით ჩამოვჟექი და ბლინს ხელით წავეტანე -რამდენი წლს ბრძანდებით

შენი ჩახუტება უკვე თემაა (2 თავი)

-აჩი, ჩემო ცხვრება გილოცავ დაბადების დღეს ყველაფერს მაგარს გისურვებ რა მინდა რო ბედნიერი იყო...-ჩავკივვივარ ტელეფონბში საკუთარ ბიძაშვილს რომელსაც 22 წელი შეუსრულდა... -მადლობა, ხო მართლა ეხლა კახეთში ვართ ჩემთან ჩამო რა საღამოს უნდა ავღნიშნოთ... -ოჰ

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. (ნაწილი 2) 8

სახლში მივედით თუ არა დასაძინებლად წავედი, არაფრის თავი არ მქონდა. დილით დედაჩემმა გამაღვიძა -ადექი მე სამსახურში მივდივარ და შენ ჩაალაგე რაღაცეები, გუშინ მაკამ მითხრა ხვალვე გადმოვიდეს არაა წვრილმანი რაღაცეები საჭირო -რაა? მეღადავებით, ასე მალე?

ადექი და ჩამეხუტე, ყველაფერი გაპატიე (7)

დემეტრეს გაეცინა და ოთახისკენ წამიყვანა, ოთახში სანამ შევიდოდით უკვე გააზრებულიც მქონდა რომ დემეტრესთან ერთად უნდა დამეძინა, სანამ აქ ვიქნებოდით და პანიკის მოწყობას არც ვაპირებდი, "იქნებ იმიტომ რომგინდა გვანცა მასთან ერთად დაძინება? " გამომძახა

მე ორმაგი ტყვე ვარ-12

-ლილი არ იტირო,ჩვენი მოსვლის მიზანი ტირილი არაა,იცი რატომ ჩამოვედით ასე ჩუმად?-ეშმაკურად გაიღიმა ლაშამ -რატომ?-ვკითხე და თან ცრემლები მოვიწმინდე -2 კვირის თავზე ყველას გეპატიჟებით ჩემს საირმეში 1 კვირით,იქ ჩემი ბაბუა-ბებიის სახლი მაქვს ხოდა მინდოდა

მიზანი არსებობისთვის! (10 თავი)

ფრთხილად არწევდა მიხუტებულ სხეულს ჰამაკში და თითებს სრიალა თმაში ქაოსურად ხლართავდა. ელენეს მშვიდი სუნთქვა იმაზე მოწმობდა, რომ გოგონას ძალიან ღრმად ეძინა. ყოველთვის გამოირჩეოდა შესაშური ენერგიით მაგრამ ბოლო დროს პატარა ყველანაირ ძალას ართმევდა და