როცა სიამაყე საკმარისი არ არის [5]

დემეტრემ მთელი გრძნობით აკოცა და თითზე ბეჭედი ჩამოაცვა...რა მოხდა შემდეგ? შემდეგ იყო სახლი, მგრძნობიარე კოცნა, კოცნას მოყოლილი ვნება, ვნებას აყოლილი ქალ-ვაჟი, საბოლოოდ ბედნიერი ანა და სინდის ამხედრებული დემეტრე....ღამით ანას მშვიდად ეძინა, დემეტრეს

ჟანდორ პეტეფის "მიყვარხარ"

მიყვარხარ ძლიერ...ძლიერ... რაც გადის დრო და ხანი, მე უფრო ძლიერ მიყვარს შენი პატარა ტანი.

ჩახშობილი გრძნობები არ კვდება (სრულად)

და უცებ ცრემლი მის თვალზე.სიყვარული არ შეიძლება უცრემლოდ არსებობდეს. რაღაცა ტკიოდა,შიგნიდან რაც ანადგურებდა. რა იყო ეს? ალბათ ის რომ ნინის უკვე არანაირი რექაცია აღარ ქონდა. ეს ეტკინა, იმის მიუხედავად რომ იცოდა ნინის ისევ ისე უყვარდა როგორც ადრე, არა

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი IX)

- დღეს ჩვენ დიდი დანაკარგი განვიცადეთ, - წარმოთქვა დამბლდორმა და თვალი მოსწავლეებს მოავლო. - უპირველეს ყოვლისა, მსურს გამოგიტყდეთ, რომ ჩვენ ძალიან კარგი ადამიანი დავკარგეთ, რომელიც დღეს აქ უნდა მჯდარიყო, - და მზერით ჰაფლეპაფის მაგიდას ანიშნა.

ბედნიერება.....

გამარჯობა,მე ვიქტორია ხულორდავა ვარ, მეგობრებისთვის ვიკი,ვიკა,ხულო,სულო,ფუმუფულა და სხვასახელებით ვარ ნაცნობი.18 წლის გავხდი მაისში,მყავს და დედა და მამა,და ორი ჩემსავით გიჟი დაქალი.თაყვანისმცემლობა არ მაკლია მაგრამ ჯერ ისეთი არავინ არ გამოჩენილა

მიყვარხარ!!-მადლობა აღარმინდა,დაგაგვიანდა!!18

დიდ ბოდიშ გიხდით რადგან ამ ხნის განმავლობაში ვერ ვახერხებდი დამეწერაა, იმედიმაქქ მთლადაც არ დაივიწყებდით , ნუ ვინც კითხულობდით,თქვენგან კრიტიკას ველი,. ვინც კითხულობთ იდი მალობა და გთხოვთ თქვენი აზრი კომენტარებში დააფიქსიროთ.. მადლობა იმას ვინც

შენით ვსუნთქავ

როცა გიჭირს რეალობის აღთქმა,როცა სუნთქვა გეკვრის,გჭირდება და იცი რომ სხვას ეხუტება,გჭირდება და იცი რომ იმ ერთ ლამაზ სიტყვას სხვას ეუბნება,აი მაშინ მძიმეა,ძალიან მძიმეა რეალობას თვალი გაუსწორო,ისე გინდა მოეხვიო რომ ყველაფრისთვის მზად ხარ მაგრამ როცა

ელიტარული უბანი (1)

16 წლის ლევანიკო უმცროს ძმასთან და დედასთან ერთად გაჭირვებაში ცხოვრობდნენ იმის მერე რაც ლევანიკოს მამა მოუკვდა. ერთ დროს ისინიც მდიდრები იყვნენ. მაშინ ლევანიკო ჯერ ძალიან პატარა იყო, ასე გაგრძელდა რამდენიმე წელი მანამ, სანამ ლევანიკო 14 წლის არ

კიდევ ერთი მთიელი ? ნაწ3

საწოლამდე ძლივს მივფოფხდი ჩემთვის განკუთვნილ პაწია ოთახში არსებულ პაწია საწოლზე მივესვენე და თვალები დავხუჭე ,რატომღაც სახელი სანდრო მიტრიალებდა ტვინში ? ხახ კიდევ ერთი მთიელი ? არ ნახულ ადამიანზე გამეღიმა და გადავეშვი ძილის და სიზმრების სამყაროში

სიყვარული ხომ გასაოცარია (2)

გავიდა კვირა . მათვის ეს როგორც ერთი საუკუნე იყო . ისინი ვერ ძლებდნენ ერთმანეთის გარეშე . ერთ სკოლის დღეს ანა წავიდა ბუფეთში ინოსთან ერთად და კიდევ სხვა მეგობრებთან ერთად . გიო მას თვალს არ აშორებდა , ანა კი ცდილობდა თავი აერიდებინა .