შევიცვალე და როლებიც გავცვალეთ 2

ჩემსკენ ირონიული მზერით გამოიხედა და თავი დამიკრა.წამებში გაეცალა იქაურობას. _უზრდელი,ვერ ვიტან მისნაირ კაცებს. ნათია საერთოდ დაივიწყე,მასთან არანაირ კავშირს არ დავიჭერ.მითუმეტეს ჩემი ახლობელი მაგის თანამშრომელია და არ მინდა რამე პრობლემა შემექმნას.

ნუ დამიძახებ

ნუ დამიძახებ, თორემ ხომ იცი, წამს მოვალ შენთან. ნუ მომწერ წერილს, ნუ გამიხშირებ კვლავ გულის ფეთქვას. ნუ ფიქრობ ჩემზე, ხომ იცი რომ ვხვდები მაშინვე. ნუ დაბრუნდები...

ფულზე ღირებული 12 თავი

დრო?! მიქრის!... სულ არაფერი აინტერესებს და უბრალოდ მიქრის... ბედნიერები იყვნენ ეკო და დათო.სიცოცხლე უხაროდათ და თანაც როგორ?! უბრალოდ მეც კი მინდა ასეთი გძნობა...ერთმანეთი კი არ უყვართ ერთანეთი სჭირთ ამათ...ისე დაავადდნენ ერთმანეთით რომ მეცნიერება

ინტერნეტ-მეგობარი

დავიწყოთ იქიდან რომ 4Love.ge რომ არა ვერ გავიცნობდი დიდ ნიკოლოზს ( კი სასაცილოა მაგრამ ასეა),მარიამოს რომელზე ვგიჟდები,ანუშკის რომელსაც ეს ანუშკი დიდმა შეარქვა და იმის მერე ასე ვეძახით,სვანს ჩემს რუსას რუსოს,ლიზუს ოხ ლიზუს ჩემზე აქვს ისტორიები

უგულო და ბაბნიკი #2

ნელი და დამაჯერებელი ნაბიჯიებით მიიწევდა გოოგნასკენ და ბაგე უმალ გაუპო ღიმილმა...ოჰოჰოჰ რა სიმპატიურია...გოგოას ნაზად სეეხო მხარზე და ადგილზე გაცჰერდა,ტასომ უკან მიიხედა და ბიჭ გაყინული მზერით შეხვდა...სიმართლე გითხრათ ცოტა დაიბნა ესე უემოციოდ რომ

გიჟი აგვისტოდან [სრულად]

და ზოგადად, მთელი ზაფხული ჩემეულია.. ეს დრო მავსებს, ცხოვრებას მიხალისებს, ჩემი სტიქიაა.. და აი კვლავ აგვისტოა, მაგრამ მე ისევ ქალაქში ვარ.. ვერც სოფელში წავედი, ვერც მთაში, ვერც ზღვაზე და ვიხრუკები აქ..

დაბრუნება

აი დღეს ვბრუნები საქართველოში, ძალიან გახარებული ვარ , ვუბრუნდები ჩემს სამშობლოს, მეგობრებს , კლასს და საერთოდ ყველაფერს. ხო სულ დამავიყდა გაგეცნოთ მე ვარ ლიზა ახვლედიანი 15 წლის მალე 16 ის გავხდები. ვარ მაღალი, მაქვს მუქი ფერის თმა და თვალები

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეორე თავი)

-ანასტასია სახში დროზე და აქ ვილაპარაკებთ(აჩი)საშინლად გაბრაზებული ხმა ჰქონდა აჩის და ვიცოდი კარგი ღე არ მელოდა.ხმა ვეღარ ამოვიღე ტელეფონი გავთიშე და ცრემლები გადმომცვივდა -რატომ ტირი?ანასტასია?! ანასტასია?!(ვაკო) -აჩიმ გაიგო სკოლა რომ გავაცდინე და

Bad girl (7)

მომდევნო რამდნიმე დღე საჩუქრები საჩუქრებზე მომდიოდა... სახლი ნამდვილ ბოტანიუკურ ბაღს დაემსაგვსა იმდენი ყვავილი მქონდა და მაცივარი შოკოლადების ქარხანას, ვეღარ ავუდიოდით მე და ლიზიკო ამდენი შოკოლადების ჭამას. მათეც საჭვოდ დაიკარგა...

ბავშვობიდან დანგრეული ცხოვრება-ანუ გავხდი მეძავი (თავი 2)

1 კვირა აღარაფერს ეუბნებოდნენ, კლასსში მუდამ სიმშვიდე იყო, რამოდენიმე დღეში კი თავიდან დაიწყეს ანისთან ბრძოლა, ეს გოგო სულ ატირებული შემოდიოდა, არ წყდებოდა ბიჭების "ხუმრობები" ყველა ამჩნევდა, რომ ეს ყველაფერი სერიოზულ სახეს იღებდა მაგრამ არავის