ცოტ-ცოტა ყველანაირი სტატუსები

1. სულელო გულო ნუ გეშინია! ბედნიერება გვატყუებს ყველას! 2. სხვის ომში ხშირად ვყოფილვარ ბრძენი, საკუთარ ბრძოლებს ზედიზედ ვაგებ. 3. შენ გვიან ღამით მწერ, ეს იმას ნიშნავს რომ ძილის წინ ჩემზე ფიქრობ 4. არასდროს გაცვალო ის ვინც გიყვარს იმაში ვინც

მიზანი არსებობისთვის ! (4 თავი)

ელენე ბავშვობის მეგობრებზე და თავის სიცელქეზე ისტორიების მოყოლით არ იღლებოდა და ენას არ აჩერებდა. - ელე რაზე ოცნებობ? - მოულონელად დაებადა კითხვა , უკვე გადაწყვეტილი ჰქონდა ელენეს რაც არ უნდა ეთქვა უახლოეს მომავალში აუცილებლად

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. 3

-კარგი.- ოთახში გავედი, თან ტელეფონი შევამოწმე, 4 გამოტოვებული ზარი იყო გიოსგან და 2 ესემესი, ამან მთლად გამახარა, ეს იმას ნიშნავდა რო იმ დღისით მოვენატრე, სასწრაფოდ ჩავიცვი თმა ავიწიე და გამოვედი, გიო გა დედაჩემი ისე ლაპარაკობდნენ შემრცხვა

მკვლელობის საღამო(13)

ჩემი ცხოვრება ნელ-ნელა მწყობრში დგება,გოგონა გამოკეთდა..თანდათანობით ყველაფერს იხსენებს.გაიხსენა ის რომ თაკო ქვია, 18 წლისაა,ყავს პატარა და.მშობლები მალევე გარდაეცვალა,ამის გამო ბავშვთა თავშესაფარში ცხოვრობდენენ ის და თავისი და.იქიდან კი

მდიდარი მოსამსახურე [1]

რატომ გამოგზავნე ჩემს ცხოვრებაში ის არაკაცი?ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა, ერთი ცრემლი მუცელზე დამეცა, დავიხედე თუ არა უმალვე გამახსენდა ჩემი მდგომარეობა,შევეცადე თავი დამეწყნარებინა. მადლობელი ვარ იმის, რომ დედაჩემი ფსიქოლოგია, ძალიან დამეხმარა,

დარჩი ჩემთან... (თავი მეათე)

-გიგა! ხმა არავინ გამცა, ნელ-ნელა კიბეებზე ჩავედი, მაგრამ იქაც არავინ იყო. კიდევ უფრო შემეშინდა, და ოთახში შევვარდი, დანარჩენებს ეძინათ და აღარ გავაღვიძე. მერე როგორც ჩანს ჩამეძინა, რომ გავიღვიძე ოთახიდან გამოვედი და სამზარეულოში ჩავედი, გიგა არსად

ვერსად გამექცევი 23

– მე გავგიჟდი? მეკაიფები?....სიცილი ამიტყდა , მერე დავსერიოზულდი – ამას მეკითხება ტიპი რომელმაც მომიტაცა და გამოკეტილი ვყავარ.....ისკი ზურგით იდგა ... რატომღაც ყოველთვის ცდილობდა მზერა აერიდებინა ჩემთვის... ამ დროის მანძილზე მხოლოდ 2 ჯერ დავინახე

ბუმერანგი (ნაწილი XII - დასასრული)

სკოლიდან გასვლისას მივხვდი, რომ არ ვიცოდი, რომელ საავადმყოფოში დააწვინეს. მაგრამ ეს სულ არ მადარდებდა: საკუთარი თავი დავკარგე, გონება და ყველაფერი ის, რაც ოდნავ მაინც აზროვნებს. კიბეზე ფეხი დამიცურდა და ძირს დავეცი. ისე უძლურად ვიყავი, რომ ხელის

ორმაგი თამაში..! (ნაწილი III)

ვუთხარი და ბურტყინით ზემოთ ავყევი. თხუთმეტ წუთში ყველაფერი მზად მქონდა, ბარგითურთ ქვემოთ ჩავედი, ყველას გამოვემშვიდობე და მატარებლის საგზურისკენ წავედით მე, მერი გიო და ერეკლე. ნახევარ საათში მატარებელიც გავიდა და თბილის მივაშურე. გზაში კარგად

დაგივიწყებდი მაგრამ ვერ ვასწრებ...

ალბათ იფიქრებთ რაიმე სულელური ამბავია რომლის წაკითხვაც არ ღირს, დიდი წარმოდგენა აქვს დამწყებ მწერალს თავის თავზე და გადმოსცემს ნაბოდვარ ტყუილსო..ჰმმ მინდა გითხრათ, რომ ცდებით რათქმაუნდა მკითხველის გადასაწყვეტია წაიკითხავს თუ არა ისტორიას, მაგრამ