"ვარსკვლავ ბიჭუნა" {4}

გამარჯობათ! მე ქეთა ამირეჯიბი ვარ და მინდა დიდი სიამაყით გამცნოთ-მე იდიოტი ვარ. დიახ,მიუხედავად ჩემი მრავალწლიანი ათოსნობისა,პოტენციური ოქროს მედლის და უამრავი უსარგებლო ინფორმაციისა ჩემს ტვინში მე იდიოტი ვარ, რადგან იმის გააზრებაც არ შემიძლია

შემთხვევითი ქმარი [თავი 3]

ჩუმად იჯდა მანქანაში და მამაკაცის მზერას გრძნობდა,მაგრამ ჯიუტად წინ იყურებოდა.დილიდან ასე არიან,ხმას არც ერთი იღებს.არა და როგორ უნდა ორივეს რომ დაარღვიონ ეს საზარელი სიჩუმე,მაგრამ მაინც ორივე ჯიუტად ჩუმად არის და ხმას არ იღებენ.„ჩემი ქმარი,შვილები

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი მეორე)

სპექტაკლის მერე ბარში წავედით დავიმხეთ ყველაფერი უგონოდ დავთვერი მე მონატრებისგან,სტასიმ წარმატების აღსანიშნად. დაჩიმ მიგვიტანა სახლში...ამ სიმთვრალეში იმდენი რამ ჩავაქსოვე ალბათ ღირდა კიდეც ასე დატრობა ,ცოტა მოვეშვი გამიარა... საბაკალავრო ჩვაბარაე

მკვლელობის საღამო(18)

-ზუსტად რომ რომანტიულია,უკეთეს დასასრულს ვერც კი ვისურვებ.საუბარს ვწყვეტ..მგონი ცუდი აზრი მართლაც არ იქნება რომ სიტყვა თუ არა ის მაინც მოვიფიქრო,როგორ მივესალმო..-გამარჯობა,დედა...(ძალიან ჩვეულებრივია)-როგორ ხარ დედი?(ასე სულელ ბავშვს ვგავარ,რომელიც

ჭავჭავაძე (თავი4)

-ყველაფერი კარგად იქნება ელე!(ჩაესმა მისი ძმის ირაკლის სასიამოვნოდ თბილი ხმა)-კარგად არაფერი არიქნება.ისინი მივატოვე!(ელე მთელი ძალით მიეკრო მისძმას.ეშინოდა არ გამქრალიყო)-ჩვენ ცხოვრებას გავაგრძელებთ ელე!-მე დავნებდი,ცხოვრებას დავნებდი.პირველად 25

მიყვარხარ ჩემო ანგელოზო (1 თავი )

გოგოები ჩამოვიდნენ და წავედით პიკნიკზე . მაგარი დრო გავატარეთ თან ნინიც გამომიტყდა რომ ვუყვარვარრრ , მოკლედ ამ დღის შემდეგ მე და ნინი ერთმანეთს არ ვცილდებოდით სულ ერთად ვიყავით , და უფრო ხშირად დავდიოდით პიკნიკზე მე ნინი და ბექა და ანი . ძალიან

მე შენ მიყვარხარ... სულ ესაა! (თავი 2 )

ექიმებმა საოპერაციოდან რეანიმაციაში,ტრავმატოლოგიურის ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში გადამიყვანეს.ამ ოთახში თორმეტი ოთახი მაინც იდგა და მედდების მთელი გუნდი დაგვტრიალებდა თავს. მე ერთი სანიტარი და ერთი მედდა მადევნებს თვაკყურს და უამრავი ექიმი

სტატუსები ყველაფერზე

8.ისე არავინ არ შეიყვარო,განშორებაზე გული რომ დაგწყდეს,იმ ხიდზე ფეხი არასდროს შედგა,ბოლოს გასვლაზე ხიდი რომ ჩატყდეს.გიყვარდეს მანამ,სანამ უყვარხარ,სანამ გეტრფოდეს ვით ნამდვილ სატრფოს,და თუ ოდესმე მან მიგატოვა,შენც მიატოვე....არ კითხო რატომ....

მე,შენ და წვიმა..(7)

7 საათამდე სულ ცოტა იყო დარჩენილი..არაფერი განსაკუთრებული..ისე ჩავიცვი,როგორც ყოველ დღე მაცვია..გასასვლელად ვემზადებოდი დედაჩემმა რომ დარეკა.მოვბრუნდი და მონატრებული დედის ხმა რომ გავიგე,კინაღამ ამეტირა.მეგონა რამე სერიოზული უნდა ეთქვა,დაიწყო როგორც

ძალადობის მსხვერპლი

ამან შიგნიდან მომიკლა გული და მისი რაღაც ნაწილი სიშავემ გადაფარა. ეს იყო სიძულილი ხალხის მიმართ, რომელიც ძალადობდა ჩემზე, მრიყავდა მათგან თითქოს რაიმე სენი მჭირდეს. ეს დღევანდელი საზოგადოებაა, ისინი რიყავენ ინდივიდებს, ხალხს, რომლებიც მათგან