უსაზღვროდ სიმპათიური და ნახევარად შიშველი მეზობელი დასასრული

დილით გვანციმ გამაღვიძა, ფარდები გადამიწია და მზის სხივებმა პირდაპირ თვალებში შემანათეს . ავზმუილდი და კოპები შევყარე..! - ადე გოგო რომელი საათია, ლექციაზე გაგვიანდება! - ლექციაზე?...... ბავშვი სადაა? უცებ მოვიკითხე ნიაკო საწოლში რომ ვერ დავინახე..

საქმიანი სიყვარული 2

აზრზე ვერ მოვედი ისეთი სისწრაფით ამესვეტა ახალგაზრდა ყმაწვილი სუნთქვისშემკვრელად სიმპატიური გამიღიმა და გამეცნო: -მე ნიკა ვარ.. თევდორაძე ასე ვთქვათ შენი "დამხმარე' -სასიამოვნოა მე ნინო ვარ სოსელია -კარგი ნინო წამობრძანდით გაგიყვანნთ სახლში იქნებ

მე,შენ და წვიმა..(4)

მარის ხმამ გამაღვიძა.. -ნანი ბებო ეს გოგო გადამრევს,რა დრომდე ძინავს. -მარი შვილო გუშინ ნასვამი მოვიდა,აზრზე არ ვარ სად იყო. -ადგეს და მოგვიყვება...აეთრიე ნინა აეთრიეე!!!! საბანი გადავიძრე და სამზარეულოში გავედი. -ყავა რააა. -ნანი ბებო მეც გამიკეთე

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი V)

- სემ! გაიღვიძე! - გაისმა ოთახში ორი ხმამაღალი ხმა, შემდეგ კი ასაფეთქებლის ბათქაბუთქი, რომლის გაქრობის შედეგად, სემი ფერადმა კონფეტებმა ფანტელებივით დაფარეს. - აქ რა გინდათ? - წაიბუტბუტა სემმა მძინარე ხმით. - დაბადების დღეს გილოცავთ! - შესძახეს მათ

"უშნო" (8) დასასრული

ნინი აპირებდა უკან გაჰყოლოდა მაგრამ დაინახა რომ სანდრო გაეკიდა და არჩია გაჩერებულიყო... ელი აივანზე გავიდა და ჰორიზონტ გაჰყურებდა.. სადღაც ქალაქის სიღმეში ქონდა მზერა გაქვავებული სანდრო მას მიუახლოვდა თავისკენ მოატრიალა თვალებში ჩახედა და ცრემლი

ფულზე ღირებული 11 თავი

დილით რაღაც უცნაურმა შეგრძნებამ გამოაღვიძა ეკო.ფრთხილად დააშორა ქუთუთოები ერთმანეთს და მის ლამაზ თვალებს მზის სხივებით გაცისკროვნების საშუალება მისცა. მაშინვე წააწყდა ლამაზ,თითქოსდა ამოუცნობ,მაგრამ ბედნიერებისაგან მოკაშკაშე მწვანე

სამეფო კარზე [2]

დირექტორის კაბინეტში მიქელაძე აქებდა მას. როგორც იქნა დაარწმუნა ოჯახის წევრები რომ არანაკლებ პროფესიონალს ატანდნენ. ქალბატონმა თამარმა (ბებიამ) მოინდომა მასთან შეხვედრა. დაუძახეს, ღიმილით შეაღო კარები და მიესალმა.

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა!

სხვების არ ვიცი მაგრამ მე რა დამაძინებდა, მთელი ღამე ვწრიალებდი საწოლში, ხან მციოდა, ხან მცხელოდა, ვერაფრით მოვხუჭე თვალი. ყველაფერზე ერთად ვფიქრობდი... რა მოხდებოდა თუ მშობლები აღმოაჩენდნენ რომ ღამით სახლიდან წავედი, თუმცა მოიცაა რაა, ისეთი რაღაცის

ორი ჭიქა ვისკი (2)

ვიწექი და დაძინებას ვცდილობდი, არ გამომდიოდა. მაგიდას მივუჯექი, ნახატები და ნახაზები გადმოვიღე, ვცადე რომელიმე მაინც დამესრულებინა ორშაბათისთვის და სულ ტყუილად, ვერაფერს მოვკიდე ხელი. ისევ ფანჯარასთან მივედი და ქუჩას გავხედე. ჩამოვჯექი. ქორწილი

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - დასასრული

-მომისმინე ბექა ნუ დაგავიწყდება რომ შენ მე მიღალატე მ ი ღ ა ლ ა ტ ე გესმის? ძალიან კარგად იცოდი თავიდანვე ჩემი ხასიათები ზედმეტად მეტი იცოდი და შენ მაინც მიღალატე იცოდი რომ არ გაპატიებდი იცოდი რომ ამას არ გაპატიებდი და შენ მაინც მიღალატე ზუსტად იმ