მეგობრის დაბრუნება. (ნაწილი 2)

ოთახში შევედი და ეგრევე დავწექი, ვერც კი ავიგე დედას სახლში მოსვლა. უჯვე გვიანი იყო ყველამ დაიძინა, ღამით გავიგე თუ როგორ გაიღო ოთახის კარი, არ შევიმჩნიე ვითომ მეძინა. ლუკა შემოვიდა საწოლზე ჩამოჯდა და რაგაცას ამბობდა მხოლოდ ის გავიგე რისი გაგებაც

შურისძიება თუ...?!(თავი II)

"დამშვიდდი,ნატალია,შენ ამ დღისთვის დიდხანს ენზადებოდი,ისეთი არაფერი მომხდარა,უბრალოდ გაიცანი..." - თავს იმხნრვებდა ნატალია და ისევ იმ ხელს ისრესდა,რომელზეც დამიანემ მოუჭირა უხეშად. -ვირი.აუცილებლად გადავუხდი ყველას სათითაოდ სამაგიეროს. ზოგჯერ

ძვირფასი განძი [4]

დილით გაღვიძებულს თბილი სუნთქვა მიელამუნა სახეზე. თავიდან შეგრძნება ეუცხოვა, როცა გაიაზრა რა ხდებოდა, შეშინებულმა გადააბრუნდა თავი. გული აუფრიალდა როცა მიხვდა რამდენად ახლოს იწვა უფროს ზარანდიასთან.

შემზარავი მარტოობა (სრულად)

,,დაეცი?-უნდა წამოდგე! დამარცხდი?-უნდა იბრძლო! მოკვდი?-მკვდარმაც უნდა იცოცხლო!" *** მოსიარულე მკვდარს დამსგავსებოდა ლიზა.მისი შემხედვარე ადამიანს სიცოცხლის სურვილი გაუქრებოდა.წარმოგენა შეეცვლებოდა ვარდისფერი სათვალიდან შემყურესაც ცხოვრებაზე.

მე- მე მინდა 9 თვის წინ

ხილი ვიპარო მეგობრებთან ერთად... მინდა ვიარო შატალოებზე, მინდა ვიყვირო სიხარულისაგან,როდესაც ფიზიკა ან ინგლისური გამიცდება... მინდა სპორტის გაკვეთილზე ბევრი ვიცინო და ფრენბურთი ვითამაშო... მინდა ბიჭების თამაშის დროს ბადეს ჩამოვეკიდო და ბიჭებს

ფარულავა 24

- ჰა ახლა დალიეთ და ცოტაც აგილდება გავიდეთ ზღვაზე..0- გამოაცხადა გიომ და თავისი ყავა მოსვა. ოთხამდე ბარში ვიყავით მერე სახლში გავიარეთ, ზღვისთვის გავემზადეთ და წავედით.. მშვენიერი მზეა .. რათქმაუნდა ბიჭები წყალში გალაგდნენ.. მხოლოდ ახლა გამახსენდა

აქ არ არსებობს შუალედი-ყველაფერი ან არაფერი{დასასრული}

-კარგი,აიღე ჩემი მანქანის გასაღები და დამირეკე-ცრემლნარევი ხმით მიპასუხა ისე რომ არ მიყურებდა და გასაღები მომაწოდა. გავვარდი. მანქანა გიჟივით გავაღე. დავქოქოქე და რაც შეიძლებოდა დიდი სიჩქარით გავაქროლე. თვალები მებინდებოდა. ყველაფერს ბუინდოვნად

რეალობას შერწყმული ფანტაზია! (თავი 2)

შეიძლება ითქვას ანამარიას იდეალური ბავშობა ქონდა, ყავდა პოპულარული მშობლები, თვითონაც ბავშვობიდან ძალიან პოპულარული იყო, ნანატრი არ ქონდა უკვე შესრულებული იყო ყველაფერი. ისიც როგორც სხვა ბავშვები თამაშობდა ეზოში, დადიოდა პარკებში, მისი მუხლებიც

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეექვსე)

-დიდი გოგო გაზრდილხარ-იმდენი ცინიკურობა ჩააქსოვა სიტყვებში რამე ბლაგვი საგანი,რომ მქონოდა არც დავფიქრდებოდი ისე ჩავარტყამდი -თქვენ ბავშვად გეკუთვნით ალბათ -ენა ვერ დავიმოკლე მე და რო გავიაზრე რა ვთქვი გული შემეკუმშა ნერვიულობით. ცინიკური სახით

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (6 თავი)

მგონი ერთადერთი ადამიანი იყო ასეთი მხიარული, მწარე ენის პატრონი და საკუთარ თავზე შეყვარებული რომელიც საკუთარ დაბადების დღეს ვერ იტანდა! ბავშვობიდან სულ რაღაც ცუდი ხდებოდა მის დაბადების დღეზე. ხან გიორგი იყო ტრავმატოლოგიურში,