მე, შენ და ზღვა

დიდი დრო გავიდა. მომავალი ისევ არ ჩანს, წარსული კვლავ თვალწინ მოსჩანს ცხოვრებას ისევ შავ-თეთრი ფერები აქვს. კიდევ ერთი დღეც წარსულს დაემატა, კიდევ ერთი ღამე თეთრად მიილია. შენ ხედავ ცხხოვრებას დაეკარგა ფერი ვარდის შენ ხედავ მე აღარ გავცქერი ზღვას,

დედა გილოცავ

დედავ -- სიცოცხლის დიდო საწყისო, დედავ -- სიცოცხლის ბურჯო მაგარო, .. ეს გული შენი გულით ხალისობს, ...შენი თვალებით ვხედავ სამყაროს ჩემს აკვანს ფერად ღილკილებიანს შენ დამღეროდი „ნანას", „მზე შინას", .. რამდენი ღამე არ გძინებია, რომ ჩემთვის ძილი

(მტკვრის პირას ,ხიდზე მდგომ ბებიას )

მტკვრის პირას ,ხიდზე მდგომ ბებიას (ჩანაჯღაბნი) თეთრად დაგათოვა თმაში და ახლა,ალბათ,შვილს აკვანს ურწევ შვილების.ბუტბუტებ ჩუმად ,ძლივს გასაგონრად,ამ ცხოვრებაზე ნაწყენი,თვალებში ცრემლებჩაგუბებული "მამაო ჩვენო,რომელი ხარ ..." და გწამს რომ უფალი

უშგულში ნაპოვნი ანგელოზი [15]

ბედნიერებით სავსე სამი წელი გავიდა მათი თანაცხოვრებიდან.. ყველაფერი ძველებურადაა, ზედმეტად ძველებურად.. არც მათ სიყვარულს ეტყობა განელება, გახუნება. არღვლიანი ისევ ისეთი თბილია, მზრუნველი, ყურადღებიანი, მარიამიც ძველებურად უღიმის მეუღლეს და

ქარის წისქვილი

-ენა ხომ არ გადაყლაპეთ,ამოიღეთ ხმა-უთხრა მათ კრისტიანმა. -მცივა-უპასუხა იგრიტმა და ხელები დაიორთქლა,რომ ცოტათი მაინც გაეთბო. -აი,ჩემი ხელთათმანები აიღე-რეიმ ხელთათმანები წაიძრო და დას გაუწოდა. -მერე შენ? -მე არ მცივა. -მგონი იტყუები-უთხრა

მხოლოდ ჩემი უნდა გერქვას (სრულად)

გათენდა ერთი მშვენიერი დღე მე როგორც ყოველთვის ადრე ავდექი, სავარჯიშოდ მოვემზადე, სპორტული ფორმა ჩავიცვი პარკში დავრბივარ, როცა დილით ვვარჯიშობ დღეს ძალიან კარგად ვიწყებ.... ვარ 19 წლის ანსტასია თევდორაძე მყავს პატარა ოჯახი რომელიც დედა (თამარი),

ილუზია (3 თავი) დასასრული

ისტორია გოგონაზე რომელიც საგიჟეთში წევს.ერთ საღამოს კი საშინელმა მუცლის ტკივილმა გამაღვიძა.... მივხვდი რომ დამეწყო მშობიარობა და საშველად დედას დავუუძახე, მაშინათვე მამა გააღვიძა ,რომელმაც ლამის მცემა ,ამ შუაღამისას რა დროს მუცელიაო. შეუგნებელი რომ

თვალები სიყვარულს მეტყველებენ 8

მათი მყუდროება ტელეფონის ზარმა დაარღვია. ელენეს ტელეფონი იყო. -.......................................... -დიახ ვიცნობ დემეტრე არაბულს -............................................ ელენე გაშეშდა, გალურჯდა, გამწვანდა... სახეზე ცისარტყელას ფერები

გზა სიყვარულიდან სიძულვილამდე.მაფიის დედოფალი (4)

-ტატო ხო იცი რომ მე არანაირ ბანდებში გარევის სურვილი არ მაქვს ? მე მხოლოდ შურისძიება მინდა და 5 კაცის სიკვდილით თუ აღფრთოვანდნენ საღოლ მაგათ. - შენი პირადი საქმეც აქვთ და ასევე შენების საქმე N# 1986 . მგონი კარგი შემოთავაზება აქვთ , შენი ყველა

სიცოცხლე იმაზე მეტია,ვიდრე სენტიმენტალურ ცნებათა კრებული" (3)

ასეა,ვინც ამ პროფესიის არ არის ვერასდროს გაიგებს რამხელა პასუხისმგებლობაა და რა ძნელია ისვენებდე მაშინ როცა ერთი ადამიანიც კი არსებობს რომლის დახმარებაც შეგიძლია და ამ დროს არ ეხმარები. -არც იყო საჭირო რომ გაეგო... უხალისოდ ჩაიბურტყუნა ანდრეამ და