ჩემ შესახებ ორიოდე რამ

ამბავი გოგოზე რომელიც მოყვება თავის ცხოხვრების შესახებ რომელსაც ძაან უყვარდა წერა, გართობა მეგობრებთან ყოფნა იყო ლაღი და უცებ 5 წლიანი პაუზა ქონდა ყველაფერს მოწყდა და ჩაიკეტა ეხლა ცდილობს დაუბრუნდეს ყოველივეს

წახდენილი ოცნება

ჯერ კიდევ 90-იან წლებში სერგოც ერთ-ერთიმათთგანი იყო ვისაც დალხენილი ცხოვრება არ ჰქონია, თუმცა ცხოვრების იმ ეტაპზე, როდესაც სკოლა დაამთავრა ჰქონდა შანსი მიეღო განათლება, რასაც დღეს უმაღლესს ვუწოდებთ. მთელი ბავშვობა უნდოდა მოსამართლე გამხდარიყო.

სიზმართმჭერი (სრულიად)

სიზმართმჭერი საკუთარი თავისთვის დაწერილი ამბავია, რადგან მე ასეთი ისტორიები მომწონს ;) უცნაური ამბები თუ გიყვართ, მოგეწონებათ.

გრძნიბების მორევში (ნაწილი 5)

-ნიც.. ჩამეხუტე უბრალოდ მეგობრულად. ეგეც აღარ დარჩა? დანანებით შეხედა გოგოს და ტკივილისგან თვალები დახუჭა.

თავშესაფარი (თავი 2)

- ის არ უთქვამს, რომ დედაჩემი მე მოვკალი?- სწრაფად გასწორდა წელში, მრისხანე მზერა ესროლა დაუპატიჟებელ სტუმარს და ირონიულად მიაჩერდა - ეგ არ უთქვამს - დაბნეულად უპასუხა და კუპრივით შავი თვალები უფრო ჩაუშავდა

გამოღვიძება (სრულად) ნაწილი 1

საფასურებს ხშირად ვიხდით, მაგრამ უნდა ღირდეს ის ამად. ჩვენ ვინ გვასწავლის ნორმას? საერთოდ რა არის ოქროს შუალედი? ან კი ვიყავი 19 წლის ასაკში იმისთვის მზად, რომ გამერკვია ჩემი გრძნობები ნამდვილი იყო, თუ მხოლოდ ასაკობრივი ჰორმონების მოზღვავება?

გრძნობების მორევში (1-2-3-4 ნაწილი )

მომყევი… გაისმა კაცის მომთხოვნი ხმა. ანდრემ ძლიერად მოხვია ხელი.: ისევ დაიწყო ნიცას გონების არევა.. ნიცას სხეული მოდუნდა.. მზერა დაებინდა..

არჩევანი(6)

– თორნიკე მე...- შეშინებულმა ამოთქვა და ბიჭს შეხედა. – იცოდე გაფრთხილებ დედაჩემის სახელი აღარასოდეს ახსენო, შენ არ იცი, ის როგორი დედა იყო გასაგებია...?- გოგონამ თავი დაუქნია და ბიჭიც გაეცალა.- ახლა კი წადი აქედან სანამ ჯერ კიდევ მშვიდად

საწინააღმდეგო პოლუსები (თავი II)

თვალი გავახილე თუ არა, კედლის საათის ციმციმა წითელმა შუქმა თვალები მომჭრა. დილის ხუთი საათი იყო, ოთახში მხოლოდ ჩემი სუნთქვა ისმოდა. აზუზუნებულ ტელეფონს დავხედე, ვახტანგის ნომერი ვიცანი და ვუპასუხე

"კუბიდონი ციხის კართან" თავი 2

ყოველთვის მჯეროდა, რომ სიმართლეს ვერსად გავექცეოდი. ყველაფერი ისე მიკლავდა გულს, როგორც ჭრილობაში ჩარჩენილი ტყვია. მამა მხოლოდ ფოტოებიდან მახსოვს. ძველ ალბომებში, სადაც ჩარჩოებში ჩასმული მომღიმარი კაცის სახე დღემდე სანთელივით ანათებს.