შენ წახვედი (სრულად)

-მისგან რა გინდათ?-კითხა მართას შეყვარებულმა ლუკამ-შენც ხომ არ გინდა?-კითხა და იარაღი დაუმიზნა-არა... არა მაპატიეთ-თქვა მან და თავი დახარა, მშიშარა ლაჩარი. მართა ფეხზე ადგა და ლუკას მკვლელი სახით შეხედა, ლუკამ ჯერ

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 3

სანდრომ ოთახის კარი ფრთხილად შეაღო და მარიანას მიაჩერდა მოღუშული სახით, რომელსაც ტკბილად ეძინა მის საწოლში, დიდხანს ძალიან დიდხასნ

სასჯელი. თავი 5.

-იმ ადგილებში დავდივარ სადაც არასოდეს არ ვყოფილვარ და მინდა სადმე შეგხვდე შემთხვევით როგორც მაშინ, მაგრამ  უკან იმედგაცრუებული ვბრუნდები. ერთმანეთთან მხოლოდ ერთი ღამე გვაკავშირებს და იმ ღამის მოგონებები დარწმუნებული ვარ შენც ისე გაწუხებს როგორც მე.

სამი დღის სიცოცხლე.

თვალთ  დამიბნელდა და გავიყინე... ერთ  ადგილას უმოძრაო  მდგომარეობაში  ავიხლართე... კაბა შევირხიე უშედეგოდ... შეუძლებელია  ესე დასრულდეს  ყველაფერი! მე ჯერ კიდევ რამდენი რამ არ მინახია... ძალიან ცოტაა

ამნეზია (სრულად)

თინეიჯერი გოგონა, რომლის შეყვარებულსაც უდანაშაულოდ ჩასვამენ ციხეში, მეგობრის დახმარებით და საკუთარი ძალებით გაარკვევს და გამოიძიებს ყველაფერს.

რაე (თავი 5)

"გაბრიელი მოტრიალდა. მისი მაისური მარიამს შუა ბარძაყებამდე სწვდებოდა, ზუსტად იმ ზომამდე, სადაც ქვედაბოლო წყდებოდა, სანამ ევა ლუდის ცუნამში არ მოახვედრებდა. გაბემ ქვედა ტუჩი ამობურცა და წარბები კიდევ აზიდა. არ ერიდებოდა, მარიამის უხერხულში ჩაგდებას."

90's. 90 - იანელი (8)

- შენი ყველაფერი მომწონს... ჩანთიდან კონვერტი ამოვაცურე და აცქმუტებულმა  გავუწოდე... - ეს რა არის? - გახსენი და ნახავ! - ქაღალდები მაჩუქე? - სიცილი დაიწყო... - რა ქაღალდები , წესიერად ნახე

სასრულეთი (თავი 35)

- ბედნიერებას გისურვებ, ლეა. მშვიდობით.- ჩემსკენ დაიხარა, და როგორც ჩვეოდა ყურის ქვეშ ყელთან მაკოცა და უმალვე გამშორდა. ერთ ადგილას გაშეშებული ვიდექი და ემოციების ზღვა შიგნიდან ამოხეთქვას ამაოდ ლამობდა.

აბლაბუდა (სრულად)

თბილი და მზიანი შემოდგომა იდგა თბილისში, აი ისეთი ცხოვრებას რომ მოგანდომებდა ადამიანს. ქუჩა-ქუჩა ხეტიალს, ყვითელ ფოთლებში ხელის არევას და ჭრელ ფერებში დაკარგვას. სამარშუტო ტაქსში მჯდომმა იმდენად რეალურად წარმოვიდგინე ეს ყველაფერი, რომ უნებურად

ფშაური კაფია [თავი 10]

საღამოს ათი საათი იქნებოდა, როცა ხოსიაურის შავმა ჯიპმა მთისპირებზე მოწოლილი ბინდი გაარღვია, მაღაროსკარის შარა-გზები აამტვერა და მაღალი, გალავანშემორტყმული სახლის კარი ლამის შეამტვრია. არა, სახლში არავინ იყო. წყვდიადში ჩაძირულიყო ფართო ფანჯრები,