ნაცრისფერი {5}

ორი საათი იქნებოდა მისი ტელეფონი რომ ამღერდა, სუნთქვა შეკრული მიშტერებოდა მაგიდაზე ეკრანით დადებულ ტელეფონს და უკვე ხვდებოდა ვინც იქნებოდა. ბოლოს მანც მოიქცია თითებს შორის თხელი მოწყობილობა, სახელს რამდენიმე წამით უყურა, მერე კი სენსორს თითი

თინეიჯერის დღიური

დამეთანხმებით, იყო თინეიჯერი არც თუ ისე მარტივია. ეს ცხოვრების ის პერიოდია, როცა ოქროს შუალედი უნდა დაიჭირო რეალობასა და ბავშვობას შორის. ეს ის დროა, როცა ყველაზე მეტად ხარ დაინტერესებული საკუთარი თავის პოვნით. გამომყევით, ამ თავგადასავალში მე

Him and I ( თავი 15)

-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ? -მოგენატრე?-ცინიზმით იკითხა ჰარიმ -რა ჯანდაბას აკეთებთქო-გაუმეორა ანამ კითხვა -მოგენატრეთქო?-და ნელ-ნელა ანასკენ მიიწევდა მაგრამ თან ჩერდებოდა და არ ჩქარობდა. ანა კი უკან იხევდა

სიცოცხლე სიკვდილამდე

ეს იყო ჩვენი ყოველდღიურობის განუყოფელი ნაწილი.ერთად ვამზადებდით პოპკორნს და საყვარელს ფილმს ვუყურებდით,შემეძლო საათობით ვმჯდარიყავი მასთან ერთად მის გულზე თავი დამედო, მისი მკლავები ჩემს სხეულზე მეგრძნო,მისი სუნთქვისთვის მესმინა და ეს

Stay Strong (თავი3)

მეც არანაკლებ ყურადღებას ვუთმობდი, სულ მასზე ვფიქრობდა და თალები მიბრწყინავდა მასზე საუბრისას. ყველა იმას მეუბნებოდა რომ ჩვენი ეს ხუმრობით დაწყებული ურთიერთობა სიყვარულში გადაიზრდებოდა. საყვარელი იყო თან იმდენად ვერც კი აგიღწერთ, გარეგნულად ვერ

სულით უნდა იგრძნო

განსაკუთრებულად მიყვარს ადამიანები,მათი ბუნება რომელიც ორი ნაწილისგან არის შემდგარი.ერთი ბუნებრიობისკენ,რომ მიისწრაფის და მეორეს სადარდებლად მატერიალურობა,რომ შემორჩენია.დგება ხოლმე ცხოვრებაში ის მომენტი როდესაც არჩევნის გაკეთება გვიწევს.ყველას

ლინდას დღიურები (1)

პატარა გოგოს ისე მომექცნენ როგორც ნივთს რომლის ცემას შეიძლებოდა ყველაფერზე,უმნიშვნელო დეტალებზეც კი და ვერავინ ხვდებოდა რატომ ვიყავი ჩაკეტილი, რატომ მინდოდა ყველასგან მოშორებით ყოფნა, ისინი ამ ყველაფერს ვერ ხვდებოდნენ ან უბრალოდ არ იმჩნევდნენ.

იძულებითი ქორწინება 5 თავი

ლაშამ, მიას გახედა და მისი სახის გამომეტყველებით მიხვდა რომ სწორედ დემეტრე იყო ის ადამინი ვინც მას აწუხებდა, ამიტომ მაშინვე გაღიზიანედა

ბედისწერა - 6

კიბეებზე ბუზღუნ-ბუზღუნით ავდიოდი. ვერ ვიტყვი, რომ ამ დღით უკმაყოფილო ვიყავი, იმაზე კარგი სიტუაცია დამხვდა ვიდრე ვიბლიანისგან მოველოდი. მგონი, უნდა შევეგუო იმ ფაქტს რომ ამ კაცთან არ ღირს დაპირისპირება. გადავწყვიტე, მხოლოდ საქმესთან დაკავშირებით

ლანგრით მორთმეული ( თავი 6)

ბედნიერება პირობითი ცნებაა და ყველა თავისებურად განიცდის. ჭეშმარიტ ბედნიერებას მუდამ ახლავს შიში, იმისა რომ დაკარგავ... და ხშირად ეს შიში მართლდება კიდეც!..