მისი ქალიშვილი ( მეორე)

_ნეტავ არასდროს დამედგა ამ სახლში ფეხი იასე!_ ვიცოდი ახლაც კი გულს მოვუკლავდი ამ სიტყვებით.

მისი ქალიშვილი ( მეორე)

_ნეტავ არასდროს დამედგა ამ სახლში ფეხი იასე!_ ვიცოდი ახლაც კი გულს მოვუკლავდი ამ სიტყვებით.

მისი ქალიშვილი ( მეორე)

_ნეტავ არასდროს დამედგა ამ სახლში ფეხი იასე!_ ვიცოდი ახლაც კი გულს მოვუკლავდი ამ სიტყვებით.

ვერ დაგთმობ (თავი 3)

დარწმუნებული ხარ რომ დღეს ჩართავ რამეს-მეუბნება 20 წუთიანი ლოდინით შეწუხებული -კარგი რა ვცდილობ რამე კარგი შევარჩიო - იმედია თმაში ჭაღარა არ შემეპარება -არაფერიც-ვამბობ და შემდეგ გვერდზე გადასვლის ღილაკს ვაწვები -გაჭაღარავებასთან ერთად

ხელოვნური სუნთქვა

ყველაფერი რასაც ხედავ შენი წარმოსახვაა,ყველაფერი რასაც ხედავ ტყუილია. ეძღვნება ნუცას,გოგოს რომელსაც ბედნიერება უნდოდა.

შენ აგირჩიე! (დასასრული)

-ადამიანო, შენთან სექსის მერე თუ დალეწილი ძვლების ფონზე არ მტკივა სხეული, კაბა მატკენდა რამეს?-სიცილი ამივარდა და საცვლის ამარა დარჩენილმა გავტრიალდი მისკენ. -ახლა რას გიზამ იცი?!-დამემუქრა და თითი დამიქნია. -რას? -რას და ძვლების დალეწვას

წარმოსახვითი კანიონი

-იცი რატომ ოცნებობ სამყაროს აღსასრულზე? -იმიტომ, რომ ალტერანტიული ოცნება არ გაგაჩნია... ვერ ხვდები, რომ ეს აღსასრული უკვე ისედაც შენს ფეხებთანაა...

ოთხი დღე (სრულად)

გამახსენდა, რომ მესამე დღეს ზაზა იყო სმენაში და ყურებში ზანზარებდა მაიას ხმა - “ზაზამ ერთხელ გამჟ’იმა.” გავითიშე. ვერ შევუშალე ხელი. ვერ ამოვიღე ხმა. არ დამემორჩილა ორგანიზმი. ან ვინ დამიჯერებდა?

იღბლის კერა ნანგრევებში(3)

ხუთი წუთის განმავლობაში ყველა მე მაკვირდებოდა, ჩემი ჭამის პროცესს და ჩემს თმას. არავის ხმა არ ამოუღია. დეიდაჩემი დედაჩემის გზას ედგა და ლამის ცრემლები გადმოყარა. ბიძაჩემს და მამაჩემს დიდად არ აჯავრებდათ, იგივე პოზიციაში იყო თემოც. რაც შეეხება დაჩის.

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 14)

-არ მინდა დაგაძალო და ისე გამოვიდეს, რომ მოგიტაცე და ვსო, ჩემი ცოლი ხარ და უნდა დაწვე ჩემთან, მინდა ეს ორივეს გვინდოდეს. -მერე და მინდა-რომ ვთქვი, მხოლოდ მაშინ გავიაზრე რა დებილობა წამოვროშე და თავი ხელებში ჩავრგე, რასაც ლევანის სიცილი მოყვა.