დროის მანქანა

შემდეგ გამოიღვიძებდა და ისევ იპყრობდა ფიქრები დროის მანქანაზე. ყოველ საღამოს ისევ და ისევ ახლდებოდნენ იარები და აყენებდნენ უდიდეს ტკივილებს ისევ ბინდდებოდა, მზის უკანასკნელი სხივები ეფინებოდა არემარეს, სიბნელე იჭრებოდა სინათლეში და თითქმის

მოლოდინი

უკვე შვიდი საათია. თეთრ ცას შავი შეპარვია. ნანო ბებო ბოლო თაროდან გადმოღებულ მტვრიან ალბომს უსვამს ტილოს. ყოველ ახალი წლის წინა საღამოს ასე შვრება. უყურებს მისი ახალგაზრდობის მოგონებებს, შიგადაშიგ სარკეში საკუთარ თავს მოჰკრავს ხოლმე თვალს. - რა

40 საშობაო ანგელოზი (თავი 4)

სანამ დაიწყებდეთ მინდა კვლავ შეგახსენოთ, რომ ძალაშია ჩემი შემოთავაზება თქვენი ისტორიაში მოხვედრისა. შეგიძლიათ დააკომენტაროთ, გამოთქვათ სურვილი და საუკეთესოებს ავარჩევ, რათა მოხვდნენ ჩემს ნაწარმოებში. მეხუთე თავში შეხვდებით ელას, ან ელატრისს... რა

ცხოვრების გზაჯვარედინი (ნაწილი 1)

გზაჯვარედინი, გზა ოთხი მიმართულებით იყოფა : პირდაპირ, მარჯვნივ, მარცხნივ ან უკან. მიმართულების არჩევა, როცა ეს ცხოვრების გზაჯვარედინს ეხება, მერწმუნეთ საკმაოდ რთულია. გზაჯვარედინის შუა ცენტრში დგახარ და უნდა აირჩიო ცხოვრების ის გზა, რომელიც სწორად

უსათაურო

ჩემო ძვირფასო მეუღლევ, ჩემო ყრმობის მეგობარო, ჩემი ოჯახის ბურჯო და დედაბოძო, ჩემი ოჯახის სინდის-ნამუსო, ჩემი ოჯახის ერთგულო მეუღლევ, ჩემო ჭკვიანო და აზრიანო, ჩემო ნელიკო. 13 წლის იყავი რომ გავიცანით

ლილი {სრულად}

მისი სურნელით გაჟღენთილი ჰაერი ღრმად ჩაისუნთქა და შემდეგ გაუსწორა მზერა სამყაროში ყველაზე დიდ მონატრებას, სიყვარულს , ყველა გრძნობას ერთად . ვერაფერი თქვა, უყურებდა და იღიმოდა , იცინოდა შემდეგ კოცნიდა , ეხვეოდა , მის გულისცემას უსმენდა და მიდიოდა ,

წინ უკან მოუხედავად

სიცოცხელე გვიხმობს სულ ყველას ერთად,სიცოცხლე ჩვენი სავსე ტკივილით,სჯობს შეუწყვეტლივ ვიმღეროთ ერთხმად,ვიდრე გავფლანგოთ დრონი ჩივილით.სულ წინ იაირეთ ცხოვრების გზაზე,გაჰყევით ნათელს ნუ მობრუნდებით,

A warm illusion / თბილი ილუზია

რაც არ უნდა დააჯერო საკუთარ თავს, რომ გყავს ბავშვი, რომ შენი ნახატი სხვისთვის თავის ცხოვრებაზე მეტია, რომ შენი ხილვები დედამიწის მეორე მხარეს — ვიღაცისთვის რეალობაა, რომ შენ მინიმუმ იმაზე მეტი ღირხარ — რასაც ქმნი . . .

ფული,სიყვარულის სანაცვლოდ (ნაწილი1)

დავიბადე, თბილისში ვერაზა,ულამაზეს ორსართულიან სახლში, რომელსაც ვარდების ბაღი ,ერტყა და ამის მოვლაში, დედა ვინ იცის, რამდენს ფლანგავდა, ჩვენს სახლს ,კიდევ აქვს, პირველი სართულის ქვემოთ, კინოთეატრის და სპორტის ოთახი, მამაჩემი ,ბიზნესმენი გახლავთ,

ლაღიძე!მომაჯადოე! (მეოთხე თავი)

მოკლედ 17 წლის ვიყავი როცა გავიცანი მალევე შეგვიყვარდა ერთმანეთი თუ შეიძლება რომ ამას სიყვარული ვუწოდოთ სახლში მარტო ვცხოვრობ დიდიხანია და იცოდა რათქმაუნდა არასდროს ამოსულა ღამე ერთ ღამეს კი ამოვიდა როცა შემოვიდა მაშინ მივხვდი რომ ნასვამ