ზოგჯერ წინ გვყავს ის ვისაც მთელი ცხოვრებაა ველით (7)

ხელები ნერვიულობისგან მიცახცახებდა და ვეღარ ვსუნთქავდი მას შემდეგ, რაც ავარიაში მოვყევი პანიკური შეტევები დამეწყო და ახლაც კვალავ შეტევა განმიმიეორდა ვგძნობდი,რომ ნელ-ნელა ძალა მეცლეოდა სადაცაა გონება უდა დამეკარგა, მაგრამ ჩემმა ძმამ

კიტის (თავი VIII)

-იდეებისთვის, - მშვიდი იყო მისი ხმა, - და თავისუფლებისთვის. -აურზაურს აწყობ, ადამიანებს უხეშად ესაუბრები და ყველაზე უარესი რაც შეიძლება ამისთვის მიიღო ის არის, რომ დასჯილი ხარ, შენ კიდევ გზა მაინც გიპოვნია და აქ დაიარები, - გამეცინა, - გგონია,

ბათუმი

დამთხვევების გჯერათ? თუ კი, შესაძლოა საათს 11:11 რომ დახედავ სურვილსაც იფიქრებ. თუ კი გამოდის თქვენი ფანტაზია უკიდეგანო და უშრეტია, ან უბრალოდ იმას რასაც ვერ ხსნით მარტივია რაღაცას დააბრალო.

უსასრულობაში დაკარგული (თავი 2)

მოსაღამოვებულს ხშირად დაჰყურებდა საათს, უკვე რვის ნახევარი იყო და გოგონა წესით წუთი წუთზე გამოჩნდებოდა, აუცილებლად ემთხვეოდა ეკლესიიის კედლებს და საყვარელ კაფეს მიაშურებდა. მამაკაცი ოლიმპირი სიმშვიდიდით იჯდა და არაფერს იმჩნევდა მაშინ როცა ,

განთიადი (მეხუთე თავი)

-მეძინება ლუკა, ძალიან დავიღალე. -დაისვენე. მე აქ ვიქნები. -წადი გთხოვ, ნუ გაჩერდები, ცოდო ხარ შენც, მთელიდღეა აქ ხარ. არ მინდა ასე. -დაიძინე დეკა. მშვიდად დაიძინე. ნაზად გაუღიმა მამაკაცმა. ტუჩები მიაკრო ქალის მტევანს. მიბრუნდა და წავიდა, იქ სადაც,

კიტის (თავი VII)

-ჰო, რა იყო, გაგიკვირდა? - ისევ იცინოდა კიტი. ჩემი გამომეტყველება მეტად ახალისებდა, - ისიც ვიცი, რაზეც წერ. მოზღვავებული ემოციისგან, რომელიც გულმკერდზე მასკდებოდა და გარეთ გამოღწევას ლამობდა, სუნთქვა გამიხშირდა. ერთბაშად იმდენი რამ ვიგრძენი, სხეული

ერკე მიდასი - ქრისტე აღსდგა!

ქრისტე აღსდგა ბობოქარი წვიმა ტუჩებს ილოკავს ჭეშმარიტად! არ ვდრკებით და გულით ყველას გილოცავთ.

უსასრულობაში დაკარგული ( თავი 1)

ამ ფიქრების მიღმა კი დაუოკებელი მონატრების სურვილი იდგა. სურდა ვიღაცას მისი არ ყოფნა შეემჩნია, მის მიმართ მონატრება ეგრძნოთ , ეკითხათ , დაინტერესებულიყვნენ , ეფიქრათ მასზე.

მთვარის ბაღი

მე მაღამებენ ფიქრები, და შენა ხარ ფიქრი... ღამისმთევარი ოცნებები სახეს მალავენ... ვერ ამოსრულდი, ამოთავდი, ამოსხეულდი. ჩემი არსიდან ვერ დასრულდი ფიქრით ცხადამდე.

შენი სული მსურს (თავი 3)

ყველაფერი ერთმანეთში აზელილი და არეული იყო, მაგრამ ყველაზე მთავარს ცოტა თუ ამჩნდევდა : ბინძურ თავისუფლებას . ეღიმებოდა ქალს , მართალია თვითონნიგივეს არ იზამდა, მაგრამ ყურებაც არ აღიზიანებდა, ერთადერთი რაც უღონებდა გულდ მწველი სურნელი იყო, უჰაერობა