კარგად არა ვარ...

კარგად არა ვარ... არც ცუდად ვარ დღეს მხოლოდ ვარ და სხვის გრძნობებს, თითქოს ჩემი იყოს ისე ვიბრალებ. ყოველი წრფელი გაღიმება შენს სულში დამრჩა, - ავად ვიყავი "უშენობა" გადავიტანე ... მახრჩობდა თავი, მიმატებდა

მეგობრის შეყვარებული (სრულად)

ქუჩაში მივდიოდი ტირილით გული საშინლად მტკიოდა,თან ცივი ნიავი სახეში მირტყავდა და ცრემლებს ლოყაზე მიყინავდა.ისე გამოვიქეცი,რომ კაშნე და ქუდი იქ დამრჩა.საშინლად ციოდა დეკემბრის 10 რიცხვი იყო. მიუხედავად იმისა, რომ საშინლად ციოდა

ის...

ჩამოვჯექი მე მთაწმინდის პარკში,ვუყურებ მთვარეს თეთრად მღელვარეს,მახსენდება რომ მთაწმინდის მთვარე,ჯერ არასდროს ამშვენებდა ასე ღამეს.ვფიქრობ და მახსენდება ის, რომელიც ღამეს ჭყვიშთან ვერ დიოდა წყნარად რიონი,

ხან „ყველაფერი“ ხან არაფერი.

მე ნინა გერლიანი ვარ, 18 წლის, არაფრით გამორჩეული ზედმეტად უბრალო და ჩუმი ადამიანი, თუმცა ყოველთვის ასეთი არ ვყოფილვარ. იმედი არ მაქვს, რომ დაგაინტერესებს ჩემი ისტორია, თუმცა თუ ფიქრობ, რომ „მარტოობის ანგელოზი შენი ახლო მეგობარია“ მაშინ ვფიქრობ ერთ

დღიური ჰარემიდან - პროლოგი

ეს ჰარემია, حرام როგორც მეუბნებიან, აქ ყველაფერი ხელუხლებელია, აკრძალულია.ეს ჰარემია- ჰარამი ცოდვაა.ეს ჰარემია - აკრძალული სახლი მოკვდავთათვის, ბედნიერების სახლი სულთნისთვის.ეს ჰარემია - აქ ვინც შემოვა, ახალ

ჩემი ხარ. ნაწილი 2.

-რატომ, მითხარი რატომ გეზიზღები და გძულვარ ასე ძალიან. -მეზიზღები რომ არსებობ, მეზიზღები რომ გადაკვეთე ჩემი გზა და წინ დამხვდი, მეზიზღები რომ კამერაში ჩამკეტე და მეზიზღები............................. გაბრიელმა ზედ ბაგეებზე დასჩურჩულა.

" ხათაბალა" (ნაწილი 2 სრულად)

მთელი ერთი თვე, გაძარცვულ ხელს ვმალავდი,ვცდილობდი, თამრიკოს არ შეემჩია. წამალის მიღების წესს ზუსტად ვიცავდი. თავს უკეთესობას ვატყობდი და მიხაროდა,რომ მკურნალობა კარგად მიდიოდა..

ბნელეთის აღზევება (წიგნი პირველი, თავი პირველი)

-მეილენ!-ყვირილის ხმა უფრო ახლოვდებოდა, გოგო კი გარბოდა თითქოს არაფერი ესმოდა,-მეილენ უნდა გავბრუნდეთ!-გოგონა არ შეჩერებულა სანამ იმ კარიბჭეს არ მიუახლოვდა, ის ისეთი ლამაზი იყო. საუკუნეთა წინ ააგეს მისმა

სხვისი საწოლი (პირველი თავი)

ფეხაკრებით წამოდექი საწოლიდან, „მას“ კი არაფერი შეუმჩნევია, შეუძლია ისე ეძინოს თითქოს შენი სიზმრების დარაჯად არავის აურჩევია... უჩუმრად იცვამ. უფარდო ფანჯრიდან შემოსულმა, მთვარის ვერცხლისფრმა სხივებმა ყველა ნივთი გაპოვნინა, რომ არაფერი დაგრჩეს..

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (თავი 5)

წასვლა დავაპირე. დამიჭირა, სახესთან ახლოს მიმიყვანა და რამდენიმე წამი, პირდაპირ თვალებში მიყურებდა. მკერდი, მძიმედ აუდ–ჩაუდიოდა. შუბლით, ჩემს შუბლს შეეხო. მისი სუნთქვა, ცეცხლის ალივით ედებოდა ჩემს სახეს და მწვავდა.