ჰეკრამოთ'გაარ : რესს

თავიდან იყო არაფერი და ეს არაფერი გრძელდებოდა უსასრულობამდე და როდესაც არაფერი იქცა უსასრულობად, უსასრულობამ შექმნა დრო და შექმნა სივრცე, ხოლო ამ უსასრულო დროსა და სივრცეში შეიქმნა სამყარო

ჩვენ (ნაწილი 6)

კიდევ ერთი კოქტეილი შევუკვეთე და დიეგოს ველოდებოდი, მაგრამ არსად ჩანდა, ნახევარი საათი გავიდა დავიღალე ლოდინით ამიტომ გადავწყვიტე მემოქმედა და მის საძებნად წავედი.

ჩემი საოცნებო ბიჭი(2თავი)

ჩემი საოცნებო ბიჭი გავიხედე ფანჯრიდან და რას ვხედავ, ისიც ჩემს წინ ცხოვრობდა. ძალიან გამიხარდა და ჩავიბურტყუნე აუ რასიმპატიურია, სახეში ხელი დავირტყი და ჩავილაპარაკე რა სიმპატიური! ის ხომ უბრალოდ მეგობარია. ლიამმა დამინახა და მკითხა ლიამი: რა

სიყვარულის შესახებ

სიყვარულს ასე თუ ისე ტკვილი მოაქვს ერთ დროს როგორი ბედნიერებიც არ უნდა ვიყოთ ეს გარაუვალია ვერ შევაჩერებთ მათ ვისაც არუნდათ ერთ დღესაც აუცილებლად შევხვდებით იმ ერთადერთს თუ მართლა არსებობს მეორე ნახევრის პრინციპი

მინდა ვიცხოვროთ მთაში

მინდა ვიცხოვროთ ოდესმე მთაში, თავისუფლება შევიგრძნოთ,მინდა, და უსასრულოდ ჩემს გონებაში, შენი ხატება დავტოვო წმინდად.

ცოდვილი {10}

ზაფხული ისე გავიდა ერთმანეთს არც კი შეხვედრილან ნორმალურად, სანდრო საქმეში თავით ჩაფლული იყო, ანო ფსიქოლოგობდა... ერთმანეთს არ ელაპარაკებოდნენ. ამაღლობელის სახლში არ მოსვლები უკვე ძალიან აღიზიანებდა ფანგანს, მაგრამ ყველაფერს ცივი გონებით უყურებდა და

ის ჩემია (ვარდის ტატუ)თავი 5

- მემუქრები? - არა საყვარელო გაბრთხილებ! - თინა გესმის თუ რამე მომივა იცოდე ამან მიყო ამან. - აქამდეროარგიყო მე ეგმიკვირს!

მეზიზღები არაბულო (1 თავი)

იმის შემდეგ რაც ლონდონიდან დავბრუნდი თბილისი შეუცვლელი დამხვდა. ისევ ისე თბილად ჩამიკრა გულში მისმა სითბომ ბედნიერება მომანიჭა. მომნატრებია აქაურობა, ისე მომნატრებია, რომ ლონდონის ლამაზი ქუჩებიც არ იყო ისეთი ლამაზი როგორც ახლადჩასულს მეჩვენებოდა.

რატომ ვართ მშიშრები ან რისი გვეშინია?

რატომ გვეშინია? საინტერესო კითხვაა, ეგ კი არა ბევრს ამ კითხვის დასმისაც კი ეშინია.ზოგიერთი კი თავის შიშსა და შფოთვას მალავს.სწორედ ასეთ ადამიანებს უწოდებენ მშიშარას.საერთოდ, უამრავი ცოცხალი არსება არსებობს და ყველამათგანს საკუთარი შიში გააჩნია.

ჩემი სარკმლის წინ...

ჩემი სარკმლის წინ აყვავდა ვაშლი, დღეს მისი ცვენა წააგავს ტკივილს და ჩემი სულის მოარულ ჩივილს, მე ვეღარ წავშლი.