სიცრუის სადგური 16 (დასასრული)

ცოტა ხანში ძვირფას ტანსაცმელში გამოწყობილი სოფი მისულ სტუმრებს ძალით აკრული ღიმილით მასპინძლობდა და საქმროსთან ერთად სახლს ათვალიერებინებდა. ინტერვიუს ჩასაწერად მისაღებ ოთახში ჩამოსხდნენ.

გიჟი გოგონები (3)

დილით ჩიტების ჭიკჭიკმა გამომაღვიძა მზის სხივები კი უსირცხვილოდ დამთამაშებდნენ სახეზე ავდექი სპორტულებში გამოვეწყვე და სარბენად გავედი ბოლოდროს ძალიან გავზარმაცდი ამიტომაც დროა ცხოვრების ძველ ეტაპს დავუბრუნდე ყოველთვის მინდოდა ბალერინა

სიყვარულმა იცის (10 თავი)

- რავქნა თეა დეიდა, ამას რომ აიკიდებ კაცი, დაგვიანება გარანტირებულია _ უკმაყოფილოდ ამოიოხრა დათომ და ანდრიაზე მიუთითა _ ქალივით 1საათი ემზადება - რას ბოდავ, შენ იყავი 1საათი საპირფარეშოში _ არც ანდრიამ დააკლო

მე - თხის რქა და ჩემი მეამბოხეობა ერთ პატარა ოთახში

ხდება ხოლმე სულში დაგროვილი უსამართლობა ცხოველივით იწყებს ღრიალს... აი უკვე მერამდენედ, ნერვებს აყოლილ სხეულს კანკალი უვარდება, გონება გაასმაგებული სიჩქარით იწყებს აზროვნებას და ყველაფერი ერთმანეთში ირევა. ერთფეროვნება...

ყველაფერი რაც მე მინდა (თავი 5)

კატო საყვარლად დამეჯღანა, რაზეც გამეცინა, მაგრამ კარების საკეტს წვალება მაინც არ შემიჩერებია. მელევე გაიღო კარები და შიგნით, რომ შევედით ისეთი რაღაც დავინახეთ, რაც სრულიად შეცვლიდა ჩვენს ცხოვრებას. გაოგნებისგან მე და კატოს ენა ჩაგვივარდა.-ცოტნე

მე'ლანდები (სრულად)

შენც ფორმირდები ზოგჯერ ამ ჩემს ცივ სამყაროში ჭუჭრუტანიდან შემოჭრილი თბილი სხივის მსგავსად,თხელი ბაგეებით ღიმილს იხატავ შაქრისფერ პირისახეზე,მეც ხელს ვიწვდი ჰაერში,თითები კვლავ თრთოლვას აჰყავს,გულსსც უფრო გამეტებით ეძგერება ვიღაც და როცა ახლოს

ნისლისფერი (ნაწილი მეორე დასასრული)

მაშინ, როდესაც გგონია, რომ ყვაფერი კარგადაა შესაძლოა მაშიმ დაგატყდეს ყველაზე მწარე რეალობა თავზე და ავზარო დაგცეს. თუმცა არაფერია მუდმივი. ამიტომ ცაზე მოყრილ ღრუბლებს ხშირად მზიანი დღეებიც მოსდევს და სულდგმულ ცოცხალ ადამიანს ამ მზიანი დღეების იმედი

ნდობა!

ნდობისადმი ჩამწვდარ, ჩემდამი გრძნობას, ვერა აუვლი ნდობის საწადელს.

სიცრუის სადგური (18+) 15

არეული აზრები აქეთ-იქით მიმოფანტულიყვნენ სოფის გონებაში. ახლა საჭირო იყო, თითოეულთან მისულიყო, კარგად შეეთვალიერებინა და მხოლოდ ისინი წამოეკრიბა, რომლებიც იმ გზის შუქს აპოვნინებდნენ, რომელსაც ადამიანები მთელი ცხოვრება ეძებენ.

ნისლისფერი (ნაწილი პირველი სრულად)

წვიმდა, წვიმდა და წვიმდა ვერ იტანდა წვიმას მარტო იმიტომ არა რომ თავიდანვე საშინელ და ცუდ ხასიათზე გაყემებს აამდენ იმიტო რომ ამ ამინს საკუთარ ხასიანთს და ბოლო დროინდელ მდგომარეოობასა და ხასიათს ამსგავსებდა და ამასთან აკავშირებდა. აგიჟემდა ის