Je t'aime (თავი 6)

ვფიქრობდი როგორ უნდა ამეხსნა და მეთქვა ყველაფერი, ვცდილობდი გონებაში სათქმელი დამელაგებინა. გარბაზებული და განერვიულებული ვიყავი. დათოს შესახებ იცოდა და საშინლად არმოსწონდა, მითხრა დაველაპარაკებიო თუმცა დავუშალე

სიყვარულის კაქტუსი 7

მხოლოდ მინდაძე , სახელ კი ჩემ თოჯინას ჯერ კიდევ არ ჰქონდა. მე და მამაშენი შენს დაბადებამდე სახელებს ერთად ვარჩევდით

ლეგენდა შალიკიანზე (სრულად)

-სამყაროში ყველაზე დიდი შეცდომები მაშინ ხდება,ადამიანს გულში სიძულვილი რომ უღვივდება. მიეცი უცოდინარს ხელში იარაღი და მას სამყაროზე ბატონობა მოუნდება..

ერთად ყოფნა შეუძლებელია 4 თავი

ახლა მოვრჩი მანქანის შეკეთებას და რესტორანში მივდივარო,-მოახსენა ბიჭმა.-კარგი,შენგან კარგ ამბავს დაველოდები.საღამოს სახლში გნახავ .-ტელეფონი გვერდით სავარძელში მიაგდო და პედალს კიდევ უფრო მიაჭირა ფეხი.

გააღვიძე შენში ჩათლახური ქვეცნობიერი(თავი 1)

-შენი კუბო დავდგი აქანეც და გურიაშიც.მაგფერი სასტოული წარმომავლობის თუ იყავი აქინემდე ვერ თქვი?-გამოშტერებული ვუყურებდი სრულიად შეცვლილ გოგოს და ხმის ამოღება ვერ შევძელი-რას მიყურებ თვალებ და....პილი, კაიიი ბებიაჩემის გაკეთებული

ესპანელი მაფიოზები◇◆9◇◆

_მატიას_ზანტად თქვა დიეგომ _ჩემო ძველო მეგობარო.როგორ ხარ?_ცეცხლს ეთამაშები დიეგო._მატიასის თვალებში ის ყინულოვანი ბრაზი იკითხებოდა მხოლოდ მასთან რომ მენახა_და ვინ გითხრა რომ ცეცხლთან თამაში არ მიზიდავს

უცნობის ჩანაწერებიდან

26 იანვარს რაღაც მქონდა გადასაგზავნი მეილზე და არ ვიყავი სახლში ფაილი კი ფლეშკაზე მქონდა ყველაზე ახლოს ერთერთი ინტერნეტ-კაფე იყო შევირბინე გადავაგზავნე,გარეთ ძაან ციოდა ხოდა ცოტახანი დავრჩი დესკტოპზე კი ეს ვიპოვე წავიკითხე და მინდა რომ თქვენც

ნუკა(3თავი)

-მოვდიავრ ხო მოვდივარ ნუ მოლეწე ეგ ღილაკი. კარი სენდვიჩით ხელში გმიღო მეც გამოვგლიჯე და თავად დავიწყე ჭამა. -რა გჭირს. საშინლად ვნანობდი ჩემს საქციელს. ახლა რომ მივეტოვებიე, რომ წასულიყო და აღარ დაბრუნებულიყო მერე? -იოანე სახლშია? ან ნინა?

გასროლა!(თავი მეოთხე)

ამ სიტყვების თქმისას ლილის გავხედე და მივხვდი რომ მის თვალებში უსაზღვრო სითბო და სიმშვიდე სჩანდა.და მივხვდი რომ იგიც იმავეს გრძნობდა ჩემს მიმართ.მიუხედავად იმისა რომ მამაჩემი მამამისმა მოკლა და ეს გრძნობა ორივეს გვტანჯავდა ეს მაინც ასე იყო.მე

ნადირობა I-თავი

მსხვილი მუხის ძირას იჯდა ნათანიელი, წარსულის დღეებზე ფიქრობდა და თან ხის ამობურცულ ქერქს ზურგით ეყუდებოდა. რატომღაც იმ დროზე ფიქრობდა, როდესაც სიცოცხლე უყვარდა. უყვარდა ისე ძლიერად, რომ ჭიანჭველასაც კი ვერ დაადგამდა ფეხს. ეს ძალიან ადრე იყო,