წარსულის სიყვარული (ნაწილი 2. თავი 3)

ძილბურანიდან ხელის შეხებამ გამომიყვანა,ვგრძნობდი როგორ ამიყვანა ხელში ძლიერმა მკლავებმა და წამწამები ერთმანეთს გაჭირვებით დავაშორე,ცხვირში გასაგიჯებლად რომ მიღიტინებდა მისი სურნელი,მამაკაცის პროფილს კარგად დავაკვირდი და როგორც კი ედოს სახე ვიცანი

სიყვარული შენ ხარ

ვერ ვიგებდი ვერასდროს სიყვარული რა იყო, არ მესმოდა გრძნობების არც უაზრო სიხარულის,

მთვარის წითელი სონატა (ნაწ. XII)

-როგორ შეცვლილხარ- კარგად მაკვირდება და მხოლოდ ამას მეუბნება. -კარგად თუ ცუდად? -ცუდად- მპასუხობს, ისე რომ არც ფიქრდება. -ალბათ, დავმახინჯდი - ირონიულად მეცინება და თავს ვხრი. თვითონ ძალიან სერიოზულია. -იმდენად ცუდად, რომ გგონია შენს გარეგნულ

ღამის 3 საათია

-ზოგჯერ რაღაც პირველად ხდება - ეშმაკურად ვუყურებ და გონებაში კადრებს ვახვევინებ - ისე შენს ექს ცოლთან გეშინოდა ? -გეყოფა -თავს მკერდზე მადებინებს.

შემთხვევითი პატარძალი (თავი მეორე)

მზის სხივები სახეზე დამთამაშებდნენ,თვალები ნელა გავახილე და მივხვდი,რომ წინა ღამით აივნის კარი ღია დამრჩენია.ოდნავი სუსხი მაინც

მადერა [თავი 2]

“მე არ ვიცი, ვინ ხარ და მაპატიე, ცხოვრებას თუ ოდნავ გაგირთულებ, გეგმებს თუ შეგიცვლი და დილემის წინაშე დაგაყენებ. მხოლოდ იცოდე, ფუჭად განვლილ ცხოვრებას გერჩიოს მოკვდე, ახლავე და აქვე. დღეს, 22 საათი და 03 წუთი, აივანი“

ვფიქრობ და არვიცი რამინდა

ვფიქრობ და არვიცი რამინდა თითქოს და უკვე მკვდარივარ უსიყვარულოდ დავდივარ თითქოს და უკვე გვამივარ

მინდა ამ ახალ წელს...

სულში და არასდროს არ გავრიყო, ისევ შემიყვარდეს შებინდება. ყველა ჩემიანმა მაპატიოს, მათი უმიზეზოდ შეზიზღება.

ცრემლების პრინცესა (თავი მეოთხე)

გეყოფა, გთხოვ... - მუდარის ტონით მიმართა გუგამ, გვერდით მიუჯდა, ხელები მოხვია და მაგრად მიიხუტა გულზე. საოცრად ეტკინა ამ ისტორიის მოსმენა. შეძრა. გააოგნა. თათიას წინააღმდეგობა არ გაუწევია, უბრალოდ უთხრა: - ჩახუტებაზე იმიტომ არ მისაუბრია, რომ ეს

ბარბარობა (ანუ ლობიანის დღე)

ლობიანების დღეს გილოცავ-ბიჭი ამესვეტა და თან ხელში კარგად მოზრდილი,მადისაღმძვრელი ლობიანი დამაკავა. -იცი როგორ მოიგო გოგოს გული ვერ დაგიკარგავ-ვუთხარი და თავმომწონედ გაიჯგიმა კაპანაძე