რამე მირჩიეთ

მოკლედ რამოდენიმე თვეა ერთ ბიჭს ვიცნობ თავიდან დიალოგი გვქონდა გამარჯობა გაგიმარჯოს და ასე შემდეგ ნუ მერე დავახლოვდით და თითქმის ყოველთვის ვნახულობდი ვხვდებოდი ვწერდი მაგრამ არასოდეს შემოუხედავს სხვა თვალით მხოლოდ მეგობრად მთვლის

მგონი შემიყვარდა (თავი 6)

წყალი მწყუროდა მაგრამ აღმოჩნა რომ პალატაში წყალი არ იყო ამიტომ ადგომა დავაპირე როდესაცც ძლიერი ტკივილი ვიგრძენი და ისევ საწოლში დავბრუნდიი. მინდოდა ვინმესთვის დამეძახა მაგრამ ამის ძალაც კი არ მქონდა, თითქმის ნახევარი საათი გავატარე ასე, შემდეგ

დავრჩი სახლის გარეთ

თითქოს დავუძლურდი, თითქოს შემიყვარდა ღამე, თითქოს აღარმინდა სიყვარულით რამე. თითქოს მენატრები,

კესანე ანუ არ დამივიწყო (3თავი)

მდაჰ აი როგორციქნა გათენდა და უნდა გავიგო ვინაა ჩემი ესემესების პატრონი თან ყველაზე ღადაობა იცით რაარის აი არანაირი შეგძნებამაქვს არანაირი წინათგრძნობა. არადა ჩემიდაქალი რო ვინმეს მოსწონს მე ვეუბნევი ვინმე ვინმეს უნამიოკებს იმასაც ვხვდები ძალიან

ანა-მარია (1)

ანა-მარია როგორც ყოველთვის თავდაჯერებული ნაბიჟებით გადის სახლიდან და ქუჩაში ყველა მას უყურებს. ყურებში ყურსასმენები, უმეტესად გაშლილი მუქი თმა, კატასავით მოხდენილი მიხვრა-მოხვრა, გემოვნებით შერჩეული ტანსაცმელი და ქუჩები მისია.

შემთხვევით შეყვარებული ^4^

ცოტა ხანში ოთახში ნუცაც შემოვიდა. _რას შვებით ხალხო მშვიდობა გაქვთ? _კი გვაქვს_გაიცინა ნიკამ.ნუცამ ანანოს სათვალე შეამჩნია _ვაახ ვახ ეს სათვალე საიდან ანანოო? _ნიკამ მაჩუქა_მორიდებულად გაიღიმა ანანომ. _ლამაზია გიხდება.შენ რა ჯენლტმენი მყავხარ

დრაკონის ვაჟიშვილის ცხოვრება (თავი 5)

დიდხანს ვფიქრობდი თუ რა უნდა მეთქვა ნინისათვის, ცუდად ვიყავი, ყველანაირად დაბნეული ვიყავი ამ ამბავში, სამ ადამიანს ერთად ვუყვარდი ეს უკვე ზედმეტი იყო ჩემთვისაც კი, ამიტომ გადავწყვიტე, რომ დავრჩენილიყავი ანჩოსთან, ვიცოდი ამით ალბათ სამუდამოდ

ამილახვარი (თავი 11)

-თავადი ამილახვარი ძალიან ინანებს, ჩემი გადაკიდება რომ მოახერხა, - დაასრულა მონოლოგი ქალმა და კიდევ ერთხელ მოავლო თვალი ბაღის იმ კუთხეს, სადაც ის და გაბრიელი მსჯელობდნენ, - ახლა შეგიძლია შეუდგე შენს საქმეს, - მაცდურად გაიღიმა ალისამ და გაბრიელს

განსხვავებულნი (13)

-ცივა,შევიდეთ სახლში -მომიჭრა სიტყვა დევდარიანმა და სახლში შემიყვანა. ცოტახანში ბავშვები წავიდნენ,დევდარიანი ფიქრებში იყო,მალ-მალე ცლიდა ღვინის ჭიქას,ერთს მეორე მიყვებოდა,მეორეს მესამე..მაგიდა მივალაგე და თვალს ვაყოლებდი ნელნელა დევდარიანს,როგორი

ცხოვრების გზები (1-2 თავი)

მანქანის საზურგეს მიეყრდნო და გაინაბა. ლამაზად თოვდა და ქუჩებს ათეთრებდა. ფიქრებში ჩაიძირა. ფიქრობდა დედაზე, ძმაზე, უკვე ენატრებოდა ოჯახი, მეგობრები, სახლი, რომელიც დიდი ხნით არასდროს დაუტოვებია და მამა, რომლის გარეშეც სამოგზაუროდ არასოდეს წასულა.