სხვა ბედნიერება

შენი ნაჩუქარი სუნამოს ფლაკონივით დაიშრიტა ჩვენი საერთო ბედნიერება... მაგრამ ცხოვრება გრძელდება და ბედნიერებაც აგრძელებს გზას, ოღონდ ამჯერად ცალკე, უფრო ლაღად და მეტი სიცოცხლით...

ნიღაბი (თავი1)

ადამიანის ბუნება ამოუცნობია,როცა გგონია,რომ უკვე შეიცანი და იცი ტკივილს არ მოგაყენებს მოდუნდები და უბრალოდ სიამოვნების მიღბას იწყებ სწორედ მაშინ გაყენებს ყველაზე დიდ დარტყმას ყველაზე ძვირფასი ვინც კი გაგაჩნია

ჩემი პროფესია

ამ პიესაში მოსალოდნელი არაფერი ხდება. აქ ყველაფერი მოულოდნელია. აქ იმასაც კი ვერ ხვდებით, როგორ შეიძლება ეს ყველაფერი ხდებოდეს. ეს არის არეულ-დარეული, ტვინისამრევი, სიუჟეტირად, სტილისტურად, ენობრივადაც კი.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მესამე ნაწილი 5 თავი.

-მარგარიტა..................... -რა მარგარიტა,რა მარგარიტა თქვი,მაგრამ რა უნდა თქვა რადგან არ შეგიძლია გაიგო თუ როგორ ძალიან მტკივა მთელი სხული,იცი რატომ? ის აქ მყავდა,ჩემში იყო და ნელა ნელა იზრდებოდა,შენ კი რა გააკეთე,მომიკალი.საკუთარი შვილის

საიდუმლო გრძნობები თავი 2

-გოგოოო დილით ცხრა საათზე მაღვიძებდი დაგვაგვიანდებაოო და ეხლა შენ ხარ ოთახში ჩაკეტილი და აღარ გამოდიხარ-ვუყვირი და კარებზე კაკუნს ვაგრძელებ-ანასტასიაა

ბიჭი ყვავილების თაიგულით 4 (ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს)

სიმამაცე სადღაც ბნელი კუნჭულიდან გამოვარდა და მთელი სხეული წამებში დაიარა. ვგრძნობდი ამ მუხტის გადაადგილებას და ყოველი მცირე ძალის მომატებასაც კი. გული უფრო გამბედავად და ძლიერად ურყამდა და მახსენებდა, რომ ცოცხალი ვარ, რომ ღირს ბრძოლა, ბრძოლა

ძმები (თავი 14)

-წამობრძანდით_დერეფნისკენ მიუთითეს და ისინიც მორჩილად გაყვნენ უკან. ახლა უკვე დარწმუნდნენ, რომ შეხვედრის ინიციატორს ნამდვილად მხოლოდ დალაპარაკება სურდა და ასეთი გარემოც მათ ამაში დასარწმუნებლად შეარჩია.

შენი შეხება {სრულად}

და მაინც… მაინც შენს შეხებაზე ვფიქრობდი! აუტანელია უშენობა, გული მეკუმშება და წარმოუდგენლად მენატრები, უბრალოდ რომ გიყურებ მაშინვე ყველაფერს ნათელი ფერები ემჩნევა…

ალბატროსი (სრულიად)

არ ვიცოდი რა იყო ბედნიერება, სანამ შენ არ შეგხვდებოდი, თუმცა არც ტკივილის მნიშვნელობა ვიცოდი სანამ არ დაგკარგავდი.

რა ფერის არის შენი თვალები[4]

საკმაოდ დიდ ხანს ისხდნენ ჩუმად.სიჩუმე ალექსანდრეს ხმამ დაარღვია. -გჯერა რომ ახალ წელს სასწაულები ხდება? -მჯერა. -იქნები ჩემი სასწაული? ყველა მისი ქცევა აბნევდა მარიამს,და ახლა სრულიად გაიფანტა,ვერაფერი გაიაზრა.