პატარძალი 《7》

_ვერც მე _ვერ მიტან? _თავი უკან გადასწია და ტუჩები მოიკვნიტა _საკუთარ თავს! მოშორდა , ცოტა ხანს უყურებდა მერე შებრუნდა და წავიდა. ისე წავიდა რომ დიდხსნს აღარ გამოჩენილა თითქოს საერთოდ გაუჩინარდა და ის კოცნაც სიზმარი იყო.

სისხლის ორდენი ( თავი 4. ალისტერ ჰოვარდი )

_ შენ რა... _ დამფრთხალმა ღრმად ჩავისუნთქე და შევეცადე გამბედაობა მომეკრიბა. აჩქარებული გული ისე მიცემდა, ცოტაც და ამოხტებოდა. მისკენ გადავიხარე და კარგად დავაკვირდი. გაღებული პირიდან, გადაბმულად წვეთავდა წითელი, ოდნავ ბლანტი სითხე, უძრავად იყო,

ხელს ნუ გამიშვებ 6

-ანა გაჩერდი.ჩურჩულით მითხრა. -რომ არ გავჩერდე?ვკითხე და თვალი გავუსწორე -ჩემ თავს ვეღარ მოვერევი ანა.ამდენი წლის ნაგროვებ გრძნობებს ვეღარ გავაჩერებ. -არ გააჩერო,ვუთხარი და კოცნით ჩავუყევი სახიდან მის ყელს.

სიარული კვალის გარეშე

ფოთლების შრიალის ხმა მესმის, ოღონდ შემოდგომისა, თავისუფლებით რომ ტკბებიან ქარს მინდობილნი.მეღიმება და თავს დაბლა ვხრი. ახლაღა ვამჩნევ, დედამიწა ისეთი რბილი და ფაფუკა, რომ ნაბიჯს ვერც ვგრძნობ,თითქოს არც კი ვეხები სიარულისას...

ერთადერთი? ( XII თავი )

- არა! ვიღაც ხომ უნდა ყოფილიყო პირველი და ვინ იქნებოდა რა მნიშვნელობა აქვს- სანდრო სულ გააგიჟა მოსმენილმა - ხო მაგალითად ის ვიღაც ლევანი, მონდომებით რომ გიძვრებოდა კაბისქვეშ?

ზოი. თავი 6

ზოის მოეჩვენა, რომ ვიღაც ეძახდა. ხმა უკნიდან მოდიოდა. შეტრიალდა და ისედაც თვალთმაქცური ღიმილი სახეზე შეახმა. მხატვარი მორბოდა მისკენ, ქოშინებდა, ძლივს სუნთქავდა. ხელში ერთი ყვითელი ვარდი ეჭირა.

შენ რას გრძნობ?!(11)

-მომენატრე მაა.-ყელზე ეხვეოდა თარაში და ლოყებზე კოცნიდა. -მეც მომენატრე ჩემო პატარა.-თვალებს ხუჭავდა და ისე ელაპარაკებოდა თან იღიმოდა. სესილი ჩემ გვერდით იდგა უხერხულად იყო,

თვეები

მაისში ხომ ყვავილები ჭკნებიან და ღმერთმა ქარი ოქტომბერში ჩაკეტა მზის სხივები ჰორიზონტზე ჩნდებიან და მთვარე კიდევ აპრილშია მაკეთა .

სიკვდილმისჯილი - დასასრული

ოვალურ, ნაირფერად მოკაშკაშე ელექტრომაგნიტურ პლათფორმაზე მდგარმა რომამ პირველად ის იგრძნო, თუ როგორ შემოეკრა სხეულზე მწებავი, საოცრად სქელი მიკროლეპტონური ველი, შემდეგ ჰიპერპორტატული იმპულსის მკვეთრი დარტყმით, რომელიც სადღაც ქვემოდან წარმოიქმნა,

ცხოვრება კაიფით 5

უნდა მეცრუა, რადგან მას შემთხვევით არ წამოსცდენოდა დედამისთან ჩემი კითხვის შესახებ. ეს ხომ ჩემი ტუზი იყო დედამთილთან პაექრობაში, რომელიც საჭირო დროს და საჭირო მომენტში უნდა გამომეყენებინა.