ჩაკეტილი სივრცე 29 თავი

-ლევან გთხოვ -ნინი! მანქანაში ჩაჯექი! -არ შემიძლია -ნინი! -ლევან, მინდა რომ წახვიდე!- ვუთხარი გაუბედავად და ოდნავ უკან დავიხიე

მომკიდე ხელი - თავი მეათე

ორმა დღემ ერთნაირად, მდორედ და უსიცოცხლოდ ჩაიარა. აღარც ის დასწრებია გაკვეთილებს. განა რა უნდა მომხდარიყო გასაოცარი... დაკრძალვას მდუმარედ დავესწარი. როგორღაც მოვახერხე, ჯოჯოხეთის ცეცხლით დამწვარი, შინაგნად დათუთქული, გულმდუღარე ადამიანთა უსასრულო

შენ აგირჩიე (ნაწილი 8)

საკმაოდ დიდხანს ვუყურებდი მის თვალებს, ფეხის წვერებზე ავიწიე უეცრად, ცალი ხელი მხარზე შემოვხვიე, მეორე კი კისერზე დავკლაკნე, სახით მივუახლოვდი და ჩემი ათრთოლებული და ძალაგამოცლილი ბაგეები, მის ახურებულ და კვამლით მოცულ ბაგეებს შევახე, რაზეც

მომკიდე ხელი - თავი მეცხრე

გავქვავდი. ხმის ამოღება და სიტყვის ამოთქმა ჩემს შე- საძლებლობებს აღემატებოდა. ენაჩავარდნილმა მხოლოდ ერთმანეთზე დაწებებული წამწამების თითო ოროლა ცრემლით დასველება და თვალების დახამხამება მოვახერხე.

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 7)

-სიმართლე გითხრა?-თავი დამიქნია-საკუთარი თავი მეცოდება, თანაც მაგრად, ახლა რომ ვიდექი აქ, ვფიქრობდი, რომ აი მიადგა ამ კაცმა ფეხები არაო და ვსო, უფლებაც აქვს ეგ რომ ქნას, მისი შეხედულებები აქვს, რასიზამ, მოტაცება თქო

წარსულიდან მომავლამდე (ნაწილი მეშვიდე +18)

ქეთას ტელეფონმა დაიზუზუნა. გახსნა მიმოწერა და ფერი დაკარგა. მანჩომ ტელეფონი გამოსტაცა. მერე დაუბრუნა. მერე ისევ გამოსტაცა

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 6)

-მინდა საუბარი დავიწყო, მაგრამ იმდენად ლამაზი ხარ, იმდენად სასწაული ხარ, აზრი რომელიც თავში მომდის, ვერც ვიჭერ ისე გარბის სადღაც. -თუ გინდა დაგელოდები და დატკბი ჩემით-გავიცინე და მაცდურად მოვჭუტე თვალები. -ეგრე აღარ ქნა. -ძალიან უჟმური ხარ.

მომკიდე ხელი - თავი მერვე

მეორე დილა მუცლის გვრემითა და აუტანელი ტკივილით გათენდა. ტკივილი მოქმედებისას ყველა სხვა საფიქრალსა და სადარდელს გვავიწყებს და მხოლოდ მისკენ გვაპყრობინებს ყურადღებას, თითქოს სხვა ყველაფერი მასთან

წარსულიდან მომავლამდე (ნაწილი მეექვსე)

დილის მზის სხივებმა დაუფრთხეს ძილი ქეთას. დაუკითხავად შემოიპარნენ ოთახში და ანცი კოცნები დაუტოვეს მთელს სახეზე. უკმაყოფილომ გაახილა თვალი. გარემო ეუცხოვა. უცებ ვერ აღიდგინა, სად იყო. საწოლიდან წამოიწია. ეს რა აცვია? ხელი იტაცა. საშინლად სტკიოდა

ბიზნეს გარიგება : W (თავი 2)

მეხსიერების ღრმად ჩამალულ კუთხეებში ჯერ კიდევ ტრიალებდა გრძნობა, რომელსაც ვივიენის სიყვარული ერქვა, გრძნოობა, რომელიც სიტყვით არასოდეს გამოუთქვამს. და ინანა, რომ ეს ქალი დათმო