ალინა (სრულად)

-რა ხდება მირიან?-მშვიდად ეკითხება დადა.ბიჭი ჯერ კაპიშონს იხდის, შემდეგ კეპს დებს იქვე სკამზე და თვითონაც ჯდება.ჯიბიდან რაღაც პატარა ნივთს იღებს და მაგიდაზე დებს, მხოლოდ შემდეგ არჩევს ალინა თუ რა არის, მეხსიერების ბარათს ნელა იღებს დადა და ნოუთბუქს

უსაზღვროდ და სამუდამოდ მე შენ! (სრულად)

-მეშინია - ამოიკნავლა სწყალი ხმით და საყვარელი მამაკაცის ღოენემიხდილ და გალეულ სხეულს აეკრო-ჩშშ... - თავზე ხელი გადაუსვა და მისი რბილი თმა ხელებში მოიქცია. ოჰ ღმერთო როგორ მოენატრებიდა ეს შეგრძნება - ნუ გეშინია გთხოვ - ჩამწყდარი ხმით

ერკე მიდასი - მეტრო (2)

კიბეებს ჩაუყვა და იმ მისტიურ მოვლენაზე ფიქრობდა, რასაც შუადღემდე ძილი ერქვა. საკმაო ხანს ფიქრობდა, უკვირდა, არასდროს დასძინებოდა ისე, რომ ვერც მაღვიძარას გაეღვიძებინა. თუმცა უკვე იმდენად იყო შეჩვეული ერთიდაიმავ დროს ადგომას, ეს ოცდაშვიდი წლის კაცი,

ეს რა დაგვემართა(თავი 1)

ავტობუსიდან ჩამოვიდა თუ არა ააკანკალა. დეკემბრის სუსხმა თბილ ქურთუკშიც შეაღწია. შარფი მოიხვია, ქუდი გაისწორა და სადარბაზოში შევიდა. მეორე სართულზე აირბინა და კარზე არც დაუკაკუნებია ისე შეიჭრა, იცოდა დაქალს კვლავ ღია ექნებოდა

ცხელი შოკოლადი. (თავი 2)

დამელოდე, ახლავე მოვალ.-უცბათ წამოვხტი და სამზარეულოში შევედი. ცხელი შოკოლადის ფხვნილი ჭიქებში ჩავყარე, წყალი დავასხი და გარეთ გავედი. არაბული ჰამაკში იჯდა და თვალები დახუჭული ქონდა. ნაბიჯების ხმა, რომ გაიგო გაახილა და ღიმილით შემომხედა.

ელენე (პირველი თავი)

თოვს მშვიდად და სრულ სიწყნარეს მხოლოდ შაშვების წამოჭახჭახება თუ დაარღვევს. ნაზი, მდუმარე სიო მსუბუქად აქანავებს ჩამოძონძილ, ნაქარგ საკიდებს. მოკლედ, აქაურობას ძველი დედებისა არაფერი ეტყობოდა არც ეზოს, არც ღობეს და არც ყორეს.

ქორწილში გაცნობილი სიყვარული (1)

-მე წაგიყვან-არ არის საჭირო-საჭიროა-მკაცრად მითხრა და სახლისკენ წამიყვანა,გზაში ჩამეძინა.დილით რომ გავიღვიძე თავი საშინლად მტკიოდა მისკდებოდა დათან საწოლში ვიწექი პიჟამოებით ვინ გამომიცვალა და საერთოდ ვინ მომიყვანა აქ?ყველაფრის გახსენებას

არ დამივიწყო /თავი 2/

ვიცოდი,რომ მიკი მას ამას არ აპატიებდა,ამიტომ სიტუაციის განმუხტვას შევეცადე და ისე მოვიქეცი,თითქოს ნიკი იქ არც ყოფილიყოს.-მე წავიდე თუ დაგელოდოთ?მე და სარა ბურგერების ჭამას ვაპირებთ და თუ გინდათ თქვენც წამოდით.-ხომ იცი,რომ როდესაც

საუბარი ღმერთთნ

უფალო მოვდივარ მე შენთან ცაზე რადგან სათქმელი ბევრი მაქვს ხალხზე ამბავი მომაქვს კაცზე და ქალზე ფეხი დამიდგამს ცეცხლიან ნალზე

ქალი, საბედისწერო.

შენი ტკივილი უკან დაიხევს და ილიანეს გახსენებაზე მხოლოდ სევდიანად ჩაგეღიმება. მე იმ ორ დღეში, ყოველ წამს, ყველაზე მტანჯველად ვკვდებოდი და უფრო მტკივნეულად ვცოცხლდებოდი. მაგ ორმა დღემ განმისაზღვრა სიცოცხლის ხანგრძლივობა. ასე რომ ნუ მეტყვი, რომ ჩემზე