ერთადერთი? (VI თავი )

სანდრო ანნას გაყვა. წამში მიხვდა რომ გაბრიელის ბრალი იქნებოდა. პირველად არ ხედავდა ამ გოგოს ასეთ მდგომარეობაში. ვერაფერს შველოდა. როგორ არ ეცადა მაგრამ ვერაფერს გახდა. ჯერ გიგამ გაუმწარა სკოლის პიერიოდი,ახლა გაბრიელმა უნდა ჩაანაცვლოს? გასვიანთან

ქართველი კაცის აწმყო და მომავალი

ციოდა. ზამთრის სუსხიანი დღე იდგა. საათმა ოთხს ჩამოკრა. თბილისის ერთერთ გარეუბან მუხაიანში, სიჩუმე ჩამოწოლილიყო. ერთერთი კორპუსის წინ, სიჩუმეს იქვე წყაროსთან მდგარ მაგიდასთან, კარტის მოთამაშეები არღვევდნენ, რომლებიც ალკოჰოლისგან შეზარხოშებულები

განგსტერების სამოთხე (35)

-გიორგი სრული მობილიზაცია მთელს რიგებში,მათე დანტე და ენზო იპოვნე..და დაელოდეთ შემდეგ ბრძანებებს!-დემეტრე კაბინეტითად გამოვარდა კარებში სალომე შეეფეთა,რომელიც შეშინებული უყურებდა,მაგრამ ჩვეულებრივად მოქცევა გადაწყვიტა.-საყვარელო! ვიცი პატარძლის

სულის ადამიანი

-ვიცი რატომაც თქვი მაშინ ეგ და ამის გამო, ყველანაირად ვცდილობ გაპატიო. არ დამავიწყდება არასდროს მაგრამ ვიცი, გადავლახავ. შემდეგში, როცა შენს სულს ძალიან გაუჭირდება მეუხეშე, მლანძღე, ჩემზე გადაიტანე შენი ტკივილები მაგრამ არა იმ გზით და იმ სიტყვებით.

სითამამე თუ მოქმედება? (მეათე თავი)

დილით როცა ავდექი, საათს დავხედე უკვე 12 საათი იყო არადა ადრე ვაპირებდით წასვლას, ოთახი მოვათვალიერე და ჩემი ჩემოდნების გარდა ყველასი წაღებული იყო, გამიკვირდა, ჩავიცვი, ქვემოთ ჩავედი და არავინ დამხვდა, გარეთ გავედი და მხოლოდ

ბელგიური ვაფლი

-თქვენთან უნდა დავრჩე? - ვკითხე მცირე პაუზის შემდეგ და გვერდით დავუჯექი.ღმერთმანი,რა კარგია დაჯდომა,ყველაფერმა დაისვენა. -კი,ბებო,მაგრამ აქ ჩამოსვლა რატომ გადაწყვიტე? -მკითხა და ეჭვის თვალით დამიწყო ყურება,ჩემი აქა-იქ დაძენძილი ჯინსის შარვალი თვალში

მზარეულის დღიური 7

თერთმეტ საათზე, თითქმის ერთდროულად გაგვეღვიძა მე და ელენეს. თავი მოვიწესრიგეთ, ჩავიცვით და რადგან საუზმე მომსახურებაში შედიოდა სასწრაფოდ ჩავირბინეთ ხუთი სართული (ელენეს ლიფტის ეშინოდა). ყველაზე ბოლოს შემოვუსხედით მაგიდას, თუმცა უხერხულობის შეგრძნება

დემონური შეყვარება (ნაწილი 1)

ლუსის პასუხმა ცოტაარიყოს ჩარლი გააკვირვა,ის ხომ ყველაზე სასურველი მოსწავლე იყო გოგონებისათვის თუმცა ეს პირველი შემთხვევა იყო როცა გოგონამ დააიგნორა და ამას ასე არ დატოვებდა. სახლში მისული აივანზე გავიდა სიგარეტს გაუკიდა და მის წინ მდგომ კორპუსებს

ყველა'ფერი(თავი 10)

-ვაიმე გამშორდი მიშო ახვლედიანი ახლა აექდან თორემ გაჩვენებ მე შენ მესამეს!-თვალები უბრიალა მაიამ.-არც ახლა არის გვიანი!ისე ყოველი შემთხვევისთვის!-ბოლოს დააყოლა ორი ტაფა იაღო და კიბისკენ დაიძრა.-აბა ზარმაცებო გაიღვიძეთ რა დროს ძილია!-ტაფების

დაკარგული სიყვარული

ისე დაგკარგე, ვერ გითხარი მე სამი სიტყვა, ახლოს რომ მყავდი მე ვიყავი მუნჯი სრულიად, "მე შენ მიყვარხარ" ამისი თქმა, იცი? რთულია, როდესაც გულში დამალული სიყვარულია...