ჩემი რეალობა (1ელი თავი)

ისტორია ელენეზეა. გოგოზე რომელსაც სულ ეგონა რომ ცხოვრება ვარდისფერ ფერებში იყო.. ერთ წამში შეიცვალა მისი ცხოვრება.

* * *

თავი ვერ მოვაბი რაიმეს წერა დამეწყო. თავს იმით ვიმართლებ ხოლმე, რომ ჯერ დრო არაა და რომ ეს დრო მოვა და ერთ დღესაც ძალიან მაგარ ამბავს დავწერ ჩემს ცხოვრებაზე. მაგრამ ეს დღე არა მგონია ოდესმე დადგეს იმიტომ, რომ ახლაც კი როცა ვცდილობ რაიმე დავბეჭდო,

სიყვარული უსიყვარულოდ {22}

_ნუ მეჩხუბები _დედაშენი სულელია დროზე გაიზარდე და უთხარი რომ არ ვეჩხუბები , კი არ ვეჩხუბები მინდა შეიგნოს რასაც ვეუბნები _ჩაგეხუტები რა _ ჩუმად უთხრა და პასუხამდე მოეხვია . თავი მხარზე დაადო ბავშვს დახედა და მერე ყელში მიაწება ცრემლიანი ტუჩები .

ბედნიერების ელექსირი (სიგიჟე) 2 თავი

უეცრად ჩემსგვერდით გაჩნდა, თვალები შემომანათა თითქოს მანიშნა ხმა არ ამოიროო და საუბარი წამოიწყო - აპატიეთ თუ შეიძლება ცოტა გიჟია -ცოტააააა? შეანათა კაცმა მრისხანე თვალები -კარგით ცოტა გონებასთანაც აქვს პრობლემები აყლაყუდა უხსნიდა ჩემს

ყველაფერი დაიწყო ლიფით (3 თავი)

ათის ნახევარზე უკვე იქ ვიყავით... ყველა აქ არის, თუმცა ჯერ ზუკას ვერ ვხედავ. დალევა დავიწყეთ, ვცეკვავდით, როდესაც ზუკას ხმა გავიგე. ყურადღება არ მივაქციე და ეგრეწამოვედი. ვამჩნევდი როგორ მიყურებდა მთელი საღამოს განმავლობაში... ძალიან მოვიწყინე,

საუკეთესო ჩემში (ნაწილი მეორე)

-სხვა დროს მოვალ...ციალა უნდა წავიყვანო სჯობს თქვენ მარტო დარჩეთ.. -მარტო ვარ ბაბუ, ვინ თქვენ? -ჩემზე თქვა _კიბეები აიარა და ნიას წინ დადგა გიორგი...მადლობა გადაუხადა მოხუცს დახმარებისთვის და თვალი გააყოლა გვერდი გვერდ მიმავალ

საუკუნო სიყვარული.თავი 16.

-ირონია ჩემთან არ გაგივა მენაბდე და არ უარყო,ბახვა და თათა შენ მოკალი,ისინი შენი ბრძანებით დაიღუპნენ. -ეს შენ საიდან იცი,გაფითრებულმა შეხედა გურამმა თამაზის.

პარანორმალური. Dylan's thoughts.

- რატომ არ მოხვედი სკოლაში? - ვკრავ წარბებს, მაგრამ, როცა ვამჩნევ, რომ ჩერის თვალები გაბრწყინდნენ, ოდნავ ვიბნევი.ჩერი ხელებით ეყრდნობა ფანჯრის რაფას: -შენ რა სკოლაში იყავი?-თითქმის- ვპასუხობ.მან წარბი აწია: -ეს როგორ "თითქმის"? მე თვითონაც არ ვიცი,

ესოდენ ტკბილი მოგონებანი

ესოდენ ტკბილი მოგონებანი იმედს მოჰგვრიდა იდუმალ მგოსანს, მისტიურობის ნავთსაყუდელში, ის კითხულობდა ვეფხის ტყაოსანს.

გავემიჯნები - ერკე მიდასი

გავემიჯნები - ცებს, მიწებს გადაღმა სანთლებს ვენთები, სუფთას, კრისტალურს და სიყვარულის ხეებიც გადახმა გზად შორეთში ვერ ვამჩნევ ნაკადულს.