ოცნებები უფერულს მხდიან

წლები გარბიან და თან,ჩემი ფუნჯით ნახატი,იმედების წამები მიაქვთ...წლები მიდიან,მე ვიზრდები და თითქოს,ჩემი ოცნებები უფერულს მხდიან...როცა, ცხოვრების ბილიკების გაკვალვას ვიწყებ,წამში ვრწმუნდები,რომ

მია

მე და ნენე კარგად გავერთეთ,შევჭამეთ,ფილსაც ვუყურეთ და უკვე შეღამებულზე ნენემ გადაწყვიტა სახლში წასვლა-მეც გამოგყვები საშიშია ღამით მარტო სიარული -და შენ რა რკცა მობრუნდები შენ მარტო არ

უყვარდა ვარდებს ფრენა მდუმარე

ხან სიყვარულიც ისე ძნელია, ნაბიჯსაც ვერ ვდგამ, მხოლოდ ვტრიალებ, დღეს ოცნებებად გამომელიე, შენთან მოსვლა კი დავიგვიანე. ვერ ვხვდები, გახსოვს ან და თუ არა ივლისის წვიმა, ქარი ძლიერი, უყვარდა ვარდებს ფრენა მდუმარე, მე... შენ გეტრფოდი გადამთიელი. ეს იყო

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 8)

- ოოჰო,აი ეს არ უნდა გაგეკეთებინა ბარბის თოჯინა. მთელი დაჟინებით უყურებდა მის ღვინისფერ ბაგეებს,მის ღამისფერ თვალებს,თითქოს ანასტასიას წყურვილი კლავდა და ისე დაეწაფა მის ტუჩებს,თითქოს გადარჩენას ცდილობდა. ნაზი კოცნა არასდროს არ იცოდა,ყოველთვის

ხევსურეთი IV (+15)

ელენე ნიკოს გაყვა და ორივე სწრაფი ნაბიჯით გაემართა სახლისკენ.ორივე დალორთხილი იყო და სიცივისგან კანკალებდნენ.კიბეები უცებ აირბინეს და სახლში შევიდნენ.სახლში შესვლისთანავე ნიკოს და ელენეს თვალები უცებ,ძალიან სწრაფად შეხვდნენ ერთმანეთს და დაუფიქრებლად

მერიემ, ჩემო..

სამყარო თვალწინ მიტრიალდება.. ყველაფერი ნეგატივში ჩანს.. მე სხვანაირი ვარ..ჩემი გრძნობები მათსას არ გავს. განსხვავებულია. უფრო ღრმა .უფრო მტკივნეული. ფარტოდ გახელილი თვალებით ვცდილობ დავინახო ის პატარა იმედი ამ სამყაროში, ისმ ხავსის ნაჭერირომელსაც

სასტუმრო "The Pink Panther" (სრულად)

როდესაც ხელები ჩამოვყარე და მზად ვიყავი სასოწარკვეთას მივცემოდი, ჩემი მზერა გაჩერდა ერთ ვაკანსიაზე, რომელსაც წარმატებით ვუვლიდი გვერდს ბოლო რამდენიმე კვირის განმავლობაში. ადმინისტრატორი სასტუმროში "The Pink Panther".

უ'საზღვროდ /29/

...შენ ყველას უბრალოდ ვერ ესაუბრები ამაზე, რადგან მათთვის იოტისოდენა დრო გაქვს , მათ შენ ცხოვრებაში სულ ,სულ პატარა ადგილი უკავიათ და უბრალოდ ამის თქმაზეც კი არ შეიწუხებ თავს რადგან კარგად იცი ყველა თავის გზას ნახავს შენ კი ისევ ჩემი ავთანდილი

დრო კურნავს (თავი 3)

ცრემლები წამსკდა. უკვე მარტო ვიყავი. არავის ვუყვარდი. მთელი დღის განმავლობაში ყველა მამცირებდა და სულელურ ფრაზებს იმეორებდა იმ პლაკატებიდან. მე ვცდილობდი ყურადღება არ მიმექცია,მაგრამ ცრემლები სულ მასწრებდა.

ეჭვმიტანილი (1 თავი)

მოკლული: მამაკაცი,კახა კეკელიძე,40 წლის,ბიზნესმენი.ორი შვილი,ალექსანდრე კეკელიძე 20 წლის,მართა კეკელიძე 17 წლის,მეუღლესთან იმყოფება განქორწინებაში.