ცხოვრება მშვენიერია ?! (4 თავი)

- ხომ არ გავქცეულიყავი ? - სიცილი ამიტყდა - საკუთარი ქორწილიდან მოვტყდები , ვერავინ ვერაფერს გაიგებს , არავინ არ იქნება ჩემზე დამოკიდებული და მეც სღარ გავთხოვდებიიი

დაგელოდები

ფრთები?! ფრთები აღარ მაქვს...შენ წახვედი...ფრთებიც გამიქრა...შენით ვივსები,როცა გხედავ და როცა არ ხარ,სასიცოცხლო ძალად მაკლიხარ...მე შენზე ფიქრის, ყოველი დღე მავსებს მუზებით...როცა არ მყავხარ,

ძველი ნაცნობი

ზოგს როგორი ამინდი უყვარს,ზოგს როგორი..აი,მე,მე წვიმიანი ამიდი მიყვარს...დაცარიელებული ქუჩა და ლამაზად აელვებული ლამპიონები..მარტოოობა მიყვარდა,მიყვარს და ალბათ სულ მეყვარება..

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 34

-ხელი გამიშვი მეტკინა მკლავი,მართლა იდიოტო ხარ. -მეორედ ასე გააკეთებ და გეფიცები ვერ გადამირჩები. -მაააა,უთხარი ასე რატო მაჯიკავებს ტვინის შერყევა დამემართა. -ტვინ შერყეული რომ ხარ არ იცოდი?

ჩემი პატარა გოგო ხარ (ნაწ2)

სახლიდან კომპანიაში გავედი. მანქანა ჩემს ადგილას დავაყენე და დაცვას მივესალმე. შიგნით შევედი და სამარისებული სიჩუმე იდგა.ჩემს კაბინეტში შევედი. ცოტახანი ვიყავი და მერე წავედი იქიდან პირდაპირ

მატარებელი (მეოთხე თავი)

უცებ შეტყობინებებში გადავიდა და რაც შეიძლებოდა თავი და თვალები გამოვწიე, რადგან მწარე გამოცდილება მაქვს სხვის „მესიჯებში“ ყურებისა.ეს ისტორია ასე ჟღერს:დასვენება იყო,უთავბოლოდ დავბოდიალობდი კლასში

the last cigarette

მხოლოდ ერთი ფრაზა მიტრიალბდა გონებაში..-‘’შენს ძმას მოკითხვა გადაეცი“არც მაშინ და არც ახლა არ ვიცი რა მოხდა ჩემს ძმასა ვაჟიკოს შორის.ორი კვირის შემდეგ საავადმყოფოსკენ გავრბოდი.წარბშეუხრელად

უნებლიე მოწმე (თავი პირველი)

-ახალი პრობლემა გვაქვს.-უთხრა წინ მჯდომს და რამდენიმე წამში ლილიანა იმავე ადგილას აღმოჩნდა ,სადაც ცოტა ხნის წინ ერთი ადამიანის სიცოცხლე დასრულდა.-ვინ ხარ და საიდან აღმოჩნდი ჩვენს მანქანაში?

წარსულის ტკივილი

გეხები და ვერ ვგრძნობ.ფიქრებში ისე შემოგაჭდე მხარზე ხელები, რომ თითქმის ერთ არსებად ვიქეცით.    რეალისტი ვიყავი.მქონია ბინძური ფანტაზიაც და ლამაზი, ისეთი,რომ ზღაპრებს დავხატავდი.მქონია, მაგრამ არ ვიყენებდი.არასდროს გავსულვარ რეალიზმის საზღვრებს

მოულოდნელობით აღსავსე ცხოვრება ( თავი 2)

თავს ვიკავებდი ყველანაირად რომ მისთვის ზედნეტი არაფერი მეთქვა,მაგრამ როცა ვხედავდი რომ უკვე ქალაქიდან გავდიოდით პანიკაში ჩავვარდი და ყვირილი დავიწყე. -გააჩერე სად მივდივართ, ხომ მითხარი სახლში წაგიყვანო... რა საქციელია. გააჩერე თორემ გადავხტები და