ისევ შენ...

ყოველ დღე ერთი და იგივე...ყოველდღე მსგავსი ისტორია,თითქოს განრიგივით მაქვს ჩამოწერილი.ვიღვიძებ შენზე ფიქრით, ვცდილობ გავიქარწყლო დარდი.დავდივარ უნივერსიტეტში,სადაც მეგობრებს ვხვდები და ვცდილობ მხიარული ვიყო.შეიძლება ეს მშველის კიდეც,მაგრამ რა ვუყო

თავადაზნაურული ამბები (9)

-სულ მაინეტერესებდა შენი მკერდი,მაგრამ ასე სახალხოდ ცნობილს თუ გახდიდი არ მეგონა!-გაბრაზებული ლაპარაკობდა იოანე.თან სავარძელზე გადაწოლილიყო და ანანოს ქვევიდან უყურებდა,რომელიც გიჟივით აქეთ-იქით დადიოდა და თან ცალი ხელით ინიავებდა.ქალბატონი

ანდრეა და ანაბელი (სრულად)

მაპატიე რა. მე უბრალოდ რომ გავიგე ჩემი შვილის ავადმყოფობის შესახებ,შემეშინდა. მეგონა რომ ვერ გავრზდიდი, ამიტომაც ვთქვი უარი. მაგრამ მერე მივხვდი რომ სისულელე ჩავიდინე და შენს სახლთან მოვედი მაგრამ იქ არ დამხვდი. მეზობელმა მითხრა რომ ბარგით წახვედი.

ბაბლუანის სათამაშო (თავი 12)

მდუმარედ შესცქეროდა მის წინ მშვიდად მდგარ ბაბლუანს, რომელსაც იარაღი გაეწოდებინა ქალისთვის.აგიჟებდა ნუცას კაცის მსგავსი ცვლილება, როგორ შეეძლო წამში ჩაეხშო მომდგარი სიბრაზე და მღელვარება ან პირიქით?გააცოფა რატის მსგავსმა ქმედებამ, თვალები სიბრაზისგან

* * *

მახსოვს როგორ იჯდა მეოცნებე ბავშვი თავის მინდორზე და თავისივე მზეს გასცქეროდა... და თავიც დედის კალთაში ედო... საკუთარი დედის... მე ხომ მესაკუთრე ბავშვი ვიყავი... პატარა მესაკუთრე ბავშვი...-დე ცისარტყელა როგორია?

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (7თავი)

ჩემი საქმე წასულია,მე ვერ ვხვდები თუ რატომ მემართება ეს ყველაფერი.აჩქარებული გულისცემა,დაბნევა,ერთ ადგილას გაშეშება,ჟრუანტელი.ვერ ვხვდები თუ რატომ მემართება ეს ყველაფერი როდესაც მეხება.ეხლა კი გაიგო

კონი კორლეონე (თავი პირველი )

-აუუ, მართლა ჩემია? სადაა?! -ავფორიაქდი ჩემთვის ამხელა საჩუქარი არავის უჩუქებია, დავიბენი ძალიან მინდოდა ესეთი ძაღლი ჩემი ოცნება იყო... ყოველთვის მინდოდა ესეთი ძაღლი მყოლოდა...-ჰო სამეგრელოშია, ახლა წავიდეთ

.....

კვდები..და ხვდები არაფერი გრჩება მის გარდა..მისი ხელები აღარ ათბობენ შენს თითებს..კვდები..არცერთი გადარჩენა.. ამოსუნთქვა არ არსებობს ცარიელ სამყაროში..აღარც წვიმს..თვალებს ხუჭავ..აგონიას უძღვნი თავს..შენ არსებობა

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეცამეტე თავი (25)

აფორიაქებული დადიოდა მთელ სახლში,დანაშაულის გრძნობა კი მასაც მთელ სხეულს და სულს უწვავდა.გაურკვეველ მდგომარეობაში იყო.ცდილობდა,თუმცა იმ გრძნობებს ვერ ერეოდა,რომლებიც მის გულში შემოღწევას ლამობდნენ.სახლში სუნთქვა ეკვროდა,ვეღარ ჩერდებოდა და ეზოში

სიჩუმე

სულში ყველაფერი არია დედა ნატირებმა სიჩუმემ... მარტო დარჩენილი ვცახცახებ... სხეულს უშენობა მიციებს... აკანკალებული ვბუტბუტებ... ნუთუ აღარაფერს მოისმენ?!