Never miss a chance to dance(XII თავი)

-ლიფტი რატომ გაჩერდა?−ვიკითხე შეშინებულმა. -რა იყო? ხომ არ შეგეშინდა? -თუ ჩემთან ერთად მარტო ყოფნა არ გინდა?−გაეღიმა, მაგრამ ჩემკენ არ გამოუხედავს. -არაფერიც. არ მეშინია!−არადა მეშინია−და არც შენთან მარტო დარჩენაზე ვღელავ. გასაგებია? -კარგია თუ არ

,,თეთრი ღამეები"- სენტიმენტალური მეოცნებე

ალბათ ყველას გაუთენებია ღამე ოცნებებში. მაგრამ მხოლოდ სენტიმენტალური ადამიანი თუ ცდილობს ამოქოლოს უკანასკნელი დარაბა, რომელიც გარესამყაროში გაახედებს. პატარა კუთხეში შეყუჟული აკოწიწებს თავის ოცნებებს. მას ირრეალურ სამყაროში სურს გააკეთოს

ცხელი სუნთქვა -3-

როგორც კი სარკე მომაშორა, თითქოს დავუბრუნდი რეალობას. -რა ჯანდაბა გამიკეთე? -ნამდვილი შენ გაგიცანი. -ვინ მოქცა მაგის უბლება? -სარკემ.

დაქირავებული მკვლელი (მედლის ორ მხარე) I თავი

ქუჩის კუთხეში გაჩერებულიყო ორი ჩაბურულშუშებიანი მანქანა. საიდანღაც გამხდარი მაღალი სილუეტი გამოჩნდა. გადაპარსული ქერა თმა და არისტოკარატიული, დახვეწილი ნაკვთები ქონდა. მანქანაში ჩაჯდა თუარა მაშინვე დაიძრნენ. მანქანაში მჯდომმა თვალი შეავლო ახალ

ვარსებობ რომ შეგიყვარო

ბოლოჯერ დავბოდიალობ ბერლინის ქუჩებში,მოგონებები მიტივტივდება .ვიხსენებ პირველ ნაბიჯებს ამ ქალაქში.არც ისე დიდი ხანია აქ ვარ .დაახლოებით ორი თვეა ,თუმცა იმდენად მივეჩვიე აქაურ გარემოს რომ ასე მგონია წლებია აქ ვცხოვრობ .თვითმფრინავი მალე აფრინდა

სიყვარული..ის სიტყვაზე მეტია!(თავი 2)

-ლიკა ჯაჭვლიანი რომელი ხართ?-გაკვირვებული მივბრუნდი კლასის კარებისკენ. ვიღაც ბიჭი იდგა -მე ვარ?-გაკვირვებისგან ხმა ისე შემეცვალა მეთვითონ ვერ ვიცანი -შენთან გამომატანეს-ყუთი მომიტანა უცნაური -კიმაგრამ ვინ -არვიცი, ვერ გეტყვი-ბოლო ეს იყო რაც

აფროდიტას ბრალია(თავი მეშვიდე, პირველი ნაწილის დასასრული)

-კარგი, თუმცა როგორ უნდა გენდო, როცა შენს გეგმას წესიერად არ მეუბნები!-ხელები გაშალა გოგომ.-ქორწილის ჩაშლას როგორ აპირებ დიმიტრი? ყველაფერს ბუნდოვნად მიხსნი! ქარაგმებით მელაპარაკები!-ნინე! დაწყნარდი, რომ გითხრა ბოლო წამს გადაიფიქრებ!

'ლოთი' პოეტი ...

გალოთებულა ის პოეტი მე რომ მეტრფოდა, მის გულს და თვალებს გაუმართავთ სასმელთან ომი. არვის უყვარდა და იმ საწყალს მუდამ ეგონა რომ ერთ დღეს მაინც ვიჯდებოდით ქუჩაში ორნი.

დრო

მათ სურთ გაექცნენ ყოველივე ამას, გაექცნენ უკან მოუხედვად. საით? სულერთია საით! ოღონდ მოსწყდნენ, მოსცილდნენ მტანჯველ მონოტონურ ცხოვრებას, მდგომარეობას, რომელშიც იმყოფებიან, იმ ადგილს, სადაც ამჟამად არიან, მაგრამ „საკუთარ თავს ვერსად გაექცევი,

გულწრფელობის საღამო (5,6 თავები)

,,გულწრფელობის საღამო“-ს იდეა მდგომარეობდა შემდეგში- არ გვქონდა საიდუმლოებების გზამკვლევი, არ იყო საჭირო ყველაფრის თქმა. ჩვენ გვქონდა რამდენიმე არჩევანი, ან საკუთარი თავის გაცემა, ან სხვის. ჩუმადაც შეიძლებოდა ყოფნა.