ლექსებით შენდამი სიყვარულს დავხატავ..!

ლექსებით შენდამი სიყვარულს დავხატავ.. გრძნობები რითმებად ქცეულნი არიან.. იცი, რომ სიყვარულს შენდამი არ ვმალავ.. და რომ ეს ფიქრებიც სულ შენი ბრალია...

თვალები

ზოგჯერ სევდიანი, ზოგჯერ ცრემლიანი, ზოგიც სიცოცხლითა და ბედნიერებით სავსე-ეს ყველაფერი თვალებია. თვალები ხომ ყველაზე მგრძნობიარეა.ცრემლის სახით ის განცდილ ტკივილს გადმოსცემს.თვალებია, რომლებიც არასდროს ტყუის.ეს მაგიური სხეული ზოგიერთ შემთხვევაში

ჩემეული 3

ერთფეროვნება-სულ,მუდამ ერთ ფერში ცხოვრება,უცვლელი მომენტებითა და ერთდაიგივე თითქოს მოსაბეზრებელი დღეებით.ამ ერთმანეთის მსგავსი დღეების შემჩნევის შემდეგ ვიწყებთ წუწუნს,ვსაუბრობთ მის სისაშინლეზე და უარყოფითობაზე.ვინდომებთ ფერად სამყაროში

მთელი ცხოვრება და სამი თვე ( დასასრული)

-- რა მოხდა?!-- ავტომობილში ვზივარ, არსად მივდივართ უბრალოდ ჩემს სადარბაზოსთან ვდგავართ. -- არაფერი, უბრალოდ შენი ნახვა მინდოდა...-- თავი დამნაშავე ბავშვივით დავხარე -- უბრალოდ რომ არაფერი ხდება შენ ეს არ იცი?! -- არა არ ვიცი მაგრამ გამიგია...

პროკურორი მაღალ ქუსლებზე (8 თავი)

მეორე დღეს ნათიამ ისევ დამირეკა. -ლეა როგორ ხაარ? -რავი ნათი კარგად შენ? -მეც კარგად ესეიგი რაზე გირეკავ მარშუტი შეგვეცვალა შეკვეთილში მივდივართ თან ,,უცნობმა" ბათუმის მერე შეკვეთილს ვეწვევიო და მგონი ასე ჯობია.

"არ არსებობს პირველი სიყვარული, არსებობს ძლიერი სიყვარული" თავი-2

ყველა გოგოს ჰყავს ბავშვობის „ოცნების პრინცი“, მეც მყავდა ასეთი „პრინცი“ გავიზარდე და ჩემი ოცნება გიოს სახით ამისრულდა. ის ისეთია ფიზიკურად და შინაგანად როგორი ადამიანიც წარმომედგინა ბავშვობაში ჩემს გვერდით.

Lunae Lumen #10

-სესილი! სად წავიდა ეს დებილი გოგო! ანდრე ადგილზე ჩაიკეცა და თავი მუხლებში ჩარგო. ოდნავ ცახცახებდა. მგონი... არ ვიცი. მერე ერთიანად წამოიჭრა ფეხზე და ლეტის ყელში წვდა.

ყველაფერს ვიხსენებ 4

გაქვავებული იდგა ერთ ადგილას ევა , ათასი ფიქრი უტრიალებდა თავში და მაინც ვერ გაეგო როდის გადაიქცა მხეცად ლევანი, ან იქნებ სულ ასეთი იყო. ღმერთო, ნუთუ ამ დონის მსახიობობა შესაძლებელია. არა, ალბათ მომელანდაო ფიქრობდა

რამდენი?!

რამდენი თვალი უნდა მქონდეს, რომ ყველა ვნახო, რამდენი გული უნდა მედგას, რომ გიგრძნოთ ყველა რამდენის სახე დავინახე, როგორც უმწეო, ხალხში დავდივარ თითქოს ვნაღვლობ რაღაც უდღეოდ!

ყვლაფერი თავი 1

ჩემი პირველი დღეა სკოლაში. 11კლასი ისწყება სწორედ ის კაბა მაცვია რომელსაც ვერ ვიტან. 7:30წუთია გარეთ გავდივარ სკოლის ავტობუსიც მალევე მოდის... კარი იღება ავტობუსი ცარიელია სად დავჯდე?უკან რიგები არმიყვარს წინ ბავშურია მაგრამ მაინც წინ ადგილს