მაწანწალას დღიურები, თავი 1

ყველაზე მეტად, აეროპორტების სურნელი მიყვარს. თვითმფრინავის საკვებიც მიყვარს. ჩემს გვერდით მჯდომი, თუნდაც შეუხედავი მგზავრიც კი მიყვარს... მანამდე კი ის წამი მიყვარს, მოგზაურობისთვის საკმარის თანხას რომ შევაკოწიწებ და ავიაბილეთს რომ ხელში

ფითილი #1

ლოყები ჩავარდნილია, ოდნავ წამოზრდილი წვერი გაფიქრებინებს, რომ სავსე სახე აქვს, თუმცა ოდნავ თვალის შევლება და მიხვდები რომ ჩონჩხის თავზე გადაკრული ტყავია, უხორცო და უფორმო. ტუჩები უფრო სქელი უჩანს სახის ფონზე, ვიდრე სინამდვილეში აქვს. თვალის უპეები

ის, ვინც არავის ჰგავს (მეორე ნაწილი სრულად)

ზოგჯერ ვგრძნობდი, რაღაცის მოყოლა უნდოდა, თუნდაც წარსულში მომხდარი სასიყვარულო თავგადასავლის, მაგრამ ახსენდებოდა, რომ მე მისი მეგობარი თითქმის აღარ მერქვა და თავს იკავებდა. არადა, მესაიდუმლე ყოველთვის ვიქნებოდი.

"მოდი, დავქორწინდეთ.

ღმერთმა დაგვლოცოს, თუ რაღაც ასე." მე, არც ისე მხევალი ღვთისა, ვდგავარ შენ წინ და პირობას ვდებ, რომ არ ვიქნები შენთან ერთად არც ჭირში და არც ლხინში

გიჟების სამყაროში (თავი 2)

როგორც იქნა ეღირსა ადგომა,მოწესრიგდა, ლურჯი ფერის ძალიან ლამაზი კაბა ჩაიცვა,ფეხზე თეთრი კეტები და ძალიან სადა მაკიაჟით შემოფარგლა. საღამოს 5ისთვის ცოტნეს ესემესიც მივიღე რომ ადგილზე იყო,მეც მაშინვე ჩავსვი მანქანაში და ტყისკენ წავიყვანე.

მეზობელი,ქმარი და საყვარელი(8)

-ცუდად ხარ? რომ გიკბინო ? -გადარეული ხარ - მანქანისკენ წაიყვანა ისევ და კარი გაუღო -რას ვიფიქრებდი ამ დალოცვილ მიწაზე თუ დაგიპყრობდი ზურიკელა... მიყვარს საქართველო!-ისე დაიყვირა გააღვიძა ყველა და ყველაფერი .......

ღამე პარტნიორთან [1]

რა დიდი სიამოვნებით გაუტეხავდსა თავს, მაგრამ ზუსტად იცის რომ ფიზიკურად ვერ გადაწონის, თანაც რა მისი საქმეა სად დააგდებს ნაგავს ერთი ჩვეულებრივი ქუჩაში გამვლელი ხეპრე. თუმცა ესმასთვის ცოტა რთულია “რა შენი საქმეა” პრინციპით გადაწყვეტილება შეაცვლევინო,

ტყვიების წინააღმდეგ

... მანქანა ძალიან ნელა მიდიოდა ვიწრო გზაზე. როგორც წესი, ასეთი მგზავრობისთვის ღამით სვლას არავინ ირჩევს, მაგრამ ამ ბიჭებს,რაც შეიძლება, სწრაფად უნდოდათ ყველაფრის გარკვევა.

12:21

"მინდა ვიკივლო - ვერ ვკივი. მინდა მოგკლა - ვერ გკლავ მინდა წახვიდე და არც წახვიდე. მინდა არარაობა არ იყო - ხარ.

წართმეული სისპეტაკე სრულად

ჩვენი ძვირფასი და სადარის? ნუთუ არ მოვენატრეთ? თუმცა ის ხომ ოჯახის ყველაზე წარმატებული წევრია, ალბათ აღარც ვახსოვართ... მთელი ირონიით წარმოთქვა ანამ და თეფზე დადებული ძეხვი პურის თხელ ნაჭერზე დაიდო.