ბედნიერების რეცეპტი (მეცამეტე თავი)

- სად ხართ, შე ჩემა?... - დათა რეკავდა. - მოვდივართ უკვე, ნახევარ საათში მანდ ვართ! - ხმამაღლა ორ ხმაში ჩასძახეს მიკროფონში. - ფული გაჩითეთ? - თეკლემ ასი ლარი დაგვიმატა. მგონი გვეყოფა... - კვანტო უცხო ხომ არაა? თუ რამე მერეც გავისტუმრებთ!-

სამი გზა (თავი 3)

-გამივლის ხო? ეს რასაც ახლა ვგრძნობ, ეს შიში თუ რაც არის, ეს წვა გულზე რომ მაქვს.... -ბეჭდიანი ხელი გულთან მიიდო და ნიკაპის კანკალით გააგრძელა. -ხომ გამივლის? მითხარი, რომ დათას მიმართ არაფერს ვგრძნობ... -თვალები შუშისებრი გაუხდა ოლიკოს და წყლით

ცოდვების გამო?..(19)

დამ მთხოვა და დავპირდი სანამ სწავლას არ დაამთავრებდი, ბავშვზე არ ვიფიქრებდი, ამიტომ მინდოდა გცოდნოდა, რომ ვითომ მე არ მინდოდა. დიტომ განაგრძო საუბარი თან ადას სიყვები, მისივე ტემბრით წარმოსთქვა: -აუ ელი, იმ წუთას რომ გენახა გიგის რა ფერმა გადაუარა,

ვეღარ გაპატიებ 18+ 1 თავი

-ახლა კი დროა საღამოს დედოფალი გამოვაცხადოთ ეს არის სო-ფი-ო-ოოო სცენაზე მიმიწვიეს და თქვეს აბა ვინ გაბედავს ამ მშვენიერ გოგონას ეცეკვოს მე რა ნაცნობი ხმა იყო შემოვტრიალდი და სანდრო იყო ხელი მაგრად ჩამჭიდა და ვიცეკვეთ სამბა მისი მკერდი ჩემსას მოედო

მორჩილება 23

უცებ იგრძნო,რომ მოულოდნელად გვერდით ვიღაც მიუდგა,ეს ხმა კი ძალიან ეცნო.გვერდით მიიხედა და ნაცნობი სილუეტი დაინახა.მარიამი გაოცებული უყურებდა.უცნობმაც იგრძნო გვერდით მჯდომის მზერა და გაკვირვებულმა შეხედა.უცნობის გაკვირვება გაოცებამ შეცვალა. -ლექსოოო

ძველი პიანინო - 34

- არც იმდენად სულელი ვარ, რომ ვერ ვხვდებოდე, მაგრამ იცი რას ვიფიქრე ახლა? - აბა, რა იფიქრე ისეთი საინტერესო, რომ ... კედლიდან სიცილი მოისმა. - გინდა ყავა დავლიოთ ერთად და ისე ვისაუბროთ... მე დაგპატიჟებ

დუელში გიწვევ!

ოდესმე კვლავ გნახავ. მტკიცედ მჯერა, ამ დროს ზამთარი იქნება, ჟრუანტელის მომგვრელი. ძვლებში გამიჯდება თოვლის ფიფქები, ჩემს ძარღვებში დაიძრება ქარბუქი, სიცივისგან ტაო დამაყრის. უფრო მჭიდროდ შემოვიხვევ ჩემს შარფს, თითქმის მთელ სახეს დავმალავ მასში.

ჩემეული არაფერი არ დარჩა ჩემში...

გადის დღეები უღიმღამოდ, ერთფეროვნულად... ვხვდები ცოტაც და ეს ცხოვრება ჭკუიდან შემშლის, დავემსგავსები გამოფიტულ არარაობას... დღეს ყველაფერი გაფერმკრთალდა, გარდაისახა... უკვე ვხვდები, რომ ჩემეული არაფერი არ დარჩა ჩემში...

გრძნობების მორევში (2)

დილა ყოველგვარი ნათელისა და კეთილის სიმბოლოდ ითვლება....ჩემთვის კი მხოლოდ ახალი დღის დასაწყისია,კიდევ ერთი რუტინული დღე,მოსაბეზრებელი და აუტანელი. მძიმედ წამოვწიე თავი ბალიშიდან, ჯერ ისევ ბნელოდა,ამიტო ძლივს მოვახერხე ტუმბოზე დადებული მობილურის

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...14...

თავის ძლიერი ტკივილი იგრძნო ქეთამ,თვალდახუჭულიც კი გრძნობდა თავბრუს ხვევას,თვალის გახელა უნდოდა, მაგრამ ვერ ახერხებდა,რაღაც რბილ სავარძელში იჯდა, თუმცა რაღაც აწუხებდა, ოდნავ შეინძრა, ხელები მომუშტა, წარბები შეჭმუხნა, უცებ იგრძნო ხელებზე დიდი, ძლიერი