ასეთი პესიმისტი რატომ ხარ ?

*** -რომ ყვარებოდი, რას იგრძნობდი ? -სიყვარული გამინახევრდებოდა და ბოლოს გაქრებოდა. -ასეთი პესიმისტი რატომ ხარ ? -რეალისტი .. *** -ყველაზე მეტად რა გიყვარს ?

სადღაც შორს... მთებში თავი 29

-დათა ჩემ სხეულში, ჩემი გულის ქვეშ კიდევ ორი გული ძგერს. უთხრა გოგომ და მისი ხელები აიღო, მუცელზე მიიდო. ბიჭი დაიბნა. ხმა ვერ ამოიღო, -ხო, თავი დაუქნია გოგომ და გაუღიმა. -რაც გაიფიქრე ეგაა. მე ორსულად ვარ. ტყუპებს ველოდები. -ჩემი გოგო, როგორ

ნინი and დამიანე (სრულად)

-ცოლად გამომყვები?_ზურგს უკან მომესმა ჩემი მეფის ხმა, მისკენ მივბრუნდი, ხელში წითელი ვარდების თაიგული ეკავა. შარვალ-კოსტუმში გამოწყობილი, ისეთი სიმპათიური იყო. მაგრად ჩავეხუტე მონატრებულ სხეულს და ლოყაზე ვაკოცე. -კი, თანახმა ვარ._ყურში ვუჩურჩულე.

ვწევარ და ვფიქრობ

ვწევარ და ვფიქრობ, იქნებ ზედმეტად მხატვრულად ვუყურებ სამყაროს და სინამდვილეში ყველაფერი ძალიან უხეში და მარტივია-მეთქი. იქნებ ადამიანები შემთხვევით ხვდებიან ერთმანეთს, იმიტომ გიმეგობრდებიან, რომ უკეთესი ვარიანტი არ აქვთ. ფოთლები ხმება და იმიტომ

რომ არ მიყვარდე

რომ არ მიყვარდე არ ვეტყოდი ჩემს დარდებს ღამეს და ჩემს გულისთქმას არ ვანდობდი ცეცხლისფერ მთვარეს, არ ავანთებდი თეთრ ღამეში სიცოცხლის სანთლებს და ცის ხატებად არ ვაქცევდი შენს ლამაზ თვალებს...

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...10...

მთელი ღამე ფიქრობდა ქეთა,არ იცოდა რა გადაეწყვიტა,როგორ მოქცეულიყო. ირაკლიზე არაფერი იცოდა,სრულიად არაფერი. არც დედა,არც მამა, არც სამუშაო ადგილი. როცა გოგონამ თხოვა თავის წარსულის მოყოლა, ბიჭმა უკან დაიხია... ვერ გაეგო რას მალავდა, რა ტკიოდა.

იყო და არა იყო რა...

იყო და არა იყო რა... იყო გოგონა, რომელსაც არ სჭირდებოდა ფრთები. მჭიდროდ ჩაეჭიდა თლილი თითები მსხვილი თოკებისთვის. ერთი, ორი, სამი... უთვალავჯერ აპობდა ჰაერის ჯიუტ ტალღებს, იჭრებოდა ცაში თვალდახუჭული. თავს დასტრიალებდნენ ღრუბლები ნაფლეთებად, გზას

ისევ ტკივილი...

სული ამევსო ისევ დარდებით ტკივილმა ვგრძნობ რომ ისევ გამტეხა... არ არსებული ბედნიერება გამიქრა ისევ, გამინადგურდა...

69 დღე ტყვეობაში ( თავი 10-11)

გილოცავ ლიამ,უკვე დიდი ბიჭი ხარ,8 წლის გახდი!-გაუღიმა ლიამს მამამ და თავზე ხელი გადაუსვა. -მადლობა,მამიკო-წაილუღლუღა ლიამმა და კიბეებზე მისი დის სახელის ყვირილით გაიქცა. -დარწმუნებული ხარ რომ ის უკვე მზად არის ამისთვის,ლუკას?-სანამ კიბეებზე არბოდა

მიყვარხარ!

მიყვარხარ! გეტყვი, თუმცა უკვე ბევრჯერ მიცდია; სანამ ეს გრძნობა არ მოაღწევს შენამდის კარგო, და იმავ გრძნობით მიპასუხებ რაც განმიცდია; ჩემო ლამაზო, ჩემო კარგო და მშვენიერო.