არაქისის კარაქი

ვწევარ,სიცხე საფეთქლებს მიხვრეტს და არც გაღებული ფანჯარა შველის რამეს.მძიმედ ვსუნთქავ.ოფლი კისრიდან ჩამომდის და მკერდზე ჩერდება.ძუძუებს შორის მიდის და ჭიპთან უჩინარდება.ვწევარ და სუნთქვა მიჭირს.ალბათ ტემპერატურა უფრო მაღლა ამივიდა,მე კი ვერ

სხვა ხედი

ხანდახან, ემოციების ზღვა შიგნიდან შემოგაწვება ხოლმე, თითქოს ზვირთებად ქცეული სიტყვების ნაკადი ცდილობს დაანგრიოს უხილავი საზღვრები და გადმოინთხეს ხმელეთზე. მიწა, მიწიერება რეალობასთან და ყოველივე რეალურთან ასოცირდება, მაგრამ არსებობს კი ზღვარი

უცხო ( თავი 11 )

- დაგეთანხმები, სურვილი მაქვს კატასავით მიგახჩო. - მხოლოდ, იმიტომ გინდა მიმახჩო,რომ შენს თავზე კონტროლი, არ გაქვს. კი, მაგრამ ეს ჩემი ბრალი ხომ არაა?! - ცინიკოსი, ვირი, როგორ ბედავს. თან როგორ მშვიდად მეუბნება, ალბათ ირონიული ღიმილიც დასთამაშებს.

აგნესა

-შემომხედე, შემომხედე-მეთქი შე უქნარავ...არა უყურე მაინც როგორ გაშხლართულა ეს მოსასპობი ამ დივანზე, აწიე ერთი ადგილი და მომეხმარე შე ბოთე იქნება გეშველოს რაღაც მაინც -რა გინდა ადამიანო? რა ეშმაკები არ გასვენებენ გოგო? -უი, ეშმაკს მოგცემ და დაგცემ

ბურდული და სხვა კატასტროფები (10)

-ცუდი ქულების გამო შენს პანაშვიდზე მოსვლას ჩემი ქულების გაფუჭება ჯობია ზღარბო-სიცილით აღებს ავტოსადგომზე გამავალ კარს, მოიცა დღეს გმირობის ჩამდენი ელექ დალია თუ კეთილმა ფერიამ მოაჯადოვა? -მერე ბონის უნივერსიტეტიო? ხომ გჭირდებოდა

ჩემი ცხოვრება (1 თავი)

მტვრების გადაწმენდას ვასრულებ , როცა კარადის თავიდან ყუთებს ვიღებ. ერთ მათგანში მოგოგნებებია თავმოყრილი და გული თითქოს დარტყმას ტოვებს. ერთდროულად ვგრძნობ ბედნიერებასაც და ტკივლსაც. ხალიჩაზე ვიკეცები წინ ვდებ ვარდისფერ ყუთს და ხელის კანკალით ვხდი

დამსჯელი (7)

გაბრიელს თვალები შუბლზე აუვიდა და სწრაფად გადასწვდა ლიზას სხეულს როლეიც თითქოს უსულოდ ეკიდა კაუჭზე -ლიზა,-გაბრიელმა გოგონა იატაკზე დააწვინა და პულსი მოუსინჯა -ცოცოხალია?-იკითხა სატუმროს თანამშრომელმა რომელიც გაბრიელის ქმედებას თვალებ დაჭყეტილი

მატრიარქატი! (სრულად)

სახლიდან გავდივარ და დიტოს ძლიერად ვეხუტები. გულისცემა კვლავინდებურად აჩქარდა. სუნთქვა მეკვრება. ბოლოს თავს უფლებას ვაძლევ ფილტვებს ჟანგბადი მივაწოდო და ასეც ვაკეთებ. მისი ოდეკოლონის და სიგარის სურნელი მცემს.ტუჩის კუთხეში მეღიმება, ბოლოს ხელს ვუშვებ

თამაში (ნაწილი 6)

რამდენჯერმე ვახამხამებ და გამოსახულებაც სწორდება. ვხედავ თეთრ კედლებს და ჭერს, პალატაში ვარ. ამას მედიკამენტების მკვეთრი სუნი და საწოლის გვერდით მყოფი მონიტორის სუსტი წრიპინიც ადასტურებს, ჩემზე მიერთებულ სადენებზე რომ არაფერი აღარ ვთქვა. -გაიღვიძეთ?

ცოდვილი მამაკაცი ( II თავი )

დილით ადრე გამღვიძებოდა . მაინტერესებდა დღეს ისევ თუ შევხვდებოდი . ერთი დანახვით შევყვარების უკვე მჯერა. დიახ, მე ის მჯერა. ცხოვრება ფერადი გახდა, სრულყოფილებამდე ცოტა მიკლია. მანამდე სიბნელეში ვცხოვრობდი . გული კი მეძახდა, რაც აქ, ამ ქალქში