ლელო (თავი 13)

ნეტავ, დრო არ გასულიყო. იქ გაჩერებულიყო. რა არის დრო? ეს ჩვენვე, ადამიანებმა შევქმენით და ახლა ვწუწუნებთ. ხო, ხო ჩვენ შევქმენით! აბა, თავიდან მზე ამოდიოდა და ჩადიოდა, წელიწადის დროები ერთმანეთს ცვლიდნენ, თვეები - თვეებს, კვირები - კვირებს, დღეები -

ვნებიანი თვალები - სრულად

-რატომ მიყურებ ასე ... - სიცილით ახედა გაშეშებულ მიშოს. - ვცდილობ რომანტიული გარემო შევქმნა , მაცადე ! - გააჩუმა და მისი ტუჩებისკენ დაიხარა . - ეს ნაყინი აქ არ მომწონს ... - ოდნავ შეეხო სახეზე მოცინარს , რომელიც წამში დასერიოზულდა და მისი სიახლოვით

მწვანე #2

გვიანობამდე მომიწია მუშაობა ასალაგებელი იყო მაგიდები,ნეტავ ნანიკო მხედავს ხო გადამამტვრევდა ამ თეფშს თავზე. ვიცი,რატომაც და ისიც ვიცი,რასაც მეტყოდა,რამე გაკლიაო და მერე ისევ ჩხუბი იქნებოდა და მეტი არც არაფერი. ნიკამ მეც ვრჩები,გეხმარებიო. -ნიკა, ის

სიკვდილი სიყვარულისთვის

იზაბელის თვალთახედვით: დილით გამაყრუებელმა საყვირის ხმამ გამომაფხიზლა.შემზარავი ხმა ასევე შემზარავ ამბავს გვამცნობდა–მკა იწყეოდა. მალე უნდა ჩაგვეცვა და ხის მარიონეტებივით დავლოდებოდით განაჩენს,რომელსაც ნ სიკვდილი მოყვებოდა ან დროებითი,ტანჯული

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...6...

-გეგააა ჩემო საყვარელო,რატომ დამტოვე?-ახლოს მივიდა ბიჭთან და ხელი მხარზე დაადო-ძიძამ დამირეკა პატარას მამიკოსთან უნდაო ასე რომ წავიდეთ ცოდოა-ბიჭს ლოყაზე ნაზად მიაკრო ტუჩები- გამარჯობააა-მიესალმა გოგონასაც-ერთმანეთს არ ვიცნობთ,საყვარელო არ გამაცნობ?

რომანის პროტოტიპი (სრულად)

-ნაზიი.....-ბედნიერების ფერები ცვლიდნენ ერთმანეთს, ნოდარის ღიმილის ცისარტყელასაც კი აბიჯებდა.... -მოხვედი ?-თავი გვერდზე გააქნია და ორი ნაბიჯი წინ წგდგა.. -არ შეცვლილა აქაურობა, იცი.. -არც შენ. -მომენატრე. -რას აკეთებდი, მომიყვები ?-დაინტერესდა ნაზი

ძველი პიანინო - 25

- ხშირად აღმზრდელებისა თუ მშობლების სისასტიკე აღზრდილის სულზე აისახება და იმდენად ძლიერ კვალს აჩენს, რომ მისი დეფორმირებული სული თანდათან სხეულზე გადადის და სახეც დეფორმირებული უხდება... გამომეტყველება, ქმედება, ქცევა... ამ დეფორმაციას უკვე ბოროტება

თი ნას ...

რაღაც უცნაურ ოთახში ვარ, იქ ყოფნა არ მსიამოვნებს და ვხედავ კარს სხვა ოთახში გასასვლელს. გავედი მეორე ოთახში. აქ იატაკი რბილია..უცებ იატაკი გაიხსნა და სადღაც ჩავვარდი. მივფრინავ დიდი სისწრაფით. ჰორიზონტალურ მდომარებაში მივფრინავ , სახით ზემოთ. ვხედავ

Don't leave me 2

საღამოს მივლასლასებ კიბეზე , საშინლად დაღლილი და ძალა გამოცლილი , კარები ღია მხვდება შიგნით შევდივარ და მაშინვე ვნანობ რომ მოვედი, ლანა შეშლილი სახით მეგებება და იქვე დანიელსაც ვხედავ სავარძელში ჩამჯდარს

კოელიოსეული სიყვარულის 10 წესი.

"შენ სამუდამო ანაბეჭდი დატოვე ჩემს გულში პირველივე დღიდან, როცა ჩემთან მოხვედი შენი სასაცილო ტანსაცმლით, უადგილო ხუმრობებითა და გულწრფელობით. იმით, რომ არასოდეს შეგეძლო დაგემალა, რას გრძნობდი. შენ უფრო მეტად შეცვალე ჩემი ცხოვრება, ვიდრე ეს ფული