ლექტორი (9)

გაოცებულმა ამომხედა, ფეხებიდან დაიწყო და ბოლოს სახეზე შეჩერდა, დაბნეულმა მივაჩერდი, ტუჩის კუთხეები შეერხა და თვალებაციმციმებულმა გაიღიმა. შემდეგ სწრაფად წამოვიდა ჩემკენ, წელზე მომხვია ხელი და პირდაპირ გულზე მიმიკრა.

მორჩილება

აკანკალებული,გაყინული ხელებით გააღო სახლის კარი.განერვუილებულმა შიგნიდან ჩაკეტა კარი და სწრაფადვე მოვიდა გონზე.სველი ტილო აიღო,კარი გააღო და სისხლიანი სახელური გაწმინდა,ისევ სახლში შევიდა.აბაზანა გაავსო,ტანსაცმელი გაიხადა და წყალში ჩაყვინთა.როდესაც

დილამშვიდობისა პრინცესა (თავი მესამე)

რაა შუბლზე მაკოცა ? არარსებობს ..ვფიქრობდი ჩემთვის და თან სახლისკენ მივიწევდი .... სახლში მისვლისთნავე დავიძინე ....დილით კი გამააღვიძა ლილემ და ევამ ჩემთან იყვნენ თვიანთი ჩანთებით ....

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეცამეტე თავი)

-მივხვდი აქ რომ იქნებოდი, მგონი არ იყო შენი აქ წამოყვანა სწორი . . . -ვცდილობ მოვერიო მაგრამ არ შემიძლია.რომ წარმოვიდგენ რომ ახლა ცოლი ყავს... და მაგრათ მივეხუტე ლეოს. -კაი რა ანუკი არ ღირს ნიკა ამათ. იმის გათვალისწინებით რომ ყველაფერუ ვიცი რა და

მებაღე (ნაწილი 10)

გვიანი ღამე იყო. სახლის ირგვლივ გაჩახჩახებული ფარნები მთლიან ეზოს თუ არა, საკმაოდ დიდ მანძილს ანათებდა. დადას კვლავ მშვიდად ეძინა მებაღის ერთადერთ საწოლზე, საწოლის პატრონი კი იქვე ხის ყუთზე ჩამომჯდარიყო, ქოხის ფიცრულ კედელზე თავი მიეყრდნო და

ვერ შეგელევი მეოთხე თავი (+18)

ტაისია, ჩემო საყვარელო, ჩემო ერთადერთო, გთხოვ მაპატიე, საშუალება მომეცი აგიხსნა ყველაფერი, ძალიან მომენატრე.- საოცარი სისწრაფით მიაყოლა სიტყვები ერთმანეთს, ბოლოს გაჩუმდა და ჩემს პაუხს დაელოდა. - გიორგი მომი....- სიტყვის თქმა ვერ მოვასწარი ისე

შემომიშვი

-სახლიდან მივდივარ!ვყვიროდი გაბრაზებული და ტან ბარგს ვალაგებდი.ოთახში "ვითომ" დედაჩემი შემოვარდა და სახეში მთელი ძალით გამარტყა. -როგორ ბედავ და ხმას უწევ შე უნამუსო ჰა?გაგზარდეთ,გაჭამეთ და ასე გვიხდი მადლობას?მიდიხარ?! ჰაჰაჰ არ გამაცინო.! პეხს

"მიტოვებული"

როცა ეული, მიტოვებული, ვერ მოიფიქრებ საით გაიქცე, ვერ გაიხსენებ ვერცერთ სულიერს, და მზად იქნები მარტო წაიქცე.

მე შენ ტკივილს ჩემს თავზე ვიღებ!

ამ ლექსზეც პატარა ისტორიას მოვყვები, რადგა სხვანაირად არ შემიძლია. სამსახურიდან მოვდივარ საღამოს, (ოღონდ სტანდარტულ სამსახურში არ ვმუშაობ და არც ძალიან დავღლილვარ) მოვსეირნობ ფეხით როგორც ყოველთვის და გადავწყვიტე სხვა გზით წამოსვლა, ამოვუხვიე ქუჩას

იდი, ეგო, სუპერეგო. (2)

20 წლის შემდეგ..... 1 თავი. *** -სახელი? -იზაბელა. -გვარი? -მარიამიძე. -დაბადების წელი? -1996 წელი.