ნანგრევებს მიღმა (თავი 3)

_ცახცახებ, რამ შეგაშინა?_მისი სიტყვები დააიგნორა და კიდევ უფრო მიუახლოვდა. _სიცივეა. _მატყუარა!_მამაკაცს ჩაეცინა და ცალი ხელი ნიკაპზე მოუჭირა, მეორეთი კი თავისკენ მიიზიდა.

ნანგრევებს მიღმა (თავი 2)

როცა ალკოჰოლითა და დაძაბულობით მთვრალები ოთახში შებარბაცდნენ, ნატალის უკვე თავისი სახელიც აღარ ახსოვდა. მხოლოდ ბიჭის ტუჩებზე ფიქრობდა, რომლებიც მისას ეხებოდნენ, თითებზე, რომლებიც კაბის ელვას უხსნიდნენ და გრძნობდა, რომ ბოლო თვეების განმავლობაში

ნისლის მიღმა ( სრულად )

ნავს ინერცია აღარ ეყოფა და საცაა გაჩერდება, მანამდე კი ძალიან ნელა მიიწევს წინ. შენიშნავდით ნავში მყოფ გოგონას, ხელის მტევანი ყინულივით ცივ წყალს ეხება, მაგრამ ის ვეღარაფერს გრძნობს. იფიქრებდით, როგორ უხდებაო წითელი კაბა, სინამდვილეში კი თეთრი

შესაფერისი! (ნაწილი 5)

მის ბაგეებს დაწაფებული მამაკაცი რამოდენიმე წამში შეამჩნია და მოულოდნელობისგან ლამის ფეხები მოეკვეთა, რომ არა მამაკაცის ხელი მის წელზე. -მსოფლიოს დაგიდებ ფეხთან-გამოუცხადა ალეკომ და ისევ დააკვდა გოგონას ტუჩებს.

ნანგრევებს მიღმა (თავი 1)

თეთრი განათება და ყვავილებით სავსე დარბაზი ესიზმრებოდა, ფონად კი იმ ბენდის სიმღერა ისმოდა, რომელიც დიდი ხანის წინ დაშლილიყო. სიზმარი ფრაგმენტული იყო – სიცილი, ნელი ცეკვა, სასმელი ხელში და სხვისი ხელის სითბო წელზე.

უცხო(13)

გიორგის რეაქცია კი ლიზასთვის მოულოდნელი აღმოჩნდა. მის თვალებში აშკარად ჩანდა დაძაბულობა და მცდელობა, თავი აერიდებინა კონკრეტული პასუხისთვის. გიორგიმ დრო მოითხოვა, რაც ლიზამ როგორც გაურკვევლობა და ეჭვი აღიქვა – ეჭვი, რომ ის შეიძლება სიმართლეს არ

შესაფერისი! (ნაწილი 4)

მისი ახურებული ტუჩები უეცრად შეეხო ჩემს ლოყას და ადგილზე გავშრი, როცა მარჯვენა ხელი წელზე მომხვია. ვკანკალებდი და ჩემი გააფთრებული ეგო, მიუხედავად იმისა, რომ სადაც იყო წაიქცეოდა, არ მაძლევდა უფლებას, რომ მას ჩავჭიდებოდი. -შენზე ბევრს

მარტოობის გასაღები

ლექსის მთავარი სათქმელი არის შინაგანი მარტოობის, სევდის და საკუთარი თავის ძიების პროცესი, სადაც ადამიანი გადის სევდიან განცდებს, ფიქრებთან ბრძოლას, მაგრამ საბოლოოდ პოულობს ძალას საკუთარ თავში.

შესაფერისი! (ნაწილი 3)

-ამ ფარდის ნაჭერში, როგ… როგორ არ გცივა?!-გაისმა ერთი გადმოდგმული ნაბიჯის ხმა. -არ მცივა-დავიჩემე. -ძალიან თხელია და თანაც როგორი მოკლეა-ამას მეორე გადმოდგმული ნაბიჯი მოყვა

სხეულს მიღმა (სრულად)

წამები წუთებად იქცევიან, წუთები საათებად, საათები კი თავის მხრივ დღეებად და ერთი მეორეს მიყოლებით მიდიან, თითქოს ეს ჩევულებრივი ამბავია, მაგრამ რა ხდება მაშინ როცა შენი ცხოვრება ქვია და უშენოდ გადის?!