-ვერ გვიცანი გოგო? (ყველაფერი მოგვარდება) (8 თავი)

_ცოტახანს უნდა გავისეირნო გავივლი ცოტას-მცირე ხნიანი დუმილის შემდეგ დემეტრემ მშვიდათ თქვა და ფეხზე წამოდგა _დემეტრე რაღაც გჭირს-ეჭვისთვალით ახედა იოანემ _არაფერი არ მჭიდს იო არა_ხელი აიქნია და კარისკენ წავიდა_უბრალოდ ხასიათზე ვერ ვარ-ბოლოს დააყოლა

emotions -it's love 6

იწვა ასე ჩემს "საწოლზე" რომელსაც ძირს დაგდებული მატრასი წარმოადგენდა და შეჰყურებდა ფრიდას სურათს. -ჰო გითხარი იასამნისფერი ხართქო. -ჰო მითხარი.

შურისძიების კანონი 5

-რა გქვია? -ნენსი!-ვპასუხობ და არ ვინტერესდები, მისი სახელით. ლევანს ვუყურებ, თუმცა ლაშას რაღაცაზე ელაპარაკება და ვერ მამჩნევს. როდისმე ხომ შემამჩნევს? ეტყობა, ეს ადგილი კარგი ვერ აღმოჩნდა, ჩემი შურისძიებისთვის, მაგრამ ეჭვიანობას, რას ვუჩივი?!

თეთრი შროშნებით...

ვინა ხარ, მითხარ, აღარ მეცნობი, ჩემთან მოსულო ღამის ზმანებად, ვეღარ აღსდგება უკვე შეცნობით, ათცამეტ დასად ვინაც დაება. არ მინდა ყოფნა ბატონკაცური, არ მინდა კოცნა, არ გამეორდე, მზერა თავხედი და დიაცური, არ მინდა, დაე, არ განმეორდეს.

როცა სიყვარული აკრძალულია (10 დასასრული)

ზიზღს გვრიდა მეზობელი ოთახიდან მისი მეუღლისა და სხვა გოგონას საუბრის ხმა რომ ესმოდა.ჯიუტად იდგა სამზარეულოში და ოთახიდან გასვლას მაქსიმალურად არიდებდა თავს,მობილურმა რომ დაურეკა ოდნავ აღელვდა,ვინ უნდა ყოფილიყო?!გასვლის სურვილი ნამდვილად არ

აფერისტი მაჭანკალი –1–

''ერთი თვეა... ერთი თვეა ამ ქალისგან და მისი ე.წ. დამკვეთისგან მოსვენება არ მაქვს... კვირა დილა იყო, კარი რომ გავაღე და დიდი ხნის უნახავი სოფლის ჭორების დედოფალი რომ გამომეცხადა. თავიდან ჰა, ჯანდაბას_მეთქი და მორჩილად მოვუსმინე მისტერ იდეალურობის

ბნელი ნათელისთვის.

ხანდახან ვფიქრობ, რა მაგარია სიბნელე, როცა ვერაფერს ხედავ, სადა ხარ, რას აკეთებ, რა ხდება შენს ირგვლივ... სად მიდიხარ, რა გინდა, რას ეძებ, რატომ ეძებ... როცა შენი თვალსაწიერი შავი ფერით ივსება, თითქოს ეს სიშავე შენშიც აღწევს და უკუნეთი სიბნელე

Yellow

ყვითელი ზოგადად ასოცირდება, ოქროსთან, მზესთან, ოპტიმიზთან, სიამოვნებასთან. მას ვაიგივებთ სინათლესთან, წამატებასთან და ბედნირებასთან. გზასთან რომელიც წარმატებისკენ მისსწრაფვის და ჩვენთვის სიხარულის მოტანა შეუძლია. ყვითელი ფოთლები ყვითელი

ბედისწერა (თავი 5)

-უკაცრავად, მაგრამ ეს წიგნი მე მეკუთვნის ლამაზო. - გაუღიმა გოგონას და ხელი ალერსიანად მოხვია. - სწორედ ამას ვეძებდით, გვრიტო. იმედია გაგვიგებ, - თვალი ჩაუკრა და შემდეგ რატის გახედა. რატი ყველაფერს მიხვდა და მაშინვე მიუახლოვდა, საკუთარი თვალით

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ (დასასრული)

-ცუპიძი ლა ალი? ? უდა წამიკანოთ ? დედიკოთან და მამიტოცთან? -ზუსტადაც... წავალ ახლა მე გასაღებს ავიღებ, თქვენ ნივთები აიღეთ და წავიდეთ....... ნახევარ საათში უკვე ყაზბეგისაკენ მიმავალ გზას ადგნენ და მიიჩქაროდნენ წყვილთან, რომელსაც ჯერ კიდევ ახალი