სიყვარული ყოველგვარ ტკივილს კურნავს!{თავი2}

კიდევ დიდი ხანი გაუნძრელად უყურებდა თვალებში მისთვის უცნობს რომ არა ანა რომელიც მის სახელს გაჰკიოდა. თავი გვერდზე შეატრიალა და დაინახა როგორ მორბოდა ანა უკან მოზდევდა მიშო და ლუკა. ანა იმწამსვე მივარდა დაქალს.

ცისფერთვალება.. თავი 2

ესღა მაკლდა..ჯოჯოხეთში ჩემი ფეხით მივედი..არმეგონა ამას თუ ოდესმე ვიზამდი..ანუ ახლა ეს უნდა იყოს ჩემი "ბოსი"?ჰმმ დამიანე გაგამწარებ... როგორც ჩანს გამიჩალიჩეს ბიჭებმა,ხოდა ნახონ თავიანთ ძმაკაცს რაც დაემართება..ესღა მაკლდა..ჯოჯოხეთში ჩემი ფეხით

ისე ეფერება...

ისე ეფერება სხეულს მზის სხივები, შენა მგონიხარ და მინდა ჩაგეხუტო.. ზღვაში მიცურავენ ღრუბლების ტივები, და შენ ფისოსავით ცდილობ გამებუტო. ქარი შარიშურობს შიშველ ხეივნებში, ფოთლების კივილი ფარავს არემარეს,

დედაჩემი წინააღმდეგია! 5

იცნო.. აშკარად ის იყო.. ვიღაც გოგოს ესაუბრებოდა.. სისხლმა ტვინში აასხა.. როგორ იეჭვიანა იმ წამს.. როგორ უნდოდა მისულიყო და ჩახუტებოდა.. მაგრამ... -არც კი გაბედო მისვლა! - უჩურჩულა მილენამ მკაცრად..

რა იქნებოდა თუ...(6 თავი)

სიყვარული ოცნებაა,რომელიც მაშინ ასრულდება,როდესაც ერთმანეთს შევხვდებით.ჩვენი გზები კი უკვე სამუდამოთ გადაიკვეთა.როდესაც გიყვარს არ გსურს დაიძინო,რადგან რეალობა სიზმარზე უკეთესია.

* * *

სასწაულით სასწაულებს მოკლებული მთვარეს უხმობს მთვარიანი ღამის წამი, უკვდავებით უკვდავ სულად წოდებული. ფრთიან ფრთებით ფრთაშესხმული იყო ქალი! წვიმის წვეთებს შეუმოსავს წვიმის კაცი, მზიან მზეებს აუვსიათ მზის წიაღი... სულით სულში ჩაიღვარა სულის კვალი,

იცი?! თვალს მომადგა ცივი ცრემლი...(თ.ჯ)

მოდი ავიხდინოთ ოცნებები ერთად გვირილები დავკრიფოთ... და თუ მყვარებია სხვა ამ ქვეყნად, მსგავსი არაფერი არ მკითხო. იქნებ მე შენამდე არც ვცოცხლობდი, იქნებ სხვაც არავინ არ იყო, იქნებ სათქმელადაც აღარ მიღირს, თუკი იყო ანდა არ იყო... მოდი გავიღიმოთ მარტის

სიცოცხლეშივე პირველი იყავ, სიკვდილის მერეც ასე იქნები!!!

შენ დავიწყებას ვერ მიეცემი მუდამ იქნება შენზე მითები სიცოცხლეშივე პირველი იყავ, სიკვდილის მერეც ასე იქნები!!! შენ დავიწყებას ვერ მიეცემი მუდამ იქნება შენზე მითები სიცოცხლეშივე პირველი იყავ, სიკვდილის მერეც ასე იქნები!!! შენ ყველამ დრიფტის მეფე

შიშველი ღამე –2–

''გაბრიელმა გზა ლინას დაუთმო და სამივენი მისაღებში შევიდნენ. საძინებლიდან უკვე თვალების ფშვნეტით გამოდიოდა ქერა მამაკაცი, რომელიც როგორც ლინა მიხვდა, ვატო იყო. –ეს ლინაა! გაიცანით! ჩემი...–ვერანაირი წოდება ვერ მიანიჭა ამ უმწეო გოგონას გაბრიელმა და

ნოემბრის წვიმა VIII

მისი ირონია, წვალება, მასთან ერთად მოწევა, ათას თემაზე ლაპარაკი, იმდენად მომენატრა, იმდენად, რომ ყოველ ღამე, მისი დანახვის შემდეგ ოთახში შეკეტილი ვიკეცებოდი და ჩუმად ვტიროდი.