სიყვარული ყოველგვარ ტკივილს კურნავს!{თავი7}

საღამოსთვის დაიწყეს გოგოებმა მზადება... მარიამმა გადაწყვიტა მოკლე კაბა ჩაეცვა რომელოც ახლახანს იყიდა თორე ისე მოკლე კაბების ჩაცმა არ უყვარდა.კაბა მუხლს აცდენილი იყო მოვერცხლისფრო ფერის, მკლავები გამჭირვალე შავი ქონდა,ფეხზე შავი ოდნავ წვეტიანი

******

მოვიკრებ ფიქრებს ქარში აჩეჩილს, როგორ მსურს ე მაგ თმების მოქაჩვა, რომ წარმოგიდგენ დალალგაჩეჩილს, ეს ნოსტალგიაც მოდგა.. მომაწვა... ლექსი გთხოვე და არ დამიწერე, მე კი სტროფები არ მენანება, რომ დაგენანა არ დავიჯერე, მოგელანდები ღამის ზმანებად! პირობას

გალაკტიონ ტაბიძე - თოვლი

მე ძლიერ მიყვარს იისფერ თოვლის ქალწულებივით ხიდიდან ფენა: მწუხარე გრძნობა ცივი სისოვლის და სიყვარულის ასე მოთმენა ძვირფასო! სული მევსება თოვლით: დღეები რბიან და მე ვბერდები! ჩემს სამშობლოში მე მოვვლე მხოლოდ უდაბნო ლურჯად

ბედნიერების ჩარჩოები 6

სახლში დაღლილი დავბრუნდი ზლაზვნით ავიარე კიბეები და ზარი დავრეკე. გაფითრებული ბებო დავინახე: -ანუკი ბეო ხომ კარგათ ხარ? -კარგად ვარ ბე შენ რა გჭირს სახეზე ფერი არ გადევს ხო მშვიდობა? -ტელეფონი რატომ გაქვს გათიშული მთელი დღეა გირეკავ. -ბეი ხო იცი

გადაყვარებამდე... 3

ოთახში რომ გავედი ჯერ კიდევ არ იყო წასული, თუმცა მიდიოდა. -გელოდებოდი (დიტო) არაფერი მითქვამს უბრალოდ გავიღიმე და ჩემთვის რაღაცეების კეთება დავიწყე ვითომ დაკავებული ვიყავი. -რა ლამაზი ხარ ანანო (დიტო)

თურმე სიზმარიც რეალობად იქცევა (თავი 10)

დილით ადრე გაიღვიძა მარიამმა სახლი მიალაგა მშობლებს დილა მშვიდობისა შმოუთვალა და ნიას ერთად საყიდლებზე წავიდა,დღეს ხომ ალექსანდრეს დაბადების დღ იყო, უნდოდა ყველაფერი კარგად ყოფილიყო და მთელი გულით ემზადებოდა, მაღაზიაში შესვლისას შეამჩნია გარეთ

მენატრები..

ისევ მონატრება...ისევ სინანული....ისევ ტკივილი და ისევ შენზე ფიქრი... რამდენი დრო გავიდა, მაგრამ ახლაც შენზე ვწერ... მაინც შენზე ფიქრები მატკიებს თავს....და გულს.... იცი რა მტკივა?... შენი სიყვარული... იცი რატომ?...არც მე ვიცი.... ფიქრი

იბრძოლე ბედნიერებისთვის....

ლუკას თავისი კომპანიის სახელზე ყოველთვის ეცინებოდა.რატომღაც მიაჩნდა,რომ მსგავსი სათაური პოლიტიკურ პარტიას უფრო შეეფერებოდა,ვიდრე სამშენებლო კომპანიას.ბევრჯერ უთხრა მამას შეეცვალათ სახელი,მაგრამ ბატონი დავითი მუდამ უარზე იყო.რატომღაც მიაჩნდა რომ,მისი

გაზაფხულის ფერი (1)

-იქნებ ფეხი აიღო-ვეცადე მკაცრად მეთქვა -ვაა,ლაპარაკიც სცოდნია -უკაცრაცად? -შენია?-ცინიკური ღიმილი დასდევდა სახეზე -რა? -ასე დაგაბნია ჩემმა სილამაზემ ძვირფასო?-ეს თქვა და მთელი გულით გაიცინა

N:9 - (თეთრი ანგელოზი) ნაწილი 2 - თავი 4

- აბა ხელები მომკიდეო ? - წარბები შეკრა ფარჯიანმა. - უკანალზე მომკიდეთქო ეგ გითხარი ? - გაბრაზებულმა დაუყვავა და ხელები მხრებზე მოუჭირა. - არც ის გითქვამს სადმე მომკიდე სხვაგანო , თუ გინდა სხვა პერსპექტივაც მაქვს ... - მკერდზე ჩააცოცა მზერა და