ბედნიერების ჩარჩოები 6

სახლში დაღლილი დავბრუნდი ზლაზვნით ავიარე კიბეები და ზარი დავრეკე. გაფითრებული ბებო დავინახე: -ანუკი ბეო ხომ კარგათ ხარ? -კარგად ვარ ბე შენ რა გჭირს სახეზე ფერი არ გადევს ხო მშვიდობა? -ტელეფონი რატომ გაქვს გათიშული მთელი დღეა გირეკავ. -ბეი ხო იცი

გადაყვარებამდე... 3

ოთახში რომ გავედი ჯერ კიდევ არ იყო წასული, თუმცა მიდიოდა. -გელოდებოდი (დიტო) არაფერი მითქვამს უბრალოდ გავიღიმე და ჩემთვის რაღაცეების კეთება დავიწყე ვითომ დაკავებული ვიყავი. -რა ლამაზი ხარ ანანო (დიტო)

თურმე სიზმარიც რეალობად იქცევა (თავი 10)

დილით ადრე გაიღვიძა მარიამმა სახლი მიალაგა მშობლებს დილა მშვიდობისა შმოუთვალა და ნიას ერთად საყიდლებზე წავიდა,დღეს ხომ ალექსანდრეს დაბადების დღ იყო, უნდოდა ყველაფერი კარგად ყოფილიყო და მთელი გულით ემზადებოდა, მაღაზიაში შესვლისას შეამჩნია გარეთ

მენატრები..

ისევ მონატრება...ისევ სინანული....ისევ ტკივილი და ისევ შენზე ფიქრი... რამდენი დრო გავიდა, მაგრამ ახლაც შენზე ვწერ... მაინც შენზე ფიქრები მატკიებს თავს....და გულს.... იცი რა მტკივა?... შენი სიყვარული... იცი რატომ?...არც მე ვიცი.... ფიქრი

იბრძოლე ბედნიერებისთვის....

ლუკას თავისი კომპანიის სახელზე ყოველთვის ეცინებოდა.რატომღაც მიაჩნდა,რომ მსგავსი სათაური პოლიტიკურ პარტიას უფრო შეეფერებოდა,ვიდრე სამშენებლო კომპანიას.ბევრჯერ უთხრა მამას შეეცვალათ სახელი,მაგრამ ბატონი დავითი მუდამ უარზე იყო.რატომღაც მიაჩნდა რომ,მისი

გაზაფხულის ფერი (1)

-იქნებ ფეხი აიღო-ვეცადე მკაცრად მეთქვა -ვაა,ლაპარაკიც სცოდნია -უკაცრაცად? -შენია?-ცინიკური ღიმილი დასდევდა სახეზე -რა? -ასე დაგაბნია ჩემმა სილამაზემ ძვირფასო?-ეს თქვა და მთელი გულით გაიცინა

N:9 - (თეთრი ანგელოზი) ნაწილი 2 - თავი 4

- აბა ხელები მომკიდეო ? - წარბები შეკრა ფარჯიანმა. - უკანალზე მომკიდეთქო ეგ გითხარი ? - გაბრაზებულმა დაუყვავა და ხელები მხრებზე მოუჭირა. - არც ის გითქვამს სადმე მომკიდე სხვაგანო , თუ გინდა სხვა პერსპექტივაც მაქვს ... - მკერდზე ჩააცოცა მზერა და

ჩვენს შორის სიკვდილია 3

1 თვე გავიდა რაც ლიკა გარდაიცვალა თითქოს ცხოვრება მოკვდა მასავით არავინ აღარ იღიმებოდა გაბრიელის სახლში კი მდუმარება იდგა როგორც მის სულში. აკო და კოსტა ბევრს ცდილობდნენ გაემხნევებინათ მეგობარი მაგრამ ამაოდ ის იჯდა ლიკას სურათით ხელში და ხმას არ

ლაზარე

ასეა, ყველა თავისას მწამებს, ისევ შიგნიდან ჩაკეტეს კარი... შენი თმებიდან მოვიდა ღამე და... სველ მინაზე წაიქცა ქარი. ცაო, რამხელა ტკივილებს იტევ, მიწა მესიზმრა წუხელის ძილში... როგორც ლაზარეს,

აი, დღესაც აწკაპუნდა წვიმა !

ისევ სევდა შემომაწვა - მარდი, უკითხავად ამოგხედე მაღლა, რადგან ზეცამ მოიშორა დარდი, ვიცი, კარგო, შენ ტიროდი ახლა! და თუ ზეცამ გადმოყარა ცრემლი, ავტირდები, არ დამზოგავს ტანჯვა, რადგან ისევ ჩამოინგრა გრდემლი... საჭიროა ძველებურად გარჯა!