რა ახარებთ ზოდიაქოს ნიშნებს

ყველა ადამიანი ისეა მოწყობილი, რაღაც ახარებს. ზოგს წვრილმანი, ზოგს კი მსხვილმანი წარმატება. ზოგადად კი ამბობენ იმასაც, რომ ცხოვრება წვრილმანებში ბედნიერების პოვნის ხელოვნებაა. დღეს ზუსტად ამ "წვრილმან" ბედნიერბაზე ვისაუბრებთ. ვის რა ახარებს მოკლედ:

"99 ფრანკის" ავტორი თბილისში

ავტორის ვიზიტთან დაკავშირებით "გამომცემლობა პალიტრა L" გამოსცემს ბეგბედერის საქვეყნოდ აღიარებული წიგნის, "99 ფრანკის" სპეციალურ ვერსიას, რომლის შეძენას შეძლებთ 10 მარტიდან წიგნის მაღაზიებში და ვიზიტის დღეს "ბიბლუსი გალერეაში".

სტანისლავ ბონდარენკოს თბილისური დღეები - ''ნანუკამ ყველას დაასწრო''

სტანისლავ ბონდარენკოს თბილისში ჩამოსვლას ბევრი სულმოუთქმელად ელოდა. მსახიობი ცხრა მარტს მოზარდმაყურებელთა თეატრში იყო მიწვეული. თეატრში მსახიობის მისვლას თაკო ცქვიტინიძე "ფეისბუქზე" გამოეხმაურა:

როცა იბრძვი, გწამს, გიყვარს! –3–

''თავიდან ისე იყო გაგიჟებული შვილის მონატრებით, უნდოდა თავი სოფიოსთვის შეეფარებინა... უნდოდა ჩახუტებოდა... მაგრად, ძალიან მაგრად ჩახუტებოდა და მისი ფარფატინა სხეული შეეგრძნო. ხელები მოემუჭა, მიმკვდარებული არსება რომ დაინახა... ღმერთო, რა რთული იყო

მამიკოს ფულებით განებივრებული გოგონა.. [სრულად]

-მიყვარხარ! - ჩუმად ამოსთქვა და ჩაეხუტა...-მარიამ...-გისმენ...-იცოდი, თუ პინგვინმა პარა იპოვა მას არასოდეს მიატოვებს...-ჰმმ...-გახდები ჩემი პინგვინი? - ღიმილით უთხრა და ჯიბიდან წითელი ბახტრის ყუთი ამოიღო...-ალექსანდრე...- ღიმილმა გადაურბინა

გადაგიყვარე სხვა შევიყვარე (2-3)

დიდი ვარდების თაიგული იყიდა და ფეხით გაუყვა გზას მიდიოდა იქ სადაც იცოდა მოისმენდნენ მაგრამ არავინ არაფერს შეეკითხებიდა...მიდიოდა და იცოდა ცივი კერამკის ქვიდან საყავრელი დის სურათი გაუღიმებდა და მოუსმენდა მაგრამ არაფრის ახსნა არ

დემეტრე დადეშქელიანის საკუთრება(3)

-დემეტრე შენ რა სულ გაგიჟდი აქ რას აკეთებ?-შენი ნახვა მინდოდა და მეც მოვედი-მისმინე დემეტრე მე არ მინდა,რომ აქ მოდიოდე და საერთოდ არ მინდა გნახულობდე ამიტომ აღარ მოხვიდე-კი მაგრამ თიკო მე შენ მომწონხარ და მინდა ურთიერთობა ავწყოთ

გავისეირნოთ?! გარე განათება ჩაქრა..... (1)

-ჯადაბაა.. ჯანდაბა.. დავაგვიანე მაინც. ვწუწუნებდი მე და ნებიჯს უფროდაუფრო ვუჩქარებდი. 6 საათი ხდებოდა კონსერვატორიის დიდ დარბაზში რომ შევედი. ერთდროულად ტკივილი, სევდა, გაოცება და იმედგაცრუება აისახა ჩემს სახეზე... როიალთან კატო იჯდა და

უნდა წავიდე 5- 6

მთა თეთრი ზამთარი და თბილი გარემო, ესაა ის რაც სიმყუდროვეს და დაცულობის შეგრძნებას მგვრის... თითქოს ჩემი უსუსურობა და პრობლემები გარეთ დაგუბებულ წყალივით გაიყინა. ალბათ მთელი ჩემი დარჩენილი სიცოცხლე ელენეს მადლიერი ვიქნები ასეთ

მხოლოდ მთებშია ბედნიერება -1-

-მე ანა ვარ 21 წლის ვცხოვრობდი თბილისში. მქონდა არაჩვეულებრივი სამსახური, კარიერაც აწყობილი. არჩვეულებრივი შეყვარებული, რომელსაც სიცოცხლეზე მეტად ვუყვარდი. ერთ დღეში დავკარგე სამსახურიც და სიყვარულიც.