ფრეზია და კედარი(გაგრძელება 12)

ძალიან. ძააალიან. ძაააააააალიან ნელა. გავწიე თავი. ისე, რომ მამაკაცისთვის შემეხედა. –შენ? აქ საიდან გაჩნდი?–თვალებს ვერ ვუჯერებდი. შარვალ–კოსტუმში გამოწყობილი ჩემი მეუღლე– ნაძიას კანსტანწინი იდგა ჩემს მაგიდასთან და თბილად მიღიმოდა. თან ყურადღებით

შურისძიების წყურვილი 5

მეორე დღეს ადრე გამეღვიძა. საათს რომ შევხედე შვიდი საათი იყო, სანამ გავფრინდებოდით ორი საათი მქონდა დრო ამიტომ არ ავჩქარებულვარ და მშვიდად მივიღე შხაპი, ჩემოდნიდან შავი დახეული ჯინსი, შავი კეტები და თეთრი მაისური ჩავიცვი, ზემოდან ტყავის ქურთუკი

უსიყვარულოდ [დასასრული]

-ვინ ვარ? ეს გაინტერესებს ვინ ვარ? (უყვიროდა ნიკა და თან ურტყავდა) მისი შეყვარებული ვარ, რამე პრობლემა გაქვს? ნიკას ყვირილზე გამოვფხიზლდი, შევბრუნდი და დავინახე ნიკა როგორ ცემდა სანდროს და როგორ ცდილობდა ბაია მათ გაშველებას. მევ მივვარდი და ნიკას

ბიჭი სახელად 66-33-XX

23 წლის ისე გავხდი, შეყვარებული არ მყოლია. არა , განა იმიტომ, რომ არავინ არ მომწონებია, ან არავის არ მოვწონებივარ. პირველ რიგში დამნაშავე ჩემი ჯუჯღუნა დედიკოა, რომელიც სულ ჩამჩიჩინებდა : „დედიკო, სიყვარულის დრო არ არის, ჯერ სწავლას მიხედეო“, ამიტომ

ავტო მრბოლელი (10)

რაღაცის თქმას ვაპირებდი ისევ ტუჩებზე დამაცხრა ისევიყავი მის მარწუხებში მოქცეული განძრევა არ შემეძლო,გაშმაგებული მიკოცნიდა ჩემს წინააღმდეგობას არაფრად აგდებდა, როგორციქნა მოშორდა -ხელი გამიშვი იდიოტო როგორ გაბედე გაეთრიე აქაღარ დაგინახო-ბოლოხმაზე

მინდა პატარა სახლი

მინდა შენთა ყოფნა ვიცი ყველაფერს ერთად ავაშენებთ მინდა პატარა სახლი ეზოს ბოლოს ვენახსაც გავაშენებთ, მინდა პატარა წყარო თეთრი კამკამა სულით მომდინარი შენს სახელზე დანთებული ყველა სანთელი მომცინარი, მინდა ტკბილი სიტყვით ნათქვამი ყველა მიყვარხარ

ანარეკლი (ნაწილი მეხუთე)

ამ დროს ალექსი შემოვიდა. -ბიჭებო, ეზოში კარი ვიპოვე. -არააა, დაიყვირა მარინამ. -რა კარი? გავედით. მარინასთან ლევანი დარჩა კარი გავაღეთ. კიბეები ქვემოთ ჩადიოდა. ჩავედით გვირაბი იყო, ორი გვირაბი რომელიც სხვადასხვა მხარეს მიდიოდა.

ღირსების საფასური ( 3)

_ თქვენ კი ქალბატონო სჯობს აგრონომიის წიგნს ჩაუჯდეთ და კარგად ისწავლოთ,რადგან ხვალიდან პრაქტიკული მეცადინეობა დაგეწყებათ. _ შენთვის შეინახე ბარიც,თოხიც და კალოშებიც_ ისიც ხმადაბლა კბილებში სცრიდა თითოეულ სიტყვას. _ რათქმაუნდა,აბა ჩემი შენ რას

შენი სუნთქვა ახლაც მესმის [მე-2 თავი]

10 წელი ერთ სკოლაში დავიდოდი და რაც დედამ ახალ სკოლაში გადამიყვანა, ახალ ახალი ტავგადასავლები გადამხდა. -რაო გესიზმრებოდა შენი სიხარული? -ბაბი -ნაწილობრივ! მთელი ღამე არ მეძინა მაგრამ მასზე ფირით ვიყავი გართული და იცი რა შევამჩნიე? -მე -რაა აბა?

''ბიჭი სიზმრიდან" (თავი მეხუთე)

დათა ძალიან ზრუნავდა ჩემზე. მთელი დღე თავს დამტრიალებდა და მეფერებოდა. კვლავ თავის თავს ადანაშაულევდა და ჩემ მხარს რო დახედავდა სახეზე ტკივილი და გაბრაზება ერთად ეხატებოდა,მისი სახის შემყურე გული მტკიოდა. სულ არ ვჩიოდი ჩემს მხარს უბრალოდ ჩემს გამო