ჩემი ცხოვრების ყვითელი ბარათი (მეთორმეტე თავი)

არის ხოლმე დღეები, არავინ და არაფერი რომ არ გინდა ადამიანს გარდა სახლში ყოფნისა და ბოლოს, ზოგჯერ ეგეც გვბეზრდება, მუდმივად დაღლილის როლში ყოფნაც არაა დიდად შვების მომგვრელი

უცხო(7,8)

ეჭვიანობა არის გრძნობა, რომელიც ზუსტად არავის დაუდგენია. ეგოიზმისგან თუ სიყვარულისგან მომდინარეობს, თუმცა ხანდახან ყველაზე უცნაურ მომენტებში ჩნდება იგი.

უცხო (1,2,3)

20 წლის განმავლობაში მეგონა, რომ ადამიანები, რომლებიც ქიმიურ სიყვარულზე საუბრობდნენ, უბრალოდ მათი გამოგონილი სამყაროდან იყვნენ. ყოველთვის, როდესაც უცნობზე ამბობდნენ: "ჩემი გახდება, ამას ვგრძნობო," მეცინებოდა. არა იმიტომ, რომ არ მჯეროდა სიყვარულის,

მწვანე ლაქა ( თავი 16 )

ოფისში ვზივარ და მაგიდაზე გაშლილ სურათებს მივჩერებივარ. ყველა ფოტოს ვუყურებ, ყველა ფოტოზე ხატიაა. იმ დროის მანძილზე რაც ხატია ჩემი ცოლია ვიღაც ყოველ ნაბიჯზე დაჰყვება, სახლის ეზოშიც კია გადაღებული ფოტოები. გავგიჟდები! ბრაზი მახრჩობს დაცვაც ხომ

ბჟოლია ანუ მიყვარხარ (სრულად)

-წიგნის ბოლოს რომ დამთანხმდი ეგ იყო მთავარი აზრთა თანხვედრა . წიგნს რა ქვია არ მეტყვი? -ორივეს რომ გვაერთიანებდეს და აღნიშნავდეს რომ მთავარი გმირები ორივენი ვართ -გენიალურობა რომ სიმარტივეშია იმედია არ დაივიწყე -წიგნის სახელია „ბჟოლია ანუ

უკანასკნელი წერილი (სრულად)

წვიმიანი საღამო იყო.ქუჩის ლამპიონები სუსტად ანათებდენ სველ ტროტუარს,ხოლო ნოტიო ჰაერში სიგრილე ნაზად ურევდა ქალაქის სუნთქვას.ალექსანდრემ წერილი ხელში დაიჭირა და ისევ წაიკითხა-უკვე მერამდენედ "მაპატიე"..-ასე იწყებოდა.

Error 404 [ნაწილი 2]

სუნთქვა შემეკრა და ერთ ადგილს მივეყინე. $5 მილიონი გადმოირიცხა ჩემს ანგარიშზე. მილიონობით დოლარი.. აკანკალებული ხელებით ლეპტოპი ავიღე და სიეტლამდე ბილეთი ვიყიდე.

დილა მშვიდობისა სამყაროვ ( სრულად )

- იშმუშნება, წამწამებს ახამხამებს, მგონი იღვიძებს, თვალებს ახელს, ირგვლივ ყველაფერი ნათდება და მეც გრძნობებ მორეული ვჩურჩულებ... - დილა მშვიდობისა სამყაროვ.

მახსოვხარ

მ დროის განმავლობაში ბევრი რამ მოხდა. მე უნივერსიტეტში ჩავაბარე,ბაკალავარიატი დავასრულე,შემდეგ მაგისტრატურა,ერთი სემესტრი ევროპაშიც ვისწავლე,ძალიან ბევრი სამსახური გამოვიცვალე,საცხოვრებლადაც სხვა ქუჩაზე გადავედი, გარეგნულადაც ძალიან შევიცვალე,ჩემი

ქარტეხილი: II საქმე

ოთახში სითბო იყო, მაგრამ მაინც იგრძნობოდა დაძაბულობის ქარშხალი.