გოგონა საროსკიპოდან _ ''არც ისე მშვენიერია ცხოვრება'' (6)

სანდრი დარცხვენილი იჯდა უკანა სავარძელზე და ხმას ვერ იღებდა. არარ იცოდა რა ექნა ან ეთქვა. მეგობრების ჩამსვების როლსი ყოფნა ყველაზე დიდი სატანჯველი იყო მისთვის. აღარ იცოდა როგორ გაესწორებინა მათთვის თვალი. აღარ იცოდა ბოდიშის მოხდა იყო თუ არა ამ

მი სი მალატ (სვანურად) "5 თავი"

გეგამ უხმოდ მიირთვა საჭმელი და ამასობაში ბებიაც დაბრუნდა, მაგრამ უკვე მოსაღამოვებული იყო და ცხოველების დაბინავების დრო უწევდა, ამიტომ მალევე დაგვტოვა და ცხოველების დაბინავებას შეუდგა. მე ჩემს ტესტებს მივუბრუნდი, როდესაც რეალობაში გეგას ხმამ

ჰიპური ბოდვები

ვფიქრობ,მხოლოდ კაიფში მეგიძლია სრული თავისუფლების შეგრძნება.სხვა განზომილებაში გადასვლა.არარეალურ სამყაროში.მე მაშინ ვკაიფობ,როდესაც ვწერ. (თუმცა არც ზე ვიტყოდი უარს).მაშინ ვკაიფობ,როდესაც Placebo-ს ვუსმენ,ამაზე დიდი ექსტაზი არ

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (9)

მეორე დღე. ისევ სასტვენების გამაყრუებელი ხმა. ისევ დამთხვეულივით წამომხტარი გიგა, უკმაყოფილო ხმამაღალი შაძახილები კოტეჯებიდან, გინებ-გინებით გამოსული ბავშვები გარეთ, და უფროსის მკაცრი სახე. -ბავშვებო, დღეს ბუნებაში წავალთ და პატარა პიკნიკს

შეზღუდული შესაძლებლობები (6)

დილა. 7საათი. ივანე ტელეფონით ხელში ჯერ კიდევ საწოლში. ფიქრობს ცხოვრებაზე და უნდა ნინისთან დარეკვა თუმცა ვერ ბედავს. მის გონებაში ორი აზრი იბრძვის. ის რომ მას ნინი მოსწონს და ის რომ მას ნინისთან არანაირი შანსები არ აქვს. მაგრამ რატომ... რატომ ექცევა

სიძულვილი(დან) სიყვარულამ(დე) (ნაწილი1)

მიწაზე ფეხი დავდგი თუ არა,მივხვდი რომ ნანახმა მოლოდინს გადააჭარბა.ჩემმა გულმა სხვაგვარად დაიწყო ფეთქვა.გახშირებული გულის ცემის ფონზე ვცდილობდი რაცშეიძლება ბევრი საინტერესო და ლამაზი კადრი მომექცია თვალებსა თუ გონებაში.ყოველი მხრიდან ამაყად და

პეკინის ქუჩა (5)

-არა მა დედას დამთავრებული ქონდა უნივერსიტეტი ერთმანეთი რომ გავიცანით,ძალიან ლამაზი იყო.. -შენც ძაან სიმპატიური,და აი ასე ერთი ნახვით შეგიყვარდათ ერთმანეთი? -ის ძალიან ცუდად იყო, რობამ ცოლი მოიყვანა ისერო თამუნასთვის არაფერი არუთქვამსმ,ასე მარტივად

ვარსკვლავებმა გადაწყვიტონ #1

მედდას წვეთოვანის მილში წამალი შეჰყავს, შემდეგ ჩემსკენ იხედება. ცდილობს გამიღიმოს. –ცოტახანში დავბრუნდები შესამოწმებლად. ეცადე დაისვენო.–ბალიშს მისწორებს. რბილ თითებს ნაზად ასრიალებს ჩემს თმაზე–ყველაფერი კარგად იქნება.–ღიმილიანი სახით ტოვებს

არა-ჩვეულებრივი ადამიანები

„გაზაფხულის საღამოა მშვიდი, ხიდან ხეზე გადაფრინდა ჩიტი…“ დიახ, ეს ტერენტია, მეოცე საუკუნის დასაწყისიდან… და მე, ოცდამეერთე საუკუნის ადამიანს, სატრფო მიკითხავს… ჩვენ ვსეირნობთ გაზაფხულის მშვიდ საღამოს და ვსაუბრობთ ამ სტრიქონების ავტორზე.

შავი თვალები

16 წლის ვიყავი როდესაც მამა გარდამეცვალა სწორედ აქედან დაიწყო ყველაფერი მამის ამბავი ჩემთვის და დედაჩემისთვის რთული გადასატანი აღმოჩნდა. ჩემთვის მამა იგივე იყო რაც თევზისთვის წყალი. დედამაც ძალიან განიცადა საყვარელი კაცის დაკარგვა უკვე სახლშიც კი