პატარა გოგო, მიყვარხარ! (4)

გიგა კი წავიდა მაგრამ, ნინეს წუთით არ მიეკარა ძილი. რატომ ვერ იძინებდა? თვითონაც არ იცოდა! ალბათ გიგასი ეშინოდა, არადა გიგა არაფრით იყო საშიში, პირიქით, ნინესთან მიმართებაში ძალიან თბილი იყო მაგრამ, ნინეს რაღაც მაინც აკავებდა და ეს მასში შიშს

შანდორ პეტეფი - მიყვარხარ ძლიერ... ძლიერ...

შენი პატარა ტანი.მიყვარხარ ძლიერ... ძლიერ... რაც გადის დრო და ხანი, მე უფრო მეტად მიყვარს შენი პატარა ტანი. შენი შავი თმის ბუჩქი ეგ თეთრი შუბლის სერი თვალები გიშრისფერი ლოყები ვარდისფერი,

ადვოკატი (დასასრული)

დილის 6 საათზე თორნიკეს მივწერე: აღარ მინდა შენი ცოლი გავხდე. არ მიყვარხარ. ცოტა ხანში კარზე ბრახუნი ატყდა. კარი გავაღე და თორნიკე შემოვარდა.-გოგო ხოარ გაგიჟდი ? რას ნიშნავს შენი სმს ?- სანდრო მიყვარს და თუ ოდესმე გავთხოვდები ჩემი ქმარი ის იქნება.

გემუდარებით, ნუ იცხოვრებთ მხოლოდ შვილებისთვის!

„გემუდარებით, ნუ იცხოვრებთ მხოლოდ შვილებისთვის! მათ არა მხოლოდ არ სჭირდებათ ეს, არამედ საზიანოცაა მათთვის. მე ვხედავ ქალებს, რომლებმაც უარი თქვეს საკუთარ ცხოვრებაზე შვილების გამო. ამ პატარა ისტორიებში ზოგიერთი მშობელი საკუთარ თავს ამოიცნობს.

ოცნებას ადრეც შევხვდრილვარ (თავი 12)

ნინი ოთახში მაშინვე შევარდა , ლოგნზე დეცა პირქვე, ბალიშში ჩარგო თავი და ტირილი დაიწყო. სალო რომ შემოვდა და რომ დაინახა თავსი დაქალი ტიროდა, გული შეუწუხდა და მივარდა. -რა გჭირს ნინიი?! -ზურგზე ეხუტებოდა და აწყნარებდა. -ის გოგო და ლუკა ერთად

საწოლის დედოფალი (7 ნაწილი)

ნელ-ნელა მიუახლოვა სახე ვიკას სახეს და ხელებიც ძლიერად შემოაჭდო საჯდომზე. ვიკა დაბნეული, გამოუცდელი გოგოსავით აფახულებდა წამწამებს. მამაკაცის სუნთქვა სახეზე დაეცა და მთელს ტანზე ეკლებმა დააყარეს.

-დარჩები? -დავრჩები. თავი I

“სიყვარული იმას ნიშნავს, რომ დღისით და ღამით შენს წინაშე შენი საყვარელი ქალის სახე გედგეს, გესმოდეს მისი მომაჯადოებელი ხმა, ცხოვრობდე მისი ფიქრით, მისი მგრძნობელობით” – ანაკრეოტი.ელენე კალანდაძე-19 წლის.თბილისელი.ცხოვრობს საბურთალოზე.სწავლობს

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 10

ზაფხულის ერთი მშენიერი დღე იყო..-მაგ ბიჭს ჭკუიდან გადავიყვანთ-დამპირდა ლაშა და გველურად ჩაიცინა. მეც გავიცინე და თავი მხარზე ჩამოვადე. იმ ამბის მერე 1 კვირა იყო გასული რატი არ შემხმიანებია მე კი კვლავ მარტო ვარ სახლში, არ ფიქრობენ დედაჩემი და

მე შენში ვიკარგები...

შემიყვარდი... იცი როდის?!..აი, მაშინ სულ პირველად რომ მოგკარი თვალი... არ გჯერა?!..არც მე მჯერა... რას ვიფიქრებდი, რომ რამდენიმე წამიანი ჩაფიქრება რაღაც ახლის დასაწყისი იქნებოდა... მე ხომ არ ვიცოდი, არ მჯეროდა ამ გრძნობის....მერე, ნელ-ნელა, ისე რომ

ვისკი და თანამედროვე კონკია.(თავი VII)

გრძნობების დაკარგვა ჩემი აზრით არარეალურია,თუ გრძნობდი ახლაც იგრძნობ,სე არ არის,დღეს გიყვარდეს,ხვალ გაიღვიძო და აღარ გიყვარდეს,სისულელეა და მეტი არაფერი..ადამიანის დაკარგვა კი მეტად რთული ფილოსოფია და მეტადრე სულის ტკივილია... როდესაც ხვდები რომ