მკრთალი ნათელი წერტილები "2"

ილიას დედა-ეკა ნატროშვილი,ლამაზი ქალი,შუა ხნის,ჭაღარა თმა ზედმეტადაც კი ამშვენებს მის მოვარდისფრო სახეს. ასაკი?!-ასე 54 ი,მაგრამ არც კი ეტყობა,იმის და მიუხედავად,რა შვილის პარტრონია.

მოიისფრო [4]

ანქანა ჭიშკრის წინ გაჩერდა. ბაია ხელში აიყვანა და ეზოში შეაბიჯა, ნატაც უკან მიჰყვა. თვალები მიმოატარა ბაიამ გარემოს. დიდი, ამწვანებული ეზო ჰქონდათ. ჭიშკრიდან სახლამდე საცალფეხო ბილიკი იყო გაკეთებული. ბილიკის ბოლოს ხის რამდენიმე კიბე.

ჩემი წითური ბიჭი ♥

ჰმმ, იმედია მალე გავა 45 წუთი და დამთავრდება სკოლა :// ხანდახან ძალიან მაბეზრებენ თავს მასწავლებლები, თავისი უაზრო ყვირილით.. - მარ დღეს წამოხვალ თიატრში? .. მკითხა ჩემმა ერთერთმა კლასელმა - რა ხდება რო? - რავი რაღაც ფესტივალია -კაიწამოვალ

ამ თვალით უწვდენელ ჰორიზონტამდე...{25}{26}{27}

აბა თქვენი აზრით გადავარჩენ ელის? თუ... :) ვერც კი წარმოიდგენთ როგორი საინტერესო თავები გელოდებათ წინ... ეს ცოტა ინტრიგა,ინტერესის გასამძაფრებლად :) მოკლედ დაელოდეთ მოვლენების განვითარებას... გკოცნიით <3

ნიკა კვესელავა

იცი ახლა რას ვნატრობ? რას განვიცდი? რამინდა? ამ ფურცელზე გრძნობები დავანთხიო კალმიდან, შევერიო ჭაღარად წლებს უმიზნო წამებზე, შენი წმინდა თვალებით ვიპაექრო ღამეზე. სისხლის წვეთად დავიქცე გადაჭრილი ვენიდან სუნთქვა ქარს გავატანო ჩაძირული გემიდან,

მდიდარი დედა ანუ მცირე ეკლესია

საოპერაციოს წინ თვალცრემლიანი დედა იდგა და ხშირ-ხშირად ისახავდა პირჯვარს. -თქვენს შვილს უკეთებენ ოპერაციას?დავინტერესდი.

შავი თვალები (2)

დამაჰიპნოზა და ადგილზე გამაქვავა ვეღარ ვინძრეოდი, ნაბიჯსაც კი ვერ ვდგამდი რომ მის სხეულს მაინც მოვშორებოდი ისევ ისე ვიყავით აკრულები ერთმანეთზე როგორც 1 წუთით ადრე ვეღარაფერს ვგრძნობდი გარდა მისი მწველი მზერისა. ბოლოს ისევ მე მოვეგე გონს და ჩემზე

ბავშვებსაც უყვარდებათ (თავი 1)

-მია!!! მია!!! გაიღვიძე სკოლაში გაგვიაბდება!! პირველი დღეა ნუ დააგვიანებ!! -აღვიძებდა მიას დედა, მაგრამ გოგონა არ დგებოდა. -ხუთი წუთიც ნათია, ხუ თი წუ თიც!!! -ბურდღუნებდა მია და ბალიშიდან თავს არ ყოფდა, თან სიტვებს მარცვლიდა. -ადექი გოგო ნუ მიშლი

ანდრია.(სრულად)

ანდრია მესხი დილით ტელეფონის ზარმა გააღვიძა, როგორც ყოველთვის, მაშინაც ანამარია იყო. -გაიღვიძე ჩემო სიცოცხლე. -რა ხდება? დღეს მაინც რომ არ გაგეღვიძებინე არ შეგეძლო? ხო იცი რომ დაღლილი ვარ. -ირაკლიმ სახლში დამპატიჟა, უნდა რომ დედამისი გამაცნოს.

ბნელი დღეები (III)

ამის შემდეგ რათქმა უნდა აღარავის ქონდა სურვილი, დარჩენოდა აქ და გაენაგრძა მხირაულება. ყველანი მანქნებში ჩავჯექით, და სახლისკენ წავედით, გზად ყველა ჩუმად იყო არავის ხმა არ ამოუღია, მგონი ყველაფერი გასაგებიცაა თუ რატომ! ასე იყო თუ ისე მალე ხანში გიოს