ჩემო თაფლისფერთვალებავ "5"

ახალი საფიქრალი გამოჩნდა რაუნდა ჩამეცვა წვეულებაზე ბოლოდ შავ გრძელ კაბაზე და შავ ფეხსაცმელზე შევჩერდი.დილით გვიან გავიღვიძე როგორც კი ავდექი მზადება დავიწყე. დედამ ჩემი ფუსფუსი რომ დაინახა გაკვირვებით შემომხედა

ცხოვრებისგან მერგო ჩემი წილი აკო.

წაბლისფერი თმებითითა და თაფლიფერი თვალებით.იმდღესვე დავმეგობრდით.გავიგეთ რო ორივე ჩვენ კოლაში სწავლობდა მაგრამ არასდროს შემიმჩნევია არცერთი.მათაც იცოდნენ მეწყვილეობის შესახემ ამიტომ მასწავლებლის მითითებებს დაბელოდეთ. -ანი

გენერალი ( ნაწილი მეორე)

**** სახლის კარებთან ბარგი რომ დაინახა სულ დაავიწყდა გარეთ მომხდარი ინციდენტი და სულ ხტუნვა-ხტუნვით შევარდა მისაღებში და სანდროს ჩამოეკიდა კისერზე,მონატრებული ლოყები სულ ჩაუკოცნა ვაჟმაც და კეკეს ცხივრზე უკბინა. -ისეთი გემრიელი მყევხარ მეშინია არ

მხსნელი 12

მაისი დადგა. ჩემი დაბადების დღეც მოახლოვდა და ანდრია უფრო და უფრო ბევრ მიზეზს იგონებდა ბოლო დღეებში და არ მნახულობდა. ასე დადგა ჩემი დაბადებისდღე: 12საათზე ბევრი მოლოცა, მაგრამ არცერთი ანდრიასგან. სამი აზრი მქონდა: ან სიურპრიზს მიმზადებდა, ან არ

შემიყვარე თუ გაბედავ (4)

–სადილზე რატომ არ დარჩი?–მკითხა და თანდათან მომიახლოვდა.როდესაც ის დავინახე უცებ ცრემლების მოწმენდა დავიწყე. –არ მშია–ვუპასუხე და გასასვლელისკენ წავედი როდესაც მაჯაზე მისი ხელი

მოგონებების ზღვაში "5 თავი"

თვალწინ ის საღამო დაუდგა, როდესაც დემეს სულით ხორცამდე მიენდო. გაგას დაბადების დღეზე მიდიოდნენ. ნინიამ დიდი ამბით ემზადებოდა, იცოდა იქ, დემეს სხვა მეგობრებიც იქნებოდნენ და უნდოდა ბიჭს მისით ეამაყა. წითელი, გაშლილი, წინიდან და უკნიდან ცოტათი

ბინძური ტყუილი ანუ როგორ გახდა მასთან სექსის მონა (2)

ბარბარე გონს ,რომ მოვიდა უკვე ძალიან გვიანი იყო. ლექსოს მკლავებიდან თავი გაითავისუფლა და იქედან გამოქცევა დააპირა,მაგრამ ბიწმა მკლავით დაიჭირა და ისევ მისკენ მიიზიდა

არის კი სიყვარული? 2

-უკვე მენატრები.. კვლავ განაგრძობდა -კი მაგრამ, როგორ გენატრები ჯერ არ წასულხარ აქ ვარ.. და ხელი ხელზე მოვკიდე.. მან კიდევ უფრო მომიჭირა ხელზე და მითხრა.. -აი ეხლაც, რომ გიყურევბ მენატრები.. შენი ყურებით ვერ ვძღები მინდა მუდამ ასე იყოს და სულ შენს

სიყვარულის ბრალია 4

როგორც იქნა დამთავრდა წვეულება და ხალხიც წავიდა.ბაღში სულ ჭიქები და ბუშტები ეყარა,დიდი ქაოსი ტრიალებდა,მე კი საშინლად დაქანცული ვიყავი,ნელ-ნელა ვალაგებდი,ვრეცხავდი და თავის ადგილს ვუჩენდი.ბოლოს ბუშტების ასაღებად გავედი ბაღში,მაგრამ რატომღაც დიდ

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი 12

აგარაკზე აღარ წავსულვართ. ხან ჩემთან ვიყავთ და ხნ ვაჩესთან. ელენეს ძალიან მივეჩვიე. ძალიან თბილი და საწყარელი ქალია. ვაჩეს მამობილს სამწუხაროდ ჯერ ვერ გავიცანი. ხვალ უკვე ჩემი დაბადების დღეა. სასტიკად ავუკრძალე ყველას საჩუქრის ყიდვა ან თუნდაც რამე