არა იმიტომ...

ვერ გაგიხსენე, არა იმიტომ, რომ ძველებურად, აღარ მიყვარხარ, იმ მოგონებებს, გამხმარ გვირილებს, მე შერიგების დღისთვის ვინახავ! რომ დამავიწყდე, აღარ იფიქრო, გულს მწარე ფიქრი შემოერია, თუ დამიჯერებ დღემდე მიყვარხარ, ჩემი ფიქრები ისევ შენია!

ხელოვნება, მე და შენ ნაწილი 1

სიყვარული არ არის დაიძინო გაიღვიძო და აღარ გიყვარდეს.სიყვარულია 23 წლისა დაქვრივდე და 90 წლისას კვლავ მისი სახელი გერქვას. ბევრი რამ გამიგია სიყვარულის შესახებ, მაგრამ არასდროს მეჯერა, რომ სიყვარულის გამო ადამაინს ყველფრის დათმობა შეეძლო,ის რომ

ბაიკერი ლინდა I

ჩვენი ანრიც არ იყო მახინჯი, მეტიც ძალიან სიმპატიური იყო. შავგრემანი, ბევრი ტატუთინ სხეულზე, დაკუნთული, მოკლე აჩეჩილ თმას ატარებდა. საოცრად მიმზიდველი აღნაგობის ბიჭი იყო, აი ისეთი სკოლის მოსწავლეებიდან დაწყებული შინაბერა ქალებით დამთავრებული რომ

ვინა თქვა ვითომ მისი ტოლია?

პატარა იყო ძლიან პატარა, მამამისი იცინოდა ოთახის ბავშვიაო.ძლიერი ქარი,რომ ყოფილიყო ალბათ რომელიმე ღობეს ააფარებდა,სკოლაში, რომ მიდოდდა ჩანთა მუხლებამდე დასთრევდა.საყვარელი ბავშვი იყო, ზოგჯერ ძლიან წყაარი და ჭკვიანიზოგჯერ კი გიჯი და სულელი,რა

გრძნობები რომელიც არ იმალება ( თავი 3)

მეორე დგეს ავდექი თუ არა ეგრევე დამირეკეს ტელეფონზე უცხო ნომერი იყო გამიკვირდა ნეტა ვინ რეკავს მეთქი ვიფიქრე... ავიგე თუ არა ყურმილი და ვკითხე ვინ იყო ჩემი კლასელი ნიკა აგმოჩნდა... - გისმენთ ? - ლიზა ნიკა ვარ მისმინე გუშინ ფული რო დაგვრჩა დგეს

ბავშვობის მოგონებები (თავი 2)

ქავთარაძის ქუჩაზეა, ისევ იმ ბინაში ცხოვრობს იგივე ბავშებთან ერთად. ისევ ფეხურთს თამაშობენ, ზუსტად მაშინდელივით გასარემონტებელ, დაბეტონებულ მოედანზე. ნია ისევ ძირს ვარდება და ფეხს იტყავებს. ამჯერად აღარ ტირის, ბიჭები წამოდგომაში ეხმარებიან. ნიკუშა

საუკეთესო არჩევანი (1)

ყველაფერი ჩვეულებრივად,მდორედ მიდიოდა ჩემს ცხოვრებაში,არაფერი განსაკუთრებული,ჩვეულებრივი მოზარდი,რომელის თავში ათასი ფიქრი და აზრი უტრიალებდა,ოცნებებიც.რამდენიმე ვითომ მეგობარი,უნვერსტეტი და სახლი,ხანდახან თუ წავალ სადმე მეგობრებთან ერთად და ვსიო

ბანდიტი და მე ( Part IV)

- ესეთი ლამაზი როგორ შეიძლება მძინარე იყოს ადამიანი? ჩუმად ჩაილაპარაკე, მე მის წინ , იგივე ფორმაში, როგორც თვითონ იყო, ჩამუხლული დავჯექი. სახეზე ხელი გადავუსვი, ოდნავ უკან დაიხია, მერე თვითონვე დამადო წვერიანი ლოყა ხელზე და თვალები მინაბა, იმ

ჰო ოდესღაც მეც მიცეკვია წვიმაში...

მე ოდესღაც მიცეკვია წვიმაში ტანგო... შორიახლოს , ხიდის ქვეშ მდინარე ხმაურით იკვლევდა გზას , სულ არ მადარდებდა მისი ბობოქარი ხმა ... ვცეკვავდით მშვიდად , აუღელვებლად , ლამპიონების შუქი ირიბად ეცემოდა ნისლში გახვეულ მობუზულ თბილისს ,. წვიმდა ...

ცხოვრებისეული მათემატიკა (1)

-ეკატერინე, წერილია თქვენთვის. კარის გაღებისთანავე კონვერტი გაუწოდა შვეიცარმა ქალს და ფართოდ გაუღიმა. -მადლობა საშა,ფოსტიდან მოიტანეს? დაღლილი ხმით იკითხა და ნაძალადევად გაუღიმა საპასუხოდ -არ ვიცი ვიღაც ქალმა მოიტანა, ასე მითხრა ეკატერინე მაჩაბელს