სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[13]

იმ საღამოსაც ამიტანა ირაკლიზე ფიქრებმა.თავს ვერ ვაკერებდი,რომ მას ქრისტინე უყვარდა.უბრალოდ ამის გააზრებაც კი საშინელ ტკივილს მაყენებდა,რაც არანაირად არ მაწყობდა,ამიტომ ისევ იმედიანად ვიღვიძებდი. არ მესმოდა,რა იყო ეს.მუცელში პეპლების ფრიალი თუ ლამაზი

ერთად.(2)

ფიქრებისგან გადაღლილს 2საათამდე ჩამეძინა, როცა გავიღვიძე სახლში არავინ დამხვდა, ჩავიცვი და აივანზე გავედი მოსაწევად. ჩემს თავს დავცინოდი, მხოლოდ რამდენიმე წუთით ვიყავი მასთან ერთად და ვერ ვივიწყებდი, არ ვიცნობდი და მთელი ღამე მასზე ფიქრში გავატარე,

ცნობადი სახე და მექალთანე (6)

–რა ხდება? – ირონიულად ჩაიღიმა ერეკლემ, – რა ხდება და მაგ ნაბი**არმა ჩემი და გააუპატიურა! – იღრიალა მწყობრიდან გამოსულმა და ისედაც შეშინებული ბარი უარესად მიიხედა ზედ. ანას ყურებში თითქოს რაღაცამ გაბმულად დაიწუილა. ტკივილი იგრძნო მკერდის არეში და

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 4

-ექიმთან ყველაფერს რომ მოვრჩით უკვე 6 საათი იყო, გადაღლილი და დასუსტებული დავჯექი მანქანის უკანა სავარძელზე და თვალები დაღლილმა დავხუჭე -არ დაიძინო მა. სახლში მივალთ და მერე დაიძინე-თბილად მითხრა მამამ, მე გამეცინა და თავვი დავუქნიე, თვალები ფართოთ

საუკუნეა მინდოდა მეთქვა

დღეს როცა ღილებს შეიხსნის ზეცა, მკერდივით გადმოყრის ლამაზ ვარსკვლავებს, საუკუნეა მინდოდა მეთქვა, რომ ვერ ვივიწყებ შენს ლამაზ თვალებს... დღეს როცა სულში იქნება სეტყვა, და ცას დაქანცავს უგრძნობი მთვარე, საუკუნეა მინდოდა მეთქვა, ,უშენოდ წამიც უკვე

გაგიხსენებ,გპირდები (2)

ბაღში გვიანობამდე ვიყავით .სალოს მაინც არავინ ელოდა სახლში.მშობლები 2 წლის წინ დაეღუპა. ღმერთო, რომ წარმოვიდგენდი რომ მარტო იყო გული მეკუმშებოდა. მაგრამ მარტოობას არ ვაგრძნობინებდი. სულ მის გვერდით ვიყავი და ყველანაირად ვცდილობდი მისი გული

ფოტოებზე აღბეჭდილი ცხოვრება (4 ნაწილი )

ისევ უკან დაბრუნება და უფრო გაასმაგებული ბედნიერება.იმ საღამოსვე დავბრუნდით თბილისში,დიდად სურვილი არ მქონდა მაგრამ მეტი დროს არ გვქონდა,მე სამსახურში გავდიოდი და თორნიკე ისევ გადაღებებზე უნდა ყოფილიყო.სახლამდე მიმიყვანა და ჩემს დაპატიჟებაზე სხვა

არ დაგთმობ(4)

სხლში მალე მოვედით, ნინის აბაზანაში შევასწარი ცხელი შხაპი მივიღე და გავთბი..._აბაზანა თავისუფალია, შეგიძლიათ შებრძანდეთ..ვუთხარი ნინის და ტელეფონს გადავწვდი ხატიას დავურეკე ხვალის ამბები დავაზუსტე.. ნინის ტელეფონიც აწკრიალდა ირაკლი რეკავდა, არ

გადამარჩინე... (ნაწილი 3)

უსიტყვოდ, უემოციოდ მიყვებოდა "ქმარს" სახლში... უნდოდა, ეს გზა არასოდეს დასრულებლიყო... გული ერეოდა, იმაზე რომ ლადოსთან მარტო დარჩენა მოუწევდა... მაინც დასრულდა... მალე მივიდნენ სახლამდე... გასაკვირიც არ იყო... ლადო გიჟივით მიაქროლებდა მანქანას...

Hospital-ჰოსპიტალი (7)

თითქოს დაცარიელდა საავადმყოფო სანდროს გარეშე.მის პალატას როცა ჩავუვლიდი,ყოველთვის შევდიოდი,და როცა ცარიელი საწოლი მხვდებოდა გული მეკუმშებოდა.არვიცი უნდა გამხარებოდა თუ უნდა მტკენოდა სანდროს გაწერა.მე სიხარულიც და წყენაც ვიგრძენი.ის ჯანმრთელია და